EN
The Rock Sparrow Petronia petronia has been well studied with respect to reproductive biology at low-altitude in Europe, but not at high altitudes. This study presents the information on a Rock Sparrow population breeding in an alpine meadow at 3400 m altitude and compares the life history traits with their lower-altitude counterparts studied in Europe. The birds are resident all year round in this area. Nests of Rock Sparrows tended to cluster and were mainly located in abandoned burrows of the Ground Tit Parus humilis. Pairs were monogamous and territorial behaviors were absent, which differed from European populations, where Rock Sparrows show a series of mating systems and display strong territoriality around the nest site. Egg-laying took place between late May and late June, with every pair making a single nesting attempt. Clutch size averaged 5.1 ± 0.9, incubation undertaken by female only lasted 12.7 ± 0.8 days, and young in the nest were fed by both parents for 19.9 ± 0.7 days. Breeding success, measured as the proportion of nests with at least one fledgling, was 89%. Compared to their lower-altitude populations studied in Europe, the high-altitude Rock Sparrows start breeding later, experience a shorter breeding season, produce fewer but bigger eggs, and have a longer nestling period. Such a life history strategy that allows birds to allocate more energy into individual offspring should be adaptive to the harsh high-altitude conditions.
PL
Jak dotąd biologia lęgowa wróbla skalnego została dość dobrze zbadana dla populacji europejskich zasiedlających niziny i góry (do ok. 1800 m n.p.m.). W pracy przedstawiono dane dla azjatyckiej populacji tego gatunku zasiedlającej łąki na terenach wysokogórskich (ok. 3400 m n.p.m.) w Tybecie. Gniazda, zlokalizowane w starych norach sójeczki małej Parus humilis lub w szczelinach skał, wyszukiwano na podstawie zachowania ptaków. Zapisywano jego położenie, rodzaj ukrycia, mierzono wielkość otworu wejściowego oraz kryjówki. Ptaki dorosłe chwytano blisko otworów wejściowych do gniazd, mierzono, ważono oraz znakowano kolorowymi obrączkami. W celu określenia składu pokarmu przynoszonego przez ptaki dorosłe, w kilku gniazdach założono pisklętom obrączki okołogardłowe. W badanej populacji samce były cięższe od samic, miały dłuższe skrzydła i ogon (Tab. 1). Stwierdzono, że ptaki są osiadłe przez cały rok, w okresie polęgowym tworzą stada liczące do ok. 100 osobników, zaś w sezonie lęgowym małe kolonie złożone z 2-10 par. W odróżnieniu od populacji europejskich, w których stwierdzono kilka systemów rozrodczych i silny terytorializm wokół gniazda, w populacji azjatyckiej pary są monogamiczne oraz nie występują w niej zachowania terytorialne. Jaja były składane pod koniec maja i w czerwcu. Stwierdzono tylko jeden lęg w roku. Gniazda najczęściej znajdowały się w starych norach sójeczki małej, ich otwory wejściowe częściej skierowane były na wschód niż w innych kierunkach. Średnia wielkość zniesienia to 5,1 ± 0,99 jaj, samica wysiaduje je średnio przez 12,7 ± 0,8 dni, a oboje rodzice karmią młode przez 19,9 ± 0,7 dni. Sukces lęgowy w tej populacji wyniósł 89%. W porównaniu do populacji europejskich wróble skalne z wysokogórskiej populacji azjatyckiej gniazdują później, mają krótszy sezon lęgowy, składają mniej jaj, ale są one większe, a okres przebywania piskląt w gnieździe jest dłuższy (Tab. 2). Autorzy wskazują, że taka strategia rozrodu, polegająca na inwestowanie zasobów w niewielką liczbę piskląt, jest adaptacją do ciężkich warunków wysokogórskich.