Porzeczka skalna Ribes petraeum w Małych Pieninach

• Autorzy: Voncina G.

Warianty tytułu

EN

Ribes petraeum in the Male Pieniny range

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Praca opisuje pierwsze notowanie oraz warunki występowania porzeczki skalnej Ribes petraeum Wulfen w polskiej części Pienin, w rezerwacie Wysokie Skałki w Jaworkach. Najbliższe stanowiska gatunku znajdują się w słowackiej części pasma Małych Pienin. W Polsce porzeczka skalna rośnie najczęściej w Karpatach i Sudetach, w wyższych piętrach roślinnych, głównie w zbiorowiskach zaroślowych piętra subalpejskiego. Poza zaroślami kosówki roślina ta była obserwowana w górnoreglowych świerczynach i w zbiorowiskach ziołoroślowych piętra alpejskiego

EN

The present paper reports the first record of Ribes petraeum Wulfen occurrence in the Polish part of the Pieniny Mts, in the nature reserve Wysokie Skałki (Fig. 1). The nearest localitions of this species were noted in the Slovakian part of the Małe Pieniny range. Natural habitats for this taxon are located in higher altitudes of the Carpathians and the Sudety Mts, especially above the timberline – in the Pinus mugo association and other shrub communities. This species was also observed in spruce forests at higher locations, and sparsely in plant communities of the alpine zone. The author presents two phytosociological relevés recorded at the site of Ribes petraeum in the upper montane zone, in the Polysticho-Piceetum association. The occurrence of the described high-montane species provides further evidence for Kulczyński’s view (1928) about the natural origin of forest on the Wysokie Skałki Mt., in the Małe Pieniny range

Słowa kluczowe

PL

porzeczka ozdobna; Ribes petraeum; wystepowanie; Male Pieniny; Karpaty Zachodnie

• Wydawca: -
• Czasopismo: Chrońmy Przyrodę Ojczystą
• Rocznik: 2013
• Tom: 69
• Numer: 3
• Opis fizyczny: s.259-264,rys.,fot.,bibliogr.

Twórcy

autor

Voncina G.

• Pieniński Park Narodowy, ul.Jagiellońska 107 B, 34-450 Krościenko nad Dunajcem

Bibliografia

• Balcerkiewicz S„ Pawlak G. 2004. Roślinność wysokogórska Babiogórskiego Parku Narodowego. W: Wołoszyn B.W., Jaworski A., Szwagrzyk J. (red.). Babiogórski Park Narodowy. Monografia przyrodnicza.Babiogórski Park Narodowy, Komitet Ochrony Przyrody PAN, Kraków: 487-525.
• Benčaťová B. 2001. Cievnaté rastliny Pienin. Arbora Publishers, Zvolen.
• Berdau F. 1890. Flora Tatr, Pienin i Beskidu Zachodniego. Kasa im. J. Mianowskiego, Warszawa.
• Białecka K. 1982. Rośliny naczyniowe grupy Pilska w Beskidzie Żywieckim. Zeszyty Nauk. UJ, Prace Bot. 10: 149.
• Bodziarczyk J. 2002. Zróżnicowanie zespołu jaworzyny górskiej z języcznikiem Phyllitido-Aceretum w Polsce. Fragm. Flor. Geobot. Polonica 9: 187-218.
• Boratyński A., Browicz B. 1976. Atlas rozmieszczenia drzew i krzewów w Polsce. Inst. Dendrologii PAN, PWN, Warszawa-Poznań, 17: 9-11 + 1 mapa.
• Fabiszewski J. 1985. Szata roślinna. W: Jahn A. (red.). Karkonosze polskie. PAN Oddz. we Wrocławiu, Karkonoskie Tow. Nauk. w Jeleniej Górze, Wrocław: 191-235.
• Grodzińska K„ Pancer-Kotejowa E. 1960. Flora Wzniesienia Gubałowskiego. Monogr. Bot. 11 (1): 196.
• Herbich F. 1831. Additamentum ad florám Galiciae. Leopoli, Stanislavoviae, Tarnoviae, Przemysliae. Kuhn et Milikowski, C. Wenzel, Lwów.
• Holeksa J., Szwagrzyk J. 2004. 9410. Górskie bory świerkowe (Piceion abietis: część - zbiorowiska górskie). W: Herbich J. (red.). Lasy i bory. Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 - podręcznik metodyczny. Tom 5. Ministerstwo Środowiska, Warszawa: 297-311.
• Jasiewicz A. 1965. Rośliny naczyniowe Bieszczadów Zachodnich. Monogr. Bot. 20: 400.
• Kornaś J. 1958. Reliktowa kolonia roślin wysokogórskich w Małych Pieninach. Ochr. Przyr. 25: 238-247.
• Kulczyński S. 1928. Die Pflanzenassoziationen der Pieninen. Bulletin International de Academie Polonaise des Sciences et des Lettres, Classe des Sciences Mathématiques et Naturelles, Série B: Sciences Naturelles, Supplement 2: 57-203 + pls. 7-11.
• Matuszkiewicz J.M. 2001. Zespoły leśne Polski. Wyd. Nauk. PWN.
• Matuszkiewicz W. 2001. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. W: Faliński J.B. (red.). Vademecum Geobotanicum. 3. Wyd. Nauk. PWN, Warszawa.
• Matuszkiewicz W, Matuszkiewicz A. 1974. Mapa zbiorowisk roślinnych Karkonoskiego Parku Narodowego. Ochr. Przyr. 40: 45-112.
• Michalik S. 1992. Szata roślinna rezerwatu Pilsko w Beskidzie Żywieckim. Ochr. Przyr. 50 (2): 53-74.
• Michalik S., Szary A. 1997. Zbiorowiska leśne Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Monogr. Bieszczad. 1: 175.
• Mirek Z., Piękoś-Mirkowa H„ Zając A., Zając M. 2002. Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. W: Mirek Z. (red.). Biodiversity of Poland. Tom 1. W. Szafer Institute of Botany, PAS, Kraków.
• Ochyra R., Stebel A. 2008. Mosses of the Małe Pieniny Range. W: Stebel A., Ochyra R. (red.). Bryophytes of the Polish Carpathians. Sorus, Poznań: 75-141.
• Ochyra R., Żarnowiec J., Bednarek-Ochyra H. 2003. Census catalogue of Polish mosses. W: Z. Mirek (red.). Biodiversity of Poland. Tom 3. W. Szafer Institute of Botany, PAS, Kraków.
• Pacyna A. 2004. Rośliny naczyniowe wschodniej części Pogórza Wielickiego i przylegającej części Beskidów (Karpaty Zachodnie). Zeszyty Nauk. UJ, Prace Bot. 38: 367.
• Parusel J., Kasprowicz M., Fłoleksa J. 2004. Zbiorowiska leśne i zaroślowe Babiogórskiego Parku Narodowego. W: Wołoszyn B.W., Jaworski A., Szwagrzyk J. (red.). Babiogórski Park Narodowy. Monografia przyrodnicza. Babiogórski Park Narodowy, Komitet Ochrony Przyrody PAN, Kraków: 429-475.
• Pasierbek T, Holeksa J., Wika S., Wilczek Z. 2004. Zbiorowiska leśne i zaroślowe rezerwatu „Na
• Policy im. Prof. Z. Klemensiewicza” w Beskidzie Żywieckim. Parki Nar. Rez. Przyr. 23 (1): 37-59.
• Pawłowska S. 1955. Rodzina: Saxifragaceae, Skalnicowate. W: Szafer W, Pawłowski B. (red.). Flora Polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych 7 (5): 51-84.
• Pawłowski B. 1925. Geobotaniczne stosunki Sądeczyzny. Prace Monogr. Kom. Fizjogr. PAU, Kraków 1: 342.
• Pawłowski B. 1956. Flora Tatr. Rośliny naczyniowe. 1. PWN, Warszawa.
• Piękoś-Mirkowa H., Mirek Z. 1996. Zbiorowiska roślinne. W: Mirek Z., Głowaciński Z., Klimek K„ Piękoś-Mirkowa H. (red.). Przyroda Tatrzańskiego Parku Narodowego. Tatry i Podtatrze 3, TPN, Zakopane-Kraków: 237-274.
• Rutkowski L. 2004. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Nauk. PWN.
• Staszkiewicz J. 1997. Zmienność liści gatunków z rodzaju porzeczka - Ribes (Grossulariaceae). W: Staszkiewicz f. (red.). Zmienność wybranych gatunków krzewów i drzew. Fragm, Flor. Geobot. Polonica, Suppl. 2: 45-68.
• Szeląg Z. 2000. Rośliny naczyniowe Masywu Śnieżnika i Gór Bialskich. Fragm. Flor. Geobot. Polonica, Suppl. 3: 3-255.
• Walas J. 1938. Wędrówki roślin górskich wzdłuż rzek tatrzańskich. Prace Kom. Bad. Nauk. Ziem Górsk. 1: 1-131.
• Wilczek Z. 1995. Zespoły leśne Beskidu Śląskiego i zachodniej części Beskidu Żywieckiego na tle zbiorowisk leśnych Karpat Zachodnich. Prace Nauk. Uniw. Śląskiego w Katowicach. Nr 1490: 132.
• Zarządzenie 1961. Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 27 lipca 1961 roku w sprawie uznania za rezerwat przyrody. Monitor Polski z 1961 r. Nr 76, poz. 321.
• Zarzycki K. 1981. Rośliny naczyniowe Pienin. Rozmieszczenie i warunki występowania. Inst. Bot. PAN, Kraków-Warszawa.
• Zarzycki K., Trzcińska-Tacik FI., Różański W, Szeląg Z., Wołek J., Korzeniak U. 2002. Ecological indicator values of vascular plants of Poland. W: Mirek Z. (red.). Biodiversity of Poland. Tom 2. W. Szafer Institute of Botany, PAS, Kraków.
• Żarnowiec J., Klama H. 1994. Nowe stanowiska Sorbo aucupariae-Aceretum carpaticum Cel. et Wójt. (1961) 1978 w Karpatach Zachodnich. Bad. Fizjogr. Pol. Zach., Seria B - Botanika 43: 125-131.