EN
Distarch phosphates of various origin (potato, maize, wheat, rye and triticale) were examined on the total and free phosphorus content, reducing capacity, pasting characteristic, water binding capacity and water solubility. Distarch phosphates obtained from potato starch exhibit a lower reducing capacity and higher water binding capacity and viscosity of gels than distarch phosphates from cereal starches.
PL
Krochmale fabryczne (kukurydziany, pszenny, ziemniaczany) oraz skrobie natywne (pszenną, żytnią i pszenżytnią), wyodrębnione metodą laboratoryjną, poddano reakcji usieciowania trimetafosforanem sodu w celu uzyskania fosforanów dwuskrobiowych. Zastosowano następujące warunki modyfikacji: dawka trimetafosforu sodu 2,7 g/220 g s.m. skrobi, temperatura - 45°C, pH – 10,5. W otrzymanych preparatach oznaczono: zawartość fosforu całkowitego i wolnego, redukcyjność, charakterystykę kleikowania oraz zdolność wiązania wody i rozpuszczalność w wodzie w temperaturze 60, 70, 80 i 90°C. Uzyskane wyniki analiz wykazują, że użyte do badań skrobie różnie reagują na wyniki zastosowanej modyfikacji. We wszystkich przypadkach otrzymane ślepe próby odznaczają się niższą zawartością fosforu związanego w odniesieniu do skrobi wyjściowej. Świadczy to o zachodzącej w środowisku alkalicznym hydrolizie wiązania fosforanowego, w efekcie której następuje odszczepienie kwasu fosforowego związanego ze skrobią. Dlatego różnice w zawartości fosforu związanego pomiędzy skrobią wyjściową a fosforanem dwuskrobiowym nie mogą być wskaźnikiem stopnia usieciowienia fosforanu. Fosforany dwuskrobiowe w zależności od pochodzenia skrobi wyjściowej różnią się między sobą takimi właściwościami jak: zawartość fosforu związanego, zdolność redukcyjna, zdolność wiązania wody, wskaźniki charakterystyki kleikowania. Fosforan dwuskrobiowy otrzymany ze skrobi ziemniaczanej odznacza się niższą redukcyjnością , wyższą zdolnością wiązania wody oraz większą lepkością wodnych kleików niż fosforany dwuskrobiowe otrzymane ze skrobi zbożowych.