EN
The "costs of predation" hypothesis predicts that larger nests are more likely to be predated than smaller ones. However, nest size has not been found to be related to predation probability within any species. This study evaluated the "costs of predation" hypothesis in the Olivaceous Warbler during 2001-2003 in northwestern Bulgaria. Successful nests were significantly smaller and denser than those that were predated. Nest size decreased significantly during the course of the breeding season and increased with nest height. The relationship between nest size and the likelihood of predation was still significant even when the effects of laying date and nest height were controlled. Nest size was negatively related to fledging success even when only successful nests were considered. This finding is contrary to the prediction of the "sexual display" hypothesis, which states that nest size is positively related to fledging success, and suggests that nest size may signal phenotypic quality through the ability in this species to build a small but compact nest. It seems that both natural selection and sexual selection have led to the evolution of small nests in the Olivaceous Warbler. This is the most likely reason why the difference in nest-size between predated and non-predated nests was apparent, even in unmanipulated settings.
PL
Celem pracy była ocena stopnia drapieżnictwa w zależności od wielkości gniazd u zaganiacza bladego. W założeniu przewidywano, że na ataki drapieżników narażone będą częściej duże gniazda niż małe. Wielkość gniazd zarówno tych, które splądrowały drapieżniki jak i tych, które pozostały nietknięte, porównywano w relacji z: wysokością na jakiej wisiało gniazdo, datą złożenia jaj oraz ich liczbą, liczbą piskląt wyklutych oraz podlotów. Badania na 59 gniazdach przeprowadzono w latach 2001-2003 w płn-zach. Bułgarii. Stwierdzono, że około 40% z nich zostało zniszczonych przez drapieżniki, w większości na etapie złożonych jaj, a pozostałe 60% było nietknięte i opuściło je przynajmniej jedno pisklę. Badania potwierdziły prawdziwość hipotezy — wykazały, że gniazda małe, o masywniejszych ścianach były znacznie rzadziej niszczone przez drapieżniki. Wielkość gniazd w trakcie sezonu lęgowego zmniejszała się, rosła natomiast wraz z wysokością na jakiej były umieszczane. Zależność między wielkością gniazda i drapieżnictwem była stwierdzana również wtedy, gdy analizowano wyłącznie dane z gniazd, z których wyszło przynajmniej 1 pisklę. Wśród zaganiaczy bladych najwięcej podlotów pochodziło z małych, gęsto i precyzyjnie skonstruowanych gniazd, bardziej odpornych na zniszczenie. A zatem takie gniazda mogłoby wskazywać na fenotypy najlepiej przystosowane, co przeczy hipotezie "sexual display", która zakłada pozytywną korelację pomiędzy wielkością gniazda a liczbą podlotów.