EN
The aim of the research was to establish an efficient procedure for in vitro micropropagation in order to obtain numbers of identical plants for in vitro polyploidization of Humulus lupulus (2n = 20), using antimicrotubule agent oryzalin. For this purpose, the polyploidization was carried out for H. lupulus Osvald’s clones 31, 74, 114, and for ‘Sladek’ cultivar. The two experimental methods – the cultivation of nodal segments on medium with different concentrations of oryzalin (1, 5, and 10 µM) for 2 weeks and the irrigation of nodal segments with oryzalin (10 and 20 µM) for 24 and 48 h were chosen for inducing for polyploid plantlets of H. lupulus. This procedure provided tetraploids, which were identified by flow cytometry using internal standardization method and confirmed using chromosome counting of methaphasic cells from the root tips and morphological observations. The influence of chromosome doubling was also verified with stomata characterization. The polyploid plants were propagated for next evaluation, rooting and transfer to nonsterile conditions and into field. After chromosome doubling, using some different concentration of oryzalin, some plantlets became tetraploids, no mixoploids were detected. The highest efficiency of polyploidization was achieved for clone 72 after 2-week treatment of oryzalin supplemented medium. On the other hand, for method based on the irrigation of nodal segments with oryzalin, the most efficient conditions were treatment with 10 µM and 20 µM oryzalin for 24 and 48 h, respectively.
PL
Celem badań było ustalenie efektywnej metody mikrorozmnażania in vitro w celu uzyskania wielu identycznych roślin do poliploidyzacji chmielu zwyczajnego (Humulus lupulus L.) (2n= 20), z wykorzystaniem związku powodującego degradację mikrotubul – oryzalinę. W tym celu, przeprowadzono poliploidyzację chmielu Osvald, klonów 331, 74, 114 i odmiany ‘Sladek’. W celu indukcji polyploidyzacji sadzonek chmielu zastosowano dwie metody eksperymentalne (i) uprawa fragmentów węzłowych na pożywce z oryzaliną w różnych stężeniach (1, 5 i 10 μM) przez 2 tygodnie, (ii) podlewanie fragmentów węzłowych oryzaliną (10 i 20 μM) przez 24, 48 godzin. Procedury te zapewniły uzyskanie tetraploidów, które zostały zidentyfikowane za pomocą cytometrii przepływowej z wykorzystaniem wewnętrznej standaryzacji, liczenie chromosomów w komórkach z wierzchołków korzeni będących w metafazie, obserwacje morfologiczne oraz charakterystyki aparatów szparkowych. Rośliny poliploidalne były rozmnażane w celu dalszego sprawdzania, ukorzeniania oraz przenoszenia do warunków niesterylnych oraz do gruntu. Po podwojeniu chromosomów z wykorzystaniem różnych stężeń oryzaliny, niektóre sadzonki stały się tetraploidalne, ale nie stwierdzono miksoploidów. Największym współczynnikiem poliploidyzacji został osiągnięty dla klonu 72 po dwutygodniowej uprawie na pożywce zawierającej oryzalinę. Po zastosowaniu metody z nawadnianiem fragmentów węzłowych oryzaliną najbardziej efektywne okazało się traktowanie 10 μM i 20 μM oryzaliną odpowiednio przez 24 lub 48 godzin.