Dziecioł białoszyi Dendrocops syriacus w Zlewni Górnej Huczwy w latach 2004-2006

• Autorzy: Michalczuk J. , Michalczuk M.

Warianty tytułu

EN

Syrian Woodpcker Dendrocops syriacus in the Upper Huczwa River Watershed in 2004-2006

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

W latach 2004–2006 w ostoi ptaków Natura 2000 – Zlewnia Górnej Huczwy (woj. lubelskie) oceniono liczebność par lęgowych dzięcioła białoszyjego – gatunku zadomowionego tu po niedawnej ekspansji. Na obszarze około 65 km2 wykazano gniazdowanie 20–29 par, można więc uznać, że jest to jedna z najważniejszych ostoi tego gatunku w Polsce. Dzięcioł białoszyi wyraźnie preferuje zadrzewienia pochodzenia antropogenicznego i zdecydowanie unika obszarów leśnych. Najczęściej jego rewiry lęgowe były zlokalizowane w starych sadach (55,5%), a rzadziej wzdłuż przydrożnych alei, szpalerów i w grupach drzew. Tylko sporadycznie notowany w parkach i na pojedynczo rosnących drzewach. Dla ochrony dzięcioła białoszyjego najważniejsze jest zachowanie przydomowych sadów i alei drzew

EN

In 2004–2006 the number of the Syrian Woodpeckers’ breeding pairs was estimated in the Bird Area Natura 2000 – the Upper Huczwa River Watershed (Lublin region). The combined mapping method with playback was used. During the three years of the study respectively 20, 25 and 29 breeding pairs were discovered in 37 territories of the study area. As a result, the Upper Huczwa River Watershed is the most Important Birds Area for the Syrian Woodpecker population in Poland. The habitat selection of this species was also analysed. It turns out that the Syrian Woodpeckers avoid forests but prefer anthropogenic afforestation. The usefulness of several scattered tree growths during the following seasons and within a year was statistically significant (χ2 = 26.63; df = 12; p < 0.01 and χ2 = 26.40; df = 8; p < 0.001, respectively). Woodpeckers particularly preferred orchards and tree alleys (Table 2). In each year of the study, birds were most often found in orchards (on average 51.7–65.0%) but rarely in tree lines, tree alleys and tree groups (on average 18.5%; 14.9%; 8.1%, respectively Fig. 2). In parks and single trees woodpeckers were observed only occasionally (on average 0.3% and 2.6%, respectively, Fig. 2), which were definitely avoided by birds. The Syrian Woodpeckers’ habitat preference shows that appropriate protection of this species should focus on conservation of woodlots near human settlements – the most important are orchards and tree alleys as potential feeding and breeding sites.

Słowa kluczowe

PL

ptaki; dzieciol bialoszyi; Dendrocopos syriacus; liczebnosc populacji; rozmieszczenie zwierzat; preferencje siedliskowe; zlewnia gornej Huczwy; badania faunistyczne; lata 2004-2006

• Wydawca: -
• Czasopismo: Chrońmy Przyrodę Ojczystą
• Rocznik: 2011
• Tom: 67
• Numer: 5
• Opis fizyczny: s.426-432,rys.,tab.,fot.,bibliogr.

Twórcy

autor

Michalczuk J.

• Katedra Agrobiologii i Ochrony Środowiska, Uniwersytet Rzeszowski, ul.Zelwerowicza 4, 35-601 Rzeszów

autor

Michalczuk M.

Bibliografia

• Al-Safadi M. M. 2004. On the breeding biology of the Syrian Woodpecker, Dendrocopos syriacus, in the Gaza Strip. Zool. in the Middle East 32: 7-12.
• Ar A., Barnea A., Yom-Tov Y., Mersten-Katz C. 2004. Woodpecker cavity aeration: a predictive model. Respir. Physiol. Neurobiol. 144: 237-249.
• Ciosek J., Tomiałojć L. 1982. Dzięcioł syryjski, Dendrocopos syriacus (Hempr. et Ehrenb.), ptakiem lęgowym w Polsce. Prz. Zool. 26: 101-109.
• Cramp S. (red.). 1985. The Birds of the Western Palearctic. 4. Oxford University Press. Oxford.
• Glutz von Blotzheim U.N., Bauer K. 1980. Handbuch der Vögel Mitteleuropas. Bd 9. Akademische Verlagsgesellschaft, Wiesbaden.
• Gwiazdowicz M. 2006. Ochrona przydrożnych drzew. Kancelaria Sejmu, BSiE. Informacja nr 1248. [http://biurose.sejm.gov.pl/teksty_pdf_06/ i-1248.pdf] [dostęp 01.11.2010].
• Kondracki J. 2000. Geografia regionalna Polski. Wyd. Nauk. PWN, Warszawa. Wyd. 2.
• Manly B., McDonald L., Thomas D. 1993. Resource Selection by Animals. Statistical Design and Analysis For Field Studies. Chapman and Hall. London.
• Michalczuk J., Michalczuk M. 2006a. Reaction on playback and density estimations of Syrian Woodpecker Dendrocopos syriacus in agricultural areas of SE Poland. Acta Ornithol. 41: 33-39.
• Michalczuk J., Michalczuk M. 2006b. Przydatność metody kartograficznej z użyciem stymulacji głosowej do oceny liczebności dzięcioła białoszyjego Dendrocopos syriacus. Not. Orn. 47: 175-184.
• Michalczuk J., Tchórzewski M. 2004. Zlewnia Górnej Huczwy. W: Sidło P.O., Błaszkowska B., Chylarecki P. (red.). Ostoje ptaków o randze europejskiej w Polsce. OTOP: Warszawa: 520-523.
• Mitjaj I.S. 1986. Sirijskij djatel v Pridneprovskoj lesostepi. Rzucenie ptic SSSR, ich ochrana i racionalnoe ispolzovanie. Wyd. Akademija Nauk SSSR, Leningrad: 70-71.
• Ruge K. 1969. Beobachtungen am Blutspecht Dendrocopos syriacus im Burgenland. Vogelwelt 90: 201-223.
• Siewniak M., Bobek W. 2007. Gdy drzewa są zagrożeniem. Zieleń Miejska, 5/8: 10-11.
• Szlivka L. 1957. Von der Biologie des Blutspechts Dendrocopos syriacus balcanicus, und seinen Beziehungen zu den Staren, Sturnus vulgaris. La- rus. 9/10: 48-70.
• Szlivka L. 1962. Weitere Angaben über den Blutspecht aus der näheren Umgebung von Gunaroš. Larus 14: 121-134.
• Tomiałojć L. 1980. The combined version of the mapping method. W: Oelke H. (red.). Bird census work and nature conservation. Göttingen: 92-106.
• Tomiałojć L., Stawarczyk T. (red.) 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP “pro Natura”. Wrocław.
• Tryjanowski P., Kuźniak S., Kujawa K., Jerzak L. (red.). 2009. Ekologia ptaków krajobrazu rolniczego. Bogucki Wyd. Nauk., Poznań.
• Wilk T., Jujka M., Krogulec J., Chylarecki J. (red.). 2010. Ostoje ptaków o znaczeniu międzynarodowym w Polsce. OTOP, Marki.
• Winkler H. 1971. Die artliche Isolation des Blutspechts Picoides (Dendrocopos) syriacus. Egretta 14: 1-20.
• Winkler H. 1972. Beitrege zur Ethologie des Blutspechts (Dendrocopos syriacus). Das nicht-reproduktive Verhalten. Z. Tierpsychol. 31: 300-325.
• Zieliński R. 1972. Tablice statystyczne. Wyd. PWN, Warszawa.