EN
The results of faunistic studies on Orthoptera fauna of the Tatra Mountains and the Podhale region in Poland are presented. The material of Orthoptera collected in 2008 and 2009 contained 24 species. The review of the material from the earlier collections stored in MIZ PAS in Warsaw and ISEA PAS in Cracow as well as the field notes made in the 1950's and 1960's by Polish entomologist Władysław Bazy luk, showed that 32 Orthoptera species were noted in total from the study regions. Comparison of data collected at different times spanning more than a century shows the dynamics of change in the Polish part of theTatra National Park fauna.
PL
Na podstawie własnych badań terenowych przeprowadzonych w latach 2008-2009, materiałów w zbiorach MilZ PAN oraz Muzeum Przyrodniczego ISEZ PAN, a także notatek terenowych Władysława Bazyluka z lat 1953-1956 i literatury, wykonano przegląd gatunków prostoskrzydłych (Orthoptera) stwierdzonych w polskich Tatrach i przylegającej od północy części Podhala. Wykazano 32 gatunki, w tym 18 nie wymienianych dotychczas z polskiej części Tatr. Odnotowano trzy gatunki górskie: Isophya camptoxypha, Tetrix tuerki, Miramella alpina. Do najpospolitszych należały: Metrioptera roeselii, Omocestus viriduliis i Euthystira brachyptera (frekwencja od 60 do 78%). Porównując dane z czterech okresów: pierwsze dziesięciolecia XX wieku, lata 50. i 80. XX wieku oraz lata 2008-2009 stwierdzono istotne zmiany w ortopterofaunie, w dużej mierze odpowiadające dynamice zmian w otwartych środowiskach Tatr. W porównaniu z latami 50. współcześnie obserwuje się zanikanie gatunków kserofilnych (Myrmeleotettix maculatus, Stenobothrus lineatus, S. stigmaticus) i innych prostoskrzydłych preferujących środowiska z niską roślinnością (Ch. albomarginatus), a jednocześnie wzrost frekwencji gatunków związanych z wysoką i gęstą roślinnością łąk górskich i ziołorośli (/. camptoxypha, M. roeselii, Eu. brachyptera, Ch. dorsatus, Ch. apricarius). Takie zmiany są prawdopodobnie efektem zakazu wypasu na terenie całego Tatrzańskiego PN w latach 60. oraz sukcesji wysokich bylin i traw w miejscach zdegradowanych wcześniej przez nadmierny wypas, gdzie dochodziło do odsłonięcia podłoża skalnego. Szczególnie interesujący jest przypadek Eu. brachyptera, gatunku który w latach 50. należał do rzadko spotykanych (F= 8%), a obecnie osiąga wysoką frekwencję (F=76,8 %).