Caring for a potential organ donor at an intensive care unit: the role of the nurse

Warianty tytułu

PL

Opieka nad potencjalnym dawcą narządów w oddziale intensywnej terapii - rola pielęgniarki

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Brain death causes irreparable loss of function of the brain as whole and is tantamount to the individual death. According to the governing laws in Poland, a committee composed of three consultants, including a specialist in anaesthesiology and intensive care and a specialist in neurosurgery or neurology, states the individual death. Stating brain death has occurred discharges doctors from their obligation to continue therapy. In the event the organs can be harvested for transplant, after ruling out the objection of the deceased and medical counter indications, medical staff continues to care for the donor during the period of preliminary observation, diagnostics and establishing brain death, and later for the deceased, until the organs are harvested. It includes all activities, from monitoring to therapy, diagnostic and nursing activities. Nurses play an important role in the team providing care to a donor. The nurse should have extensive knowledge about brain death, its course and results, as they play an important role in proper diagnostic procedure and providing proper care until the organs are harvested. Strict nursing supervision of the donor allows the staff to detect deviations in the functioning of the organism early. The aim of this paper was to present the procedures concerning declaring brain death and portraying the role of a nurse in caring for a potential organ donor at an intensive care unit. Conclusions. Proper procedure is paramount in harvesting good quality organs for transplantation and assuring their proper functioning later. It is worthwhile to note the role of the nurse in contacts with the family, as cooperation with the donor’s family is an important aspect of the process, especially the ability to conduct difficult conversations.

PL

Śmierć mózgu jest przyczyną nieodwracalnej utraty funkcji mózgu jako całości i jest równoznaczna ze śmiercią osobniczą. Zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem śmierć osobniczą stwierdza komisja złożona z trzech lekarzy specjalistów, w tym jednego specjalisty w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii oraz jednego specjalisty neurochirurga lub neurologa. Stwierdzenie śmierci mózgowej zwalnia lekarzy z obowiązku kontynuowania terapii. W przypadku możliwości pobrania narządów do celów transplantacyjnych po wykluczeniu sprzeciwu zmarłego i przeciwwskazań medycznych kontynuuje się opiekę nad dawcą w okresie obserwacji wstępnej, okresie diagnostyki i orzekania o śmierci mózgu, a następnie zmarłego, do czasu pobrania narządów. Obejmuje ona wszystkie czynności, począwszy od monitorowania po czynności terapeutyczne, diagnostyczne i pielęgnacyjne. W zespołowej opiece, jaką otacza się dawcę narządów, bardzo ważną rolę odgrywa pielęgniarka. Powinna ona mieć obszerną wiedzę na temat śmierci mózgu, jej przebiegu i następstw. Ma to istotne znaczenie dla prawidłowego przeprowadzenia procedury diagnostycznej, jak również opieki do czasu pobrania narządów. Intensywny nadzór pielęgniarski dawcy umożliwia wczesne wykrycie odchyleń w funkcjonowaniu organizmu. Cel: Celem pracy jest przedstawienie procedur dotyczących orzekania o śmierci mózgowej i ukazanie roli pielęgniarki w opiece nad potencjalnym dawcą narządów na oddziale intensywnej terapii. Wnioski: Od właściwego postępowania zależy jakość narządów pobranych do transplantacji i ich późniejsze funkcjonowanie. Warto zwrócić uwagę na rolę pielęgniarki w kontaktach z rodziną potencjalnego dawcy. Ważnym aspektem jest współpraca z rodziną dawcy, a szczególnie umiejętność prowadzenia rozmowy.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Medical Science Pulse
• Rocznik: 2017
• Tom: 11
• Numer: 2
• Opis fizyczny: p.35-39,ref.

Twórcy

Bibliografia

• 1. Majchrowicz B. Śmierć mózgowa i uznanie człowieka za zmarłego. Acta Med Premisl 2010–2011; 33: 89–92.
• 2. Iwańczuk W. Śmierć mózgu. Warszawa: Cornetis; 2010.
• 3. Materiały z V Zjazdu Polskiego Towarzystwa Pielęgniarek Anestezjologicznych i Intensywnej Opieki. Stare Jabłonki k. Ostródy; 2007.
• 4. Ustawa z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. 2009 r. Nr 141, poz 1149).
• 5. Obwieszczenie Ministra Zdrowia z dnia 17 lipca 2007 r. w sprawie kryteriów i sposobu stwierdzania trwałego nieodwracalnego ustania czynności mózgu (M.P. 2007 nr 46 poz. 547).
• 6. Zajdel J, Zajdel R. Dokumentacja medyczna dotycząca przeszczepów od zmarłego dawcy. Stand Med Pediatr 2009; 5: 833–838.
• 7. Antoszkiewicz K, Patulski A, Trejnara M, Czerwiński J. Pobieranie i przeszczepianie narządów w Polsce w 2012. Poltransplant Biuletyn Informacyjny. Warszawa:Centrum Organizacyjno–Koordynacyjne do Spraw Transplantacji; 2013.
• 8. Rowiński W, Wałaszewski J. Transplantologia kliniczna. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL; 2004.
• 9. Wołowicka L, Dyk D. Anestezjologia i intensywna opieka. Klinika i pielęgniarstwo. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL; 2007.
• 10. Krajewska-Kułak E, Rolka H, Jankowiak B. Standardy i procedury pielęgnowania chorych w zagrożeniach życia. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL; 2009.
• 11. Zahradniczek K. Pielęgniarstwo. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL; 2006.
• 12. Klimczyk A, Niechwiadowicz- Czapka T. Wybrane zagadnienia z pielęgniarstwa chirurgicznego. Wrocław: Wydawnictwo Continuo; 2008.
• 13. Nadziakiewicz P, Sauchan W. Opieka nad dawcą płuc – nowe wyzwanie dla anestezjologa w Polsce. Torakochirurgia, Kardiochirurgia 2006; 1: 68–72.
• 14. Krakowiak P. Zdążyć z prawdą. O sztuce komunikacji w Hospicjum. Gdańsk: Via Medica; 2006.

Identyfikatory

DOI

10.5604/01.3001.0010.1619