Znaczenie nawłoci (Solidago) w fitoterapii

• Autorzy: Rozanski H. , Bobak L. , Trziszka T.

Warianty tytułu

EN

Meaning of goldenrod (Solidago) in phytotherapy

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Nawłoć jest rośliną kwiatową rozpowszechnioną w Europie i w Ameryce Północnej. Ziele nawłoci używane jest jako środek moczopędny, przeciwskurczowy, przeciwbólowy i przeciwzapalny w schorzeniach układu moczowego. Bywa też stosowany w profilaktyce kamicy układu moczowego.

EN

Goldenrod is a flowering plant found in Europe and the North America. Goldenrod may be used as a diuretic, an antispasmodic, an analgesic, and an anti-inflammatory. In many countries, goldenrod is used prevent urolithiasis and to help eliminate calculi that have already been formed.

Słowa kluczowe

PL

rosliny lecznicze; nawloc; Solidago; Compositae; surowce zielarskie; substancje biologicznie czynne; fitoterapia; wlasciwosci lecznicze

• Wydawca: -
• Czasopismo: Herbalism
• Rocznik: 2016
• Numer: 1[2]
• Opis fizyczny: s.160-173,bibliogr.

Twórcy

autor

Rozanski H.

• Laboratorium Biologii Przemysłowej i Eksperymentalnej, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im.S.Pigonia w Krośnie, Rynek 1, 38-400 Krosno

autor

Bobak L.

• Katedra Technologii Surowców Zwierzęcych i Zarządzania Jakością, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, ul.J.Chełmońskiego 37, 51-630 Wrocław

autor

Trziszka T.

• Katedra Technologii Surowców Zwierzęcych i Zarządzania Jakością, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, ul.J.Chełmońskiego 37, 51-630 Wrocław

Bibliografia

• [1] Madaus G., Lehrbuch der biologischen Heilmittel, Georg Thieme, Lipsk, 1938, s. 2573.
• [2] Burnie G., Forrester S., Greig D. i in., Botanika, Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, s. 847.
• [3] Szweykowscy A. i J. (red.), Słownik botaniczny, Wiedza Powszechna, Warszawa 1993, s. 404.
• [4] Podbielkowski Z., Sudnik-Wójcikowska B., Słownik roślin użytkowych, wydanie VII poprawione i uzupełnione, PWRiL, Warszawa 2003, s. 312–313.
• [5] Rutkowski L., Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, PWN, Warszawa 2007, s. 462.
• [6] Piękoś-Mirkowa H., Mirek Z., Rośliny górskie, Multico Oficyna Wydawnicza, Warszawa 2016, s. 142.
• [7] Farmakopea Polska VI, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa 2002, s. 907–908.
• [8] Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa 2008, s. 2911–2914.
• [9] Europäisches Arzneibuch, wydanie 7, Deutcher Apotheker Verlag Stuttgart, Govi-Verlag-Pharmazeutischer Verlag GmbH Eschborn, 2011, s. 1730–1733.
• [10] Różański H., Floroterapia – leczenie za pomocą kwiatów. Kwiat nawłoci – Flos Solidaginis, Porady na zdrowie, nr 39, 2016, s. 10–12.
• [11] Blaschek W., Wichtl-Teedrogen und Phytopharmaka, wydanie 6., Wissenschaftliche Verlagsgesellschaft mbH, Stuttgart 2016, s. 619–625.
• [12] Hiller K., Melzig M.F., Lexikon der Arzneipflanzen und Drogen, wydanie 2, Spektrum Akademischer Verlag, Heidelberg 2010, s. 553–554.
• [13] Lube-Diedrich B., Arzneipflanzen-Arzneidrogen: Botanik – Eigenschaften – Anwendung, Govi-Verlag, 2015, s.169–171.
• [14] Dingermann T., Hiller K., Schneider G., Zündorf I., Arzneidrogen, Spektrum Akademischer Verlag, Heidelberg 2011, s. 271–272.
• [15] Hoffmann D., Medical Herbalism, Healing Arts Press, Rochester, Vermont, 2003, s. 585.
• [16] Gazmend Skenderi, Herbal Vade Mecum, Herbacy Press Rutherford, New Jersey 2009, s. 175–176.
• [17] Skidmore-Roth L., Herbs & Natural Supplements, Mosby Elsevier, St. Louis, Missouri 2010, s. 306–308.
• [18] Dodonaeus R., Stirpium historiae pemptades sex siue libri XXX ex Officina Christophori Plantini, 1583, s. 142–143.
• [19] Syreński Sz., Zielnik (Zielnik Herbarzem z ięzyka Łacinskiego zowią – D. Simon Syrennivs (Syrenius), Kraków 1613, s. 306.
• [20] Czarnowski A., Zielnik lekarski, czyli opis 125 ziół używanych w lecznictwie z podaniem ich uprawy i zastosowania, Nakładem Wydawnictwa „Przewodnika Zdrowia”, Berlin 1905, s. 149–150.
• [21] Wiorogórski W., Słownik środków lekarskich. Podręcznik dla aptekarzy, lekarzy i materjalistów, Unitas, Warszawa 1914, s. 1119.
• [22] Biegański J., Ziołolecznictwo, St. Jemiołkowski & T.J. Evert Spółka z Ograniczoną Odpowiedzialnością, Łódź 1948, s. 217–219.
• [23] Winkler F., Neue Heilmittel und Heilverfahren 1893–1898 für Praktische Ärzte. Urban & Schwarzenberg, Berlin, Wien 1899, s. 283.
• [24] Oesterlen F., Handbuch der Heilmittellehre, Verlag der H. Laupp’schen Buchhandlung, Tübingen 1861, s. 331.
• [25] Bradley P., British Herbal Compendium, BHMA, Bournemouth 2006, s. 174–180.
• [26] Różański H., Charakterystyka najważniejszych Urotropica i ich zastosowanie w fitoterapii chorób układu moczowego, Lek w Polsce Drug in Poland, nr 4, 2007, cz. I, s. 93–102; nr 5, 2007 – cz. II, s. 66–80.
• [27] Schaffner W., Rośliny lecznicze, chemizm, działanie, zastosowanie, Multico Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1996, s. 258–259.
• [28] Lutomski J., Alkiewicz J., Terapia lekami roślinnymi w zarysie, PZWL, Warszawa 1984, s. 222.
• [29] Vonarburg B., Natürlich gesund mit Heilpflanzen, Weltbild, Augsburg, 2008, s. 79.
• [30] Dal Cero M., Unsere Heilpflanzen, Otto Sachbuchverlag, Bern 2009, s. 228.
• [31] Hensel A., Münster S.C. i in., Memopharm. Pharmazeutisches Praxiswissen, Deutscher Apotheker Verlag, Stuttgart 2008, s. 528.