Zbiorowisko grzybów wyizolowanych spod rutwicy wschodniej (Galega orientalis Lam.)

• Autorzy: Cwalina-Ambroziak B. , Wojnowska T.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

W latach 1997 i 1998 na polu doświadczalnym w Knopinie k. Olsztyna prowadzono badania na plantacji rutwicy wschodniej, uprawianej w siewie czystym i w mieszance ze stokłosą bezostną. Określano skład ilościowy i jakościowy zbiorowiska grzybów strefy „przykorzeniowej"- ryzosfery i ryzoplany oraz korzeni. Analiza mikologiczna środowiska uprawnego rutwicy wykazała różnice w składzie zbiorowiska grzybów badanych stref. Najwięcej grzybów wyizolowano z ryzosfery rutwicy - około 80% ogółu kolonii. Dominującymi okazały się grzyby drożdżoidalne. Specyficznie kształtowało się też zbiorowisko grzybów w zależności od rodzaju uprawy. Uprawa rutwicy w siewie czystym charakteryzowała się większą liczebnością grzybów ryzosferowych; wyizolowano o 23% izolatów więcej w porównaniu z uprawą rutwicy w siewie mieszanym. Liczba mikroorganizmów zasiedlających ryzoplanę i korzenie kształtowała się na zbliżonym poziomie w analizowanych kombinacjach upraw, aczkolwiek z nieznaczną przewagą w uprawie rutwicy w siewie czystym. Wystąpiły także różnice w składzie gatunkowym grzybów pomiędzy badanymi kombinacjami. Spod uprawy rutwicy w siewie czystym częściej izolowano grzyby patogeniczne z rodzaju Fusarium, Phoma i Rhizoctonia, chociaż te pierwsze występowały we wszystkich badanych środowiskach. Natomiast grzyby z rodzaju Trichoderma, uznawane powszechnie w literaturze za antagonistyczne względem patogenów, były częściej izolowane ze środowiska uprawnego rutwicy w siewie mieszanym. Także termin przeprowadzonych badań miał wpływ na kształtowanie się zbiorowiska w badanych strefach korzeniowych. W drugim terminie podczas kwitnienia rutwicy wyosobniono o 20% izolatów więcej niż wiosną.

EN

In 1997-1998 on an experimental field at Knopin near Olsztyn, the studies were conducted on fodder galega grown as a pure stand or in the mixture with smooth brome-grass. The abundance of fungi and composition of found fungal communities found were determined in the root zone i.e.: rhizoshpere, rhizoplane and roots themselves. Mycological analyses revealed the differences in composition of fungal communities in studied zones. The highest number of species - ca. 80% of total, were isolated from rhizoshpere. Predominant appeared to be the yeast-like species. Fungal community was also affected by cropping system. In pure stand of fodder galega higher abundance of rhizoshpere fungi were found; 23% more isolates were obtained in comparison to mixture stand. Abundance of fungi that infested rhizoplane and roots was similar irrespective of the sowing method at slightly higher number observed in pure stands. Differences in species composition were also found. From pure stands the following genera of pathogenic fungi were isolated: Fusarium, Phoma and Rhizoctonia, however, the first mentioned were found also in the mixture stand. Fungi from Trichoderma genus accounted to be antagonistic species to pathogenic fungi, were more frequently found in the mixture stand. Date of analysis performing affected also the composition of fungal community living in root zones. In the second term of analysis (the stage of plant flowering) 20% more isolates were isolated as compared to spring term.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
• Rocznik: 1999
• Tom: 468
• Opis fizyczny: s.109-115,rys.,bibliogr.

Twórcy

autor

Cwalina-Ambroziak B.

autor

Wojnowska T.

Bibliografia

• DORENDA M. 1985. Mikoflora jako czynnik ograniczający występowanie grzybów patogenicznych w uprawach koniczyny czerwonej w czystym siewie i w mieszance z kupkówką. Zesz. Nauk. AR Wrocław, Rozprawy 49: 49 ss.
• DORENDA M., PLĄSKOWSKA E., TRUSZKOWSKA W. 1993. Zbiorowiska grzybów ryzosfery jako źródło naturalnych czynników ograniczających możliwość infekcji korzeni przez patogeny. Mat. z IV Konf. Sekcji Biol. Metod Ochrony Roślin przed Chorobami. Skierniewice, 22-23 IV 1993: 14-26.
• HOWELL C.R. 1987. Relevance of mycoparasitism in the biological control of Rhizoctonia solani by Gliocladium virens. Phytopathology 77: 992-994.
• KOWALIK M. 1997. Grzyby z rodzaju Trichoderma i Gliocladium jako czynnik ograniczający występowanie grzybów patogenicznych w uprawie mieszanki lucerny z trawami. Progress in Plant Protection 37(2): 390-393.
• LEWIS J., PAPAVIZAS G.C. 1987. Reduction of inoculum of Rhizoctonia solani in soil by germlings of Trichoderma hamatum. Soil Biol. Biochem. 19(2): 195-201.
• ŁACICOWA B. 1988. Niektóre aspekty wykorzystania grzybów z rodzaju Trichoderma i Gliocladium w biologicznej ochronie roślin. Ochrona Roślin 3: 8-10.
• MAŃKA M. 1990. Saprofityczna mikoflora środowiska glebowego a zdrowotność roślin. Phytopath. Pol. 11: 122-134.
• MAŃKA K., MAŃKA M., KWAŚNA H., ŁAKOMY P., BABKIEWICZ M. 1993. Zagrożenie sadzonek drzew leśnych przez patogeny korzeni a zbiorowiska grzybów ryzosferowych. Mat. z IV Konf. Sekcji Biol. Metod Ochrony Roślin przed Chorobami. Skierniewice, 22-23 IV 1993: 7-13.
• MIKOŁAJSKA J., MAJCHRZAK B. 1988. Zdrowotność odmian koniczyny czerwonej w zależności od sposobu siewu. Biul. IHAR 168: 73-86.
• STRZELCZYK A. 1968. Metody badania grzybów glebowych. Roczn. Glebozn. XIX(2): 405—424.