Wstępne badania nad wprowadzaniem odporności na bakteryjną cętkowatość (Pseudomonas syringae pv. tomato) do wybranych odmian pomidora (Lycopersicon esculentum MILL.)

• Autorzy: Kozik E.U.

Warianty tytułu

EN

Preliminary studies on incorporation of resistance to bacterial speck (Pseudomonas syringae pv. tomato) into some Polish cultivars of tomato (Lycopersicon esculentum MILL.)

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

W Instytucie Warzywnictwa w Skierniewicach rozpoczęto prace nad wprowadzaniem odporności na bakteryjną cętkowatość (Pst), powodowaną przez Pseudomonas syringae pv. tomato, z kanadyjskiej odmiany Ontario 7710 do kilku polskich polowych odmian pomidora: Rumba, Kmicic, Juhas, Atol, Sobieski, Lubań, Delta oraz dwóch linii szklarniowych. W pierwszym teście szklarniowym, w warunkach sztucznie indukowanej epifitozy bakterią (szczep Pst 3, rasa 0), oceniono podatność linii i odmian wypierających w porównaniu do odmiany Ontario 7710. Nasilenie infekcji u wszystkich odmian i linii wypierających było duże, a badane populacje nie wykazały zróżnicowanej podatności na Pst (DSI od 3,4 do 4,0). Odmiana Ontario 7710 charakteryzowała się najwyższym poziomem odporności (DSI = 0,4). W drugim teście szklarniowym stwierdzono statystycznie istotną interakcję odmiany i liścia na porażenie Pst. Najbardziej porażany był liść trzeci i drugi, najmniej - pierwszy i czwarty. Oznacza to, że przy ocenie podatności materiału hodowlanego w trakcie testów fitopatologicznych można oprzeć się na wynikach dotyczących liczby plam na trzecim liściu, zamiast określać porażenie całej rośliny. Jest to wynik przydatny przy ocenie poszczególnych genotypów w dalszych pracach selekcyjnych na Pst w segregujących populacjach hodowlanych. W 2002 r. w warunkach polowych nie wystąpiła naturalna infekcja bakterią Pst, w związku z tym wykonano ocenę ogólnej zdrowotności roślin. Jej najwyższy poziom odnotowano u odmian Kmicic i Lubań, najniższy zaś u odmian Rumba i Atol. Pozostałe odmiany charakteryzowały się średnim poziomem zdrowotności. W warunkach polowych oceniono także badane odmiany pod względem cech morfologicznych. Wszystkie odmiany charakteryzowały się samokończącym wzrostem, natomiast pozostałe cechy różnicowały je w mniejszym lub większym stopniu.

EN

At the Research Institute of Vegetable Crops in Skierniewice, Poland, a breeding program was been initiated towards introducing bacterial speck resistance from cv. Ontario 7710 to seven commercial Polish cultivars: Rumba, Kmicic, Juhas, Atol, Sobieski, Lubań, Delta, and to two breeding lines. Susceptibility of recurrent cultigens in comparison to the resistant cultivar Ontario 7710 was studied using artificially induced epiphytotics of bacteria (strain Pst 3, race 0) in greenhouse test conditions. There were few differences among cultigens in the intensity of infection (DSI = 3.4-4.0), but 'Ontario 7710' showed the highest level of resistance (DSI = 0.4). Significant interaction between each individual leaf and the cultigen was observed. Generally, the highest infection was noticed on the second and third leaf, and the lowest on the first and fourth. In order to distinguish resistant plants rapidly, they should be rated using only the second or the third leaf, rather than all leaves. All cultigens were evaluated in the field for horticultural traits to permit the use of the cultivars with sufficient backcrosses to reconstitute the recurrent parent to a high degree.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
• Rocznik: 2004
• Tom: 497
• Numer: 2
• Opis fizyczny: s.693-699,tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Kozik E.U.

• Zakład Genetyki, Hodowli i Biotechnologii, Instytut Warzywnictwa im.Emila Chroboczka, ul.Konstytucji 3 Maja 1/3, 96-100 Skierniewice

Bibliografia

• Carland F.M., Staskawicz BJ. 1993. Genetic characterization of the Pto locus of tomato: semi-dominance and cosegregation of resistance to Pseudomonas syringae pathovar tomato and sensitivity to the insecticide fenthion. Molecular and General Genetics 239: 1-2, 17-27.
• Gitaitis R.D., Phatak S.C., Jaworski C.A., Smith M.W. 1982. Resistance in tomato transplants to bacterial speck. Plant Disease 66(3): 210-211.
• Golenia A., Pajewska M. 1976. Badania nad Pseudomonas tomato (Okabe) Alslatt - sprawcą bakteryjnej plamistości pomidora (Solanum lycopersicum). Rocz. Nauk Rol. Ser. E 6(2): 97-112
• Golenia A., Pajewska M. 1992. Bakteryjne choroby pomidora pod osłonami. Ochrona Roślin 36(5): 13-14
• Kozik E.U. 2002. Studies on resistance to bacterial speck (Pseudomonas syringae pv. tomato) in tomato cv. Ontario 7710. Plant Breeding 121: 526-530.
• Kozik E.U., Sobiczewski P. 2000. Response of tomato genotypes to bacterial speck (Pseudomonas syringae pv. tomato). Acta Physiologiae Plantarum 22(3): 243-246.
• Macias W. 1998. Badania nad opracowaniem metody testowania podatności pomidora na bakteryjną cętkowatość (Pseudomonas syringae pv. tomato). Mat. I Konf. Grupy Roboczej Bakteryjnych Chorób Roślin Komitetu Ochrony Roślin PAN, ISiK, Skierniewice, 9 XII 1997: 81-86.
• Pajewska M. 1979. Badania podatności odmian pomidora na infekcję Pseudomonas tomato (Okabe) Alstatt. Rocz. Nauk Rol. Ser. E 9(2): 35-40.
• Pitblado R.E., Kerr E.A. 1980. Resistance to bacterial speck (Pseudomonas tomato) in tomato. Acta Hortic. 100: 379-382.
• Pitblado R.E., MacNeill B.H. 1983. Genetic basis of resistance to Pseudomonas syringae pathovar tomato in field tomatoes. Can. Jour. Plant Pathol. 5: 251-255.
• Robak J., Sobiczewski P. 1994. Nowe zagrożenie pomidorów czarną plamistością bakteryjną. Ochrona Roślin 38(7): 8-10.