EN
The reproductive behaviour of brood parasitic birds has been of long-standing interest to evolutionary biologists, but some key features of this breeding tactic are largely unknown in particular species. Here we investigated antiparasitic tactics in ground nesting Common Pochard Aythya ferina females towards intraspecific brood parasitism. Using a conspecific female dummy we experimentally simulated a situation where a female returning to her own nest is confronted with a conspecific parasite. The behaviour of the tested females towards the experimental dummy was compared with their responses towards the stuffed female Ring-necked Pheasant Phasianus colchicus used as a control. The reactions towards both dummies were similar: Pochard females typically swam silently around their nests and observed the dummy. The lack of differences between the measured parameters recorded in the experiments with conspecific and pheasant dummies may indicate that female Pochards do not recognize the conspecific intruder as a specific threat. In addition, the responses of the incubating female towards the conspecific female on her nest were studied using continuous video recordings. The defence was not sufficient, since the intruders were never expelled from the nest. The only rejection technique recorded was that of the parasitic egg being removed from the nest with the aid of the bill. The data indicate that active sophisticated anti-parasitic tactics have not evolved in Pochards, although there is some level of defence towards intruding conspecific parasites.
PL
Badano zachowania samic głowienek w obecności potencjalnych pasożytów lęgowych, w okolicy własnego gniazda oraz reakcje na podrzucanie jaj przez inne samice. Prace prowadzono na stawach rybnych w Czechach. Przeprowadzono eksperyment z wykorzystaniem wypchanych ptaków oraz analizowano nagrania wideo zachowania gniazdujących samic, dzięki czemu poznano liczbę odwiedzin gniazd przez inne głowienki, ich czas, oraz liczbę podrzuconych jaj i ich losy. W eksperymencie symulowano sytuacje, gdy samica wracająca do gniazda napotyka na inną samice swojego gatunku, jako kontrolę prezentowano samicę bażanta. Oba warianty prezentowano w losowej kolejności w odstępie 1 dnia. Reakcja na prezentowaną głowienkę jak i bażanta była podobna — samica pływała cicho wokół gniazda i obserwowała „intruza”. Zarówno czas do momentu powrotu samicy do gniazda, jak i ten spędzony między jej pojawieniem się a rozpoczęciem inkubacji był podobny dla obu wariantów eksperymentu. Przy pomocy technik wideo zarejestrowano łącznie 31 przypadków wizyt i podrzucania jaj do 12 gniazd. Obserwacje te były rozłożone równomiernie w ciągu dnia (Fig. 1). Obca samica na gnieździe starała się zepchnąć gospodarza, który rzadko bronił się np. dziobiąc intruza. W 12 przypadkach możliwe było rozpoznanie jaj obcych samic: złożone wprost w zniesienie gospodarza były normalnie wysiadywane, złożone obok jaj gospodarza — w trzech przypadkach były wysiadywane, zaś w czterech — wyrzucone przez gospodarza. Autorzy sugerują, że brak specjalnej taktyki ochrony gniazda w sytuacji pojawienia się w jego okolicy innej samicy tego samego gatunku może być pozorny i jest właśnie rodzajem obrony związanym z unikaniem pokazania położenia własnego gniazda. Dodatkowym czynnikiem, który powinien być wzięty pod uwagę w dalszych badaniach związanych z obroną przed wewnątrzgatunkowym pasożytnictwem lęgowym jest spokrewnienie gospodarza i pasożyta.