EN
Twenty three species of Lagomorpha and Rodentia from the Pliocene bone breccia from Węże 1 near Działoszyn are described and figured, among them the following are considered new: Pliosciuropterus n.gen., Sciurus warthae n.sp., Eutamias orlovi n.sp., Pliosciuropterus schaubi n.sp. and Steneofiber wenzensis n.sp. Moreover, Pliosciuropterus dehneli n.sp. from Węże 2 is described. The origin and age of the bone breccia from Węże 1 are discussed, palaeoecological and palaeoclimatic conclusions are drawn and the phylogenesis of some rodents described considered.
PL
Bogate zbiory szczątków dwóch rzędów ssaków: Lagomorpha i Rodentia, pochodzące z brekcji kostnej Wężów 1 koło Działoszyna, zgromadzone przez autora w ciągu kilku lat, stały się podstawą do ich monograficznego opracowania. Do chwili obecnej opublikowano pięć systematycznych prac, poświęconych części opisanych tu gryzoni (Kowalski, 1960c, d, 1963; Sulimski, 1960, 1962c). Ponieważ praca niniejsza obejmuje całokształt fauny Lagomorpha i Rodentia z Wężów 1, uwzględniono w niej również gatunki opisane w poprzednich pracach. Wśród Lagomorpha i Rodentia z Wężów 1 znajdują się niemal wszystkie rodziny, charakterystyczne dla Starego Świata. Z Lagomorpha podane są nieliczne szczątki Ochotonidae gen. et sp.non det. i bogaty zbiór prymitywnego zająca Hypolagus brachygnathus Kormos. Opisany w pracy zespół gryzoni obejmuje około 25 gatunków (vide Tabela 1 na str. 153), w tym 4 nowe dla nauki: Sciurus warthae n.sp., Eutamias orlovi n.sp., Pliosciuropterus schaubi n.sp. i Steneofiber wenzensis n.sp. Ponadto w niniejszej monografii podany jest pełny opis nowej dużej latającej wiewiórki Pliosciuropterus dehneli n. gen., n. sp., pochodzącej z Wężów 2 (dana o tym znalezisku znajdują się częściowo w tekście angielskim, p. 172 i w pracy Sulimskiego, 1962a). Kompletny materiał kostny dotyczący tego gryzonia pozwolił autorowi na wydzielenie nowego rodzaju i na stwierdzenie obecności tego rodzaju również w materiale z Wężów 1. W badaniach nad Lagomorpha i Rodentia autor zastosował seryjne szlify, w szczególności tam, gdzie budowa zębów (płaska powierzchnia tarcia koron, pryzmatyczność koron itp.) pozwalała na ich wykonanie. Szlify te okazały się pomocnymi przy obserwacjach nad zmiennością układu pętli szkliwa, sposobu tworzenia się wysepek szkliwa w miarę ścierania się koron u badanych gatunków. Zastosowanie seryjnych szlifów było możliwe przy tym dzięki dużej ilości luźnych zębów, szczególnie trzonowych. Dzięki tym szlifom można było w pewnych przypadkach stwierdzić niezgodność oznaczenia pozycji systematycznej takich gatunków, jak np. Stachomys trilobodon Kowalski, Trilophomys schaubi Fejfar, T. depereti Fejfar i Ungaromys weileri (Heller). W związku z obserwacjami nad stanem zachowania szczątków kostnych w Wężach 1 autor dochodzi do wniosku, że proces ich nagromadzenia się był zapewne bardziej złożony, przy czym na proces ten złożyły się głównie trzy przyczyny: a) działalność drapieżnego ptactwa, b) przypadkowe ginięcie dużych ssaków, c) ulewne deszcze oraz silne potoki zmywające szczątki do krasowego leja. Nagromadzenie się szczątków przy udziale dużych drapieżników (np. hienowate) wydaje się być mało prawdopodobne. Na podstawie analizy faunistycznej Lagomorpha i Rodentia z Wężów 1, autor dochodzi do wniosku, że zespół ten, podobnie jak i owadożerne, nietoperze, mięsożerne, kopytne, płazy i gady tego znaleziska, wykazuje dwojaki charakter. Swoisty charakter zespołu kręgowców był między innymi wynikiem przypadkowego wymieszania materiałów kostnych i brekcyjnych po eksploatacji. Próbna tabela stratygraficznego podziału Lagomorpha i Rodentia (str. 153) wykazuje, że przynajmniej część poznanych tu gatunków ma charakter archaiczny, wiążący je z zespołami faun starszego pliocenu, gdy pozostała część - z zespołami późnego pliocenu lub wczesnego plejstocenu. Dla sprawdzenia wysuniętego wniosku poddano szczątki kostne, pochodzące z szarej (wyżej leżącej) i czerwonej (z dolnych poziomów) brekcji, próbie oznaczenia bezwzględnego wieku metodą kollagenową (Wilczyński, 1961). Badania te wykazały wyraźną różnicę w okresie trwania fosylizacji, przy czym stosunek szarej do czerwonej brekcji wyrażający się w jednostkach wiekowych miał się tak, jak 1 : 3. Zespół Lagomorpha i Rodentia, podobnie jak i inne kręgowce z Wężów 1, wskazuje, że warunki ekologiczne w okresie nagromadzenia się szczątków miały charakter stosunkowo stały, z pewnymi sporadycznymi wahaniami klimatycznymi, a środowisko, w jakim żyła ta fauna, było zapewne bardzo różnorodne, z przewagą stepowo-leśnej wegetacji. Las typu parkowego (sawanna), nie zwartego, sąsiadować musiał z terenem nawodnionym (wychuchoły, prymitywne bobry, niektóre żółwie). Większość zespołu drobnych ssaków reprezentowana była, jak się zdaje, przez formy charakterystyczne dla terenów otwartych (norniki, prymitywne chomiki, zającowate, niektóre myszy itp.).
RU
Богатые коллекции остатков двух отрядов млекопитающих: Lagomorpha и Rodentia из костной брекчии местонахождения Венже 1 близ Дзялошина, накопленные автором за несколько лет, стали основой их монографической обработки. До настоящего времени опубликовано пять систематических работ, посвященных части описанных тут грызунов (Kowalski, 1960с, 1960d, 1963; Sulimski, 1960, 1962с). Ввиду того что настоящая работа заключает в себе довольно большой объем фауны Lagomorpha и Rodentia из местонахождения Венже 1, необходимо было в ней учесть и ранее описанные виды. Среди Lagomorpha и Rodentia из Венже 1 встречаются почти все семейства, характерные для Старого Мира. Из Lagomorpha упомянуты немногочисленные остатки Ochotonidae gen. et sp. non det. и находящиеся в коллекции в изобилии остатки примитивного зайца Hypolagus brachygnathus Kormos. Состав описанного тут комплекса грызунов включает около 25 видов (см. Таблица 1 в английском тексте), в этом 4 новые для науки: Sciurus warthae n. sp., Eutamias orlovi n. sp. Pliosciuropterus schaubi n. sp. и Steneofiber wenzensis n. sp. Кроме того, в настоящей монографии дано полное описание новой большой летучей белки Pliosciuropterus dehneli n. gen., n. sp. из местонахождения Венже 2 (данные касающиеся этого местонахождения приведены частично в английском тексте, стр. 172, и в работе Сулимского, 1962а). Полный остеологический материал, касающийся этого грызуна, кроме выделения нового рода, дал автору возможность установить его присутствие в материалах из местонахождения Венже 1. Изучая Lagomorpha и Rodentia автор применил метод серийных шлифов, а особенности в тех случаях, в которых строение зубов (плоская жевательная поверхность коронок, их призматическая форма и т.д.) давало возможность их изготовления. Эти шлифы оказались весьма помощными для изучения изменчивости уклада петлей эмали и образования островков эмали в процессе изношенности коронок зубов изучаемых видов. Применение серийных шлифов являлось возможным при этом благодаря большому количеству отдельных, особенно коренных зубов. Благодаря этим шлифам можно было в некоторых случаях установить ошибочность определения систематического положения таких видов, как Stachomys trilobodon Kowalski, Trilophomys schaubi Fejfar, T. depereti Fejfar и Ungaromys weileri (Heller). В связи с наблюдениями касающимися сохранности костных остатков из местонахождения Венже 1, автор пришел к выводу, что процесс их накопления был более сложный, причем на нем оказалось влияние главным образом трех факторов: а) действие хищных птиц, б) случайная гибель больших млекопитающих, в) проливные дожди и сильные потоки смывающие остатки к карстовой воронке. Накопление костных остатков при участи больших хищников (например гиен) повидимому мало вероятно. На основании фаунистического анализа Lagomorpha и Rodentia из Венжев 1, автор приходит к выводу, что эта фауна, подобна фаунам насекомоядных, хищных, летучих мышей, копытных, амфибий и пресмыкающихся, обнаруживает двойной характер. Смешанный характер фауны позвоночных, возникший между прочим вследствие случайного смешания материала брекчии после эксплоатации, очень затруднял выделение подкомплексов. Предварительная таблица стратиграфического расчленения Lagomorpha и Rodentia (Таблица 1) показывает, что по крайней мере часть присутствующих видов имеет архаический характер, связывающий с фаунами более старого плиоцена, в то время когда остальная его часть связана с фаунами позднего плиоцена или раннего плейстоцена. Для проверки приведенного вывода сделано попытку определения абсолютного возраста костных остатков из серой (выше залегающей) и красной (ниже лежащей) брекчии коллагеновым методом (Wilczyński, 1961), которая дала соотношение 1 :3. Lagomorpha и Rodentia, равным образом как и другие позвоночные из местонахождения Венже 1, указывают на довольно постоянный характер экологических условий во время накапливания остатков, с некоторыми спорадическими колебаниями климата, а среда существования этой фауны была повиди-мому очень разнообразная, с преобладанием степно-лесной растительности. Лес типа саванн выступал рядом с наводненными районами (выхухоли, примитивные бобры и некоторые черепахи). Большинство представителей комплекса мелких млекопитающих было повидимому представлено формами открытых районов (полёвки, примитивные хомяки, зайцеобразные, некоторые мыши и тому подобные.