Accuracy and efficiency of different techniques for censusing territorial Middle Spotted Woodpeckers Dendrocopos medius

• Autorzy: Kosinski Z. , Kempa M. , Hybsz R.

Warianty tytułu

PL

Dokłądnośc i wydajność różnych metod służących do oceny liczebności dzięcioła średniego

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

The aim of the study was to test whether the methods using the playback technique produce accurate data of population size when compared to the standard mapping and nest-searching methods. The three-visit method with audio-stimulation was found to produce data of the same accuracy (100%, n = 11 territories) as the standard mapping method, but the nest-searching method ahd single-visit with audio-stimulation yielded slightly lower estimates, 91% and 82% respectively, in comparison to the previously mentioned methods. However, the three-visit method with audio-stimulation was 2.2 times less time consuming than the five visits which used the standard mapping method (9h vs 20h). The three-visit method with audio stimulation could be appropriate for assessing distribution and abundance, and also for monitoring purposes.

PL

Metoda stymulacji głosowej jest zalecana do oceny liczebności dzięcioła średniego. Do chwili obecnej nie dokonano jednak porównania jej efektywności w stosunku do standardowej lub kombinowanej wersji metody kartograficznej, które uważane są za najbardziej dokładne. Celem badań było stwierdzenie czy metody oceny liczebności dzięcioła średniego wykorzystujące stymulację głosową pozwalają na dokładne określenie wielkości populacji. Dokonano porównania wyników uzyskanych czterema metodami: metodą pojedynczej kontroli ze stymulacją głosową, metodą trzech kontroli ze stymulacją głosową, standardową metodą kartograficzną opartą na pięciu liczeniach oraz metodą polegającą na wyszukiwaniu zajętych dziupli. Badania prowadzono na powierzchni 78.2 ha w okolicach miejscowości Smoszew koło Krotoszyna, w południowej Wielkopolsce. Powierzchnię badawczą porastał w przeważającej części stary las liściasty z dominacją dębu. Wszystkie liczenia wykonano w okresie przedlęgowym (22 marca-24 kwietnia), charakteryzującym się największą aktywnością głosową gatunku związaną z łączeniem się w pary oraz ustalaniem i obroną terytoriów. Gniazda wyszukiwano na przełomie kwietnia i maja oraz maja i czerwca. W celu uzyskania niezależnych ocen liczebności każda z metod, za wyjątkiem metody wyszukiwania gniazd, stosowana była przez innego obserwatora. Stwierdzono, że metoda trzech kontroli ze stymulacją głosową oraz standardowa metoda kartograficzna charakteryzowały się najwyższą i taką samą wykrywalnością — w obu przypadkach odnotowano jedenaście terytoriów (Tab. 1, Fig. 1). Metoda wyszukiwania gniazd oraz metoda pojedynczej kontroli ze stymulacją głosową były mniej dokładne i pozwoliły wykryć odpowiednio: 91% (n = 10) i 82% (n = 9) terytoriów. Metoda trzech kontroli była ponad dwukrotnie (2.2) mniej czasochłonna w porównaniu ze standardową metodą kartograficzną. Najbardziej czasochłonna była metoda wyszukiwania gniazd, która wymagała średnio 3h i 33'/dziuplę (Tab. 1). Terytoria wykreślone w oparciu o dane uzyskane standardową metodą kartograficzną oraz metodą trzech kontroli w znacznym stopniu nakładały się na siebie (Fig. 1). Uzyskane wyniki wskazują, że metoda trzech kontroli ze stymulacją głosową pozwala na uzyskanie dokładnych danych dotyczących liczebności i rozmieszczenia terytoriów dzięcioła średniego, oszczędza czas i zmniejsza koszty związane z prowadzeniem badań. W konsekwencji może być użytecznym narzędziem służącym do oceny liczebności i rozmieszczenia populacji, na przykład na powierzchniach krajobrazowych oraz w badaniach monitoringowych.

Słowa kluczowe

EN

accuracy; efficiency; territory mapping method; Middle Spotted Woodpecker; Dendrocopos medius; population size; endangered species; bird; population change; evidence

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Ornithologica
• Rocznik: 2004
• Tom: 39
• Numer: 1
• Opis fizyczny: p.29-34,fig.,ref.

Twórcy

autor

Kosinski Z.

• Institute of Environmental Biology, Department of Avian Biology and Ecology, Adam Mickiewicz University, Umultowska 89, 61-614 Poznan, Poland

autor

Kempa M.

autor

Hybsz R.

Bibliografia

• Angelstam P., Roberge J.-M, Lõhmus A., Bergmanis M., Brazaitis G., Breuss M., Edenius L., Kosiński Z., Kurlavicius P., Lārmanis V., Lūkins M., Mikusiński G., Račinskis E., Strazds M., Tryjanowski P. 2004. Habitat suitability index modelling as a conservation tool — a review of habitat parameters for forest birds in the Baltic Sea region. In: Angelstam P., Breuss M. (eds). Targets and tools for the maintenance of forest biodiversity. Ecological Bulletins 51 (in press).
• Bachmann S., Pasinelli G. 2002. Raumnutzung syntop vorkommender Buntspechte Dendrocopos major und Mittelspechte D. medius und Bemerkungen zur Konkurrenzsituation. Orn. Beob. 99:33-48.
• Becker M., Heyne K-H. 1994. Verbreitung und Bestandsgröße des Mittelspechts (Dendrocopos medius) im Raum Trier, westliches Rheinland-Pfalz. Dendrocopos 21: 17-33.
• Bibby C. J., Burgess N. D., Hill D. A., Mustoe S. H. 2000. Bird census techniques. Academic Press, London.
• Bühlmann J., Pasinelli G. 1996. Beeinfussen kleinflächige Waldnutzung und Wetter die Siedlungsdichte des Mittelspechts Dendrocopos medius. Orn. Beob. 93: 267-276.
• Chylarecki P., Rohde Z., Zieliński P., Gromadzki M. 2001. [Common Breeding Bird Survey]. OTOP/Stacja Ornitologiczna IE PAN, Gdańsk.
• Conrads K., Conrads W. 1992. Der Mittelspecht (Picoides medius) im Beller Holz (Kreis Lippe). Ber. Naturwiss. Ver. Bielefeld 33: 5-46.
• Gärdenfors U. 2001. Classifying threatened species at national versus global levels. Trends in Ecology and Evolution 16: 511-516.
• Glue D. E., Boswell T. 1994. Comparative nesting ecology of the three British breeding woodpeckers. Brit. Birds 87: 253-269.
• Günther E. 1992. Untersuchung zum Brutbestand, zur Bestandsentwicklung und zum Habitat des Mittelspechtes (Dendrocopos medius) im nordöstlichen Harz (Sachsen-Anhalt). Orn. Jber. Mus. Heineanum 10: 31-53.
• del Hoyo J., Elliott A., Sargatal J. (eds). 2002. Handbook of the Birds of the World. Vol. VII. Jacamars to Woodpeckers. Lynx Edicions, Barcelona.
• Johnson R. R., Brown B. T., Haight L. T., Simpson J. M. 1981. Playback recordings as a special avian censusing technique. In: Ralph C. J., Scott J. M. (eds). Estimating numbers of terrestrial birds. Studies in Avian Biology, No. 6: 68-75.
• Kempa M. 2003. [The number and spatial distribution of woodpeckers nest-holes (Picidae) in a managed forest near Krotoszyn], M. Sc. thesis, Department of Avian Biology and Ecology, University of Adam Mickiewicz, Poznań.
• Kosiński Z., Winiecki A. 2003. [Estimation of the Middle Spotted Woodpecker Dendrocopos medius — a comparison between the mapping technique combined with audio stimulation and nest searching method]. Not. Ornitol. 44: 43-55.
• Lambeck R. J. 1997. Focal species define landscape requirements for nature conservation. Conservation Biology 11: 849-856.
• Mazgajski T. D. 2002. Nesting phenology and breeding success in Great Spotted Woodpecker Picoides major near Warsaw (Central Poland). Acta Ornithol. 37: 1-6.
• Mikusiński G., Angelstam P. 1997. European woodpeckers and anthropogenic habitat change: a review. Vogelwelt 118: 277-283.
• Morozov N. S. 1994. Inter-analyst variation in the combined version of the mapping method: the role of experience. Acta Ornithol. 29: 89-99.
• Müller W. 1982. Die Besiedlung der Eichenwälder im Kanton Zürich durch den Mittelspecht Dendrocopos medius. Orn. Beob. 79:105-119.
• Noah T. 2000. Siedlungsdichte, Habitat und Bestandsentwicklung der Spechte im NSG „Innerer Unterspreewald”. Otis 8: 75-98.
• Nowakowski J. 1994. [The mapping method — absolute or merely relative numbers?]. Not. Ornitol. 35: 373-387.
• Pasinelli G. 2000. Oaks (Quercus sp.) and only oaks? Relations between habitat structure and home range size of the Middle Spotted Woodpecker (Dendrocopos medius). Biol. Conserv. 93: 227-235.
• Pasinelli G. 2001. Breeding performance of the Middle Spotted Woodpecker Dendrocopos medius in relation to weather and territory quality. Ardea 89: 353-361.
• Pasinelli G. 2003. Dendrocopos medius Middle Spotted Woodpecker. BWP Update. Vol. V (1): 49-99.
• Pasinelli G., Hegelbach J., Reyer H.-U. 2001. Spacing behavior of the Middle Spotted Woodpecker in central Europe. J. Wildl. Manage. 65: 432-441.
• Pettersson B. 1985. Extinction of an isolated population of the Middle Spotted Woodpecker Dendrocopos medius (L.) in Sweden and its relation to general theories on extinction. Biol. Conserv. 32: 335-353.
• Pinowski J., Williamson K. 1974. Introductory informations of the Fourth Meeting of the International Bird Census Committee. Acta Ornithol. 14: 152-164.
• Randier Ch. 2000. Verbreitung, Bestand und Siedlungsdichte des Mittelspechts Dendrocopos medius im Stromberg, Nordwürttenberg. Orn. Anz. 39: 197-206.
• Robles H., Olea P. P. 2003. [Distribution and abundance of Middle Spotted Woodpecker Dendrocopos medius in a Southern population of the Cantabrian Mountains]. Ardeola 50: 275-280.
• Schmitz L. 1993. Distribution et habitat du Pic mar Dendrocopos medius en Belgicue. Aves 30: 145-166.
• Spitznagel A. 1993. Warum sind Spechte schwierig zu erfassende Arten? Beih. Veröff. Naturschutz Landschaftspflege Bad.-Württ. 67: 59-70.
• Südbeck P., Gall T. 1993. Der Mittelspecht (Picoides medius) in Schleswig-Holstein — Erfassungsprobleme und ihre Konsequenzen für Bestandsschätzungen. Corax 15: 211-221.
• Tomiałojć L. 1980. The combined version of the mapping method. In: Oelke H. (ed.). Bird census work and nature conservation. Göttingen, pp. 92-106.