EN
Estonia’s rural landscape has undergone a significant transformation from its Soviet collectivisation era to its post-re-independence restitution process and EU membership. Following Soviet collectivisation and rural depopulation, land restitution in the 1990s was driven by nationalistic ideals linking land ownership to identity and justice. However, initial idealism was tempered by economic and logistical challenges. EU integration accelerated agricultural professionalisation and concentration, with fewer but larger, specialised farms driving increased productivity. Concurrently, rural depopulation and urbanisation led to abandoned infrastructure and declining traditional livelihoods, though small-scale tourism and community initiatives have revitalised certain areas. The countryside, increasingly commodified as a recreational “playground”, now serves diverse roles, blending heritage preservation with contemporary leisure. These changes highlight a shift from utilitarian rural landscapes to multifunctional spaces reflecting urbanised values, necessitating a re-evaluation of national identity and the socio-economic future of rural Estonia.
PL
Krajobraz wiejski Estonii przeszedł znaczącą transformację – od okresu sowieckiej kolektywizacji po proces restytucji ziemi po odzyskaniu niepodległości oraz członkostwo w Unii Europejskiej. Po kolektywizacji i wyludnieniu obszarów wiejskich w czasach sowieckich restytucja ziemi w latach 90. XX w. była napędzana przez nacjonali-styczne ideały łączące własność ziemi z tożsamością i sprawiedliwością. Jednak początkowy idealizm został osłabiony przez wyzwania ekonomiczne i logistyczne. Integracja Estonii z UE przyspieszyła profesjonalizację zawodu rolnika i koncentrację rolnictwa – liczba gospodarstw rolnych zmalała, lecz te, które się utrzymały, stały się większe, bardziej wy-specjalizowane i wydajniejsze. Jednocześnie wyludnianie wsi i urbanizacja doprowadziły do porzucenia infrastruktury rolniczej i zaniku tradycyjnych źródeł utrzymania, choć turystyka małoskalowa i inicjatywy społeczne przyczyniły się do rewitalizacji niektórych obszarów. Wieś, coraz częściej postrzegana jako skomercjalizowana „przestrzeń rekreacyjna”, pełni obecnie różnorodne funkcje, łącząc ochronę dziedzictwa z nowoczesną turystyką. Zmiany te podkreślają przejście od użytkowego krajobrazu wiejskiego do wielofunkcyjnej przestrzeni odzwierciedlającej wartości miejskie, co wymaga ponownej analizy tożsamości narodowej i społeczno-gospodarczej przyszłości estońskiej wsi.