EN
Brood reduction may be a strategy by which, when food is scarce, parents provision chicks differentially — this usually leads to the death of the smaller nestlings. In contrast, in species where brood reduction does not normally occur, parents may allocate food equally among nestlings. The Rufous-tailed Scrub-robin Cercotrichas galactotes is a species in which brood reduction does not occur (it is a clutch adjuster), so that all nestlings usually fledge. This study analysed the food allocation rules in this species. As predicted, begging behaviour in nestlings seems to indicate their need for food, because once fed, they reduced their begging levels. Parents provisioning the nest allocated food according to begging by nestlings. Those nestlings that got fed begged nearer the parents, with lower latency and higher intensity, and stretched up to a greater height while begging. Moreover, the feeding rate was higher when more nestlings begged in the nest. There were slight differences between males and females with respect to prey type brought to the nest. Bigger nestlings got a larger proportion of food because they begged more intensely, but there was no evidence of parental favouritism towards bigger chicks.
PL
Wiele ptaków stosuje strategię redukcji lęgu, rozpoczynając wysiadywanie przed złożeniem ostatniego jaja, co prowadzi do powstania hierarchii wielkości młodych. Dostępny pokarm trafia przede wszystkim do większych piskląt, a w przypadku jego niedoborów najmłodsze pisklęta giną. Z drugiej strony ptaki, mogą dopasować swe zniesienia do warunków pokarmowych i wyprowadzać następnie wszystkie wyklute pisklęta. W takiej sytuacji powinny one karmić swe młode bez jakichkolwiek preferencji, a sygnałem o potrzebach piskląt może być sposób i intensywność ich żebrania. W pracy badano sposób rozdzielania pokarmu pomiędzy pisklęta drozdówki rdzawej w zależności od intensywności żebrania młodych. Gatunek ten karmi zwykle jedno pisklę za jednym przylotem do gniazda. Badaniami objęto 10 lęgów, z trzema i czterema pisklętami a zachowania ptaków analizowane były z nagrań wideo. Analizowano kolejność rozpoczynania żebrania i jego intensywność, położenie piskląt względem rodzica, biorąc pod uwagę osobnika, który został nakarmiony i te, które nie otrzymały pokarmu. Stwierdzono, że samice karmiły młode częściej i przynosiły więcej pokarmu niż samce. Proporcja różnych grup zdobyczy przynoszonej do gniazda różniła się między samcami i samicami (Tab. 1). Im więcej młodych żebrało, tym liczba karmień była większa, szczególnie tych wykonywanych przez samice. Poszczególny elementy, które składały się na opis żebrania były ze sobą skorelowane (Tab. 2). Rodzice rozdzielali pokarm w zależności od sposobu żebrania, karmione były młode znajdujące się najbliżej rodzica i najintensywniej domagające się pokarmu (Fig. 1). Największe młode dostawały więcej pokarmu, gdyż zebrały bardziej intensywnie (Fig. 2, 3), ale nie stwierdzono jakiegokolwiek preferowania tych piskląt ze strony rodziców. Żebranie odzwierciedlało potrzeby piskląt, gdyż ptaki nakarmione, domagały się o pokarm mniej intensywnie (Fig. 4).