Hexacoralla des Couches de Grodziszcze (Néocomien, Carpathes)

• Autorzy: Morycowa E.

Warianty tytułu

PL

Hexacoralla z warstw grodziskich (Neokom Karpat)

RU

Shestiluchevye korally iz grodziskikh slojov (Neokom Karpat)

• Języki publikacji: FR

Abstrakty

FR

Sont étudiés les Hexacoralla trouvés dans les Couches de Grodziszcze (Série Silésienne et Série Subsilésienne, Carpathes Externes). Les Couches de Grodziszcze représentent le Barrémien - Aptien inférieur. Presque tous les Coraux étudiés sont des formes coloniales, réparties entre 50 espèces dèja connues (la détermination de 8 espèces n'étant qu'approximative), 8 espèces et 2 sous-espèces nouvelles; de plus, on a constaté la présence de plusieurs formes spécifiquement indéterminables, attribuables à 8 genres différents. Dans cet assemblage, les formes néocomiennes sont les plus nombreuses, mais il y a aussi une quantité assez importante de formes connues jusqu'à présent du Jurassique supérieur et du Crétacé supérieur. Néanmoins, vu la position stratigraphique des Couches de Grodziszcze, l'uniformité des assemblages et l'identité du mode de fossilisation de s Coraux, provenant des localités éloignées l'une de l'autre, on doit admettre que les formes étudiées sont toutes de même âge géologique. La composition de l'assemblage indique qu'il s'agit du Néocomien (l'Hauterivien-Barrémien). La présence de certaines formes connues jusqu'ici du Jurassique et du Crétacé supérieur auraient donc une répartition verticale plus vaste que l'on n'admettait. L'assemblage des Coraux aurait été partiellement antérieur, partiellement du même âge que les Couches de Grodziszcze qui le contiennent. La diversité des espèces dont se compose cet assemblage récifal indique une mer peu profonde et chaude et la forme massive des colonies suggère des eaux agitées. Ces récifs ont été érodés au temps de la déposition des Couches de Grodziszcze, et les fragments ont dû être transportés dans le bassin sédimentaire par des courants de turbidité.

PL

Opracowana fauna korali pochodzi z czterech miejscowości w Karpatach fliszowych, a mianowicie: Jastrzębia k. Lanckorony, Woźniki k. Wadowic, Buków k. Wieliczki i Trzemesna k. Tuchowa. 1. Korale z Jastrzębiej zostały znalezione w gruboziarnistych zlepieńcach grodziskich serii podśląskiej, reprezentujących barem - dolny apt. 2. Jedyny okaz z Woźnik pochodzi z warstw grodziskich wieku hoterywskiego, należących do jednostki podśląskiej. 3. Fauna korali z Bukowa zebrana została ze zlepieńców grodziskich, które, według ustnej informacji doc. dr J. Burtan, należą do jednostki śląskiej i reprezentują barem. 4. Korale z Trzemesnej znaleziono w gruboziarnistych zlepieńcach grodziskich serii śląskiej, reprezentujących barem lub barem - dolny apt. Zbiór korali ze wszystkich opracowanych występowań zawiera około 1140 okazów, z których tylko 710 jest oznaczalnych. Wszystkie korale, z wyjątkiem jednego nieoznaczalnego okazu, są formami kolonijnymi o pokroju masywnym. Są one jednakowo zdiagenezowane, przekrystalizawane i obtoczone oraz mają jednakową żółto-beżową barwę. Ze zbioru korali z warstw grodziskich oznaczyłam 69 gatunków, w tym: 42 gatunki znane z literatury, 8 gatunków jako cf. i aff., 9 gatunków bliżej nieoznaczalnych (sp.), 8 gatunków nowych i 2 nowe podgatunki. W zespole korali z warstw grodziskich (w rozważaniach stratygraficznych uwzględniono tylko gatunki pewne) występuje: 7 gatunków, znanych wyłącznie z górnej jury, 1 gatunek - z górnej jury i neokomu, 22 gatunki - tylko z neokomu, 6 gatunków - z neokomu i cenomanu-turonu, 6 gatunków - wyłącznie z cenomami-turonu. Formy oznaczone jako jurajskie nie są bardziej przekrystalizowane aniżeli kredowe, przyjęto więc, że są one tego samego wieku. Opierając się na składzie zespołu korali, w którym gatunki neokomskie: hoterywsko-baremskie zdecydowanie przeważają, przyjęto dla całego zespołu korali z warstw grodziskich z Jastrzębiej, Trzemesnej i Bukowa wiek hoteryw-barem. Jedyny koral z Woźnik jest wieku hoterywskiego. Występujące w tym zespole formy, znane dotychczas tylko z górnej jury czy cenomanu-turonu, należy uznać za formy długowieczne. Środowisko tych korali odpowiadało morzu płytkowodnemu i ciepłemu, na co wskazuje bogato reprezentowany gatunkowo zespół korali, a ich pokrój masywny wskazuje na strefę przybrzeżną o burzliwym falowaniu. Na podstawie podawanych w literaturze pomiarów kierunków prądów w gruboziarnistej facji piaskowca grodziskiego, można wyrazić przypuszczenie, że rafy koralowe, z których pochodzą opracowane korale, obrastały zarówno północny, jak i południowy brzeg basenu sedymentacyjnego warstw grodziskich. W czasie osadzania się warstw grodziskich rafy te były niszczone i wraz z innym materiałem klastycznym deponowane w basenie sedymentacyjnym. DIAGNOZY NOWYCH JEDNOSTEK SYSTEMATYCZNYCH. Actinastraea minima irregularis n.subsp. (pl. I, fig. 6 a-b; pl. II, fig. 4). Diagnoza. - Podgatunek ten różni się od formy typowej Actinastraea minima (de From.) mniejszą średnicą koralitów, bardziej nieregularną liczbą septów oraz mniej regularnie poligonalnym kształtem kielichów. Wymiary (w mm): Średnica kielichów: 0,6-1,0. Odległości między środkami kielichów: 0,8-1,6. Liczba septów: (18) 20 (22)*. Średnice kolonii: = 70,0x50,0. Wysokość (grubość) kolonii: = ca. 40,0. Występowanie. - Jastrzębia, Trzemesna. Adelocoenia biedai n.sp. (pl. IV, fig. 2 a-c; V, fig. 5. texte-fig. 2). Diagnoza. - Kolonia masywna, plokoidalna. Kielichy okrągłe, otoczone wystającą ścianą. Kosto-septa całkowite, proste, niekonfluentne, ułożone w 6 systemów. Słupek nie występuje. Ściana tabulo-parateka lub miejscami tabulo-septoteka. Endoteka zbudowana z nielicznych tabul i licznych, cienkich dissepimentów. Egzoteka dobrze wykształcona w postaci dissepimentów pęcherzykowatych, miejscami komórkowatych. Pączkowanie międzykielichowe. Wymiary (w mm): Średnica kielichów: 1,4-2,0. Odległości między środkami kielichów: 2,5-3,4. Liczba septów: 12-24. Liczba żeberek: 24. Średnice kolonii : = 23,0x30,0. Wysokość (grubość) kolonii: = 11,0. Występowanie. - Jastrzębia, Trzemesna. Heliocoenia rozkowskae n.sp. (pl. VII, fig. 6 a-b; VIII, fig. 3, 4 a-b; texte-fig. 4). Diagnoza. - Kolonia masywna, plokoidalna. Kielichy okrągłe, otoczone grubą, wystającą ścianą i połączone peryteką o powierzchni często delikatnie guzkowanej. Kosto-septa całkowite, proste, niekonfluentne, ułożone w 8 systemach i trzech rzędach długości. Pomiędzy żeberkami występującymi na przedłużeniu septów zauważa się interkalacje żeberek młodszych cykli. Na powierzchniach lateralnych septów występują bardzo duże, okrągławe lub eliptyczne guzki. Ściana bardzo gruba, stereozona dissepimentalna. Słupek blaszkowaty na przedłużeniu dwóch septów pierwszego rzędu długości. Endoteka zbudowana z dissepimentów komórkowych. Egzoteka zbita lub wykształcona w postaci okresowo powtarzających się, mniej lub bardziej horyzontalnych warstewek, między którymi występują dobrze wykształcone duże dissepimenta pęcherzykowate. Pączkowanie międzykielichowe. Wymiary (w mm): Średnica kielichów: (3,5) 4,0-6,0. Odległości między środkami kielichów: 6,0-10,0. Liczba septów : 32. Średnice kolonii: = 70,0x25,0. Wysokość (grubość) kolonii: = ca. 30,0. Występowanie. - Jastrzębia, Trzemesna. Heliocoenia carpathica n.sp. (pl. VI, fig. 3; VII, fig. 4, 5; VIII, fig. 1 a-b; XI, fig. 3; texte-fig. 5). Diagnoza. - Kolonia masywna, plokoidalna. Korality cylindryczne, połączone peryteką, o powierzchni delikatnie guzkowanej. Kielichy okrągłe, średnio głębokie. Kosto-septa całkowite, ułożone w 6 systemów. Septa ropaloidalne (III cykle). Słupek blaszkowaty na przedłużeniu dwóch naprzeciwległych septów I cyklu. Ściana bardzo gruba - septotekalna. Żeberka cienkie, niekonfluentne, w liczbie 48. Endoteka dissepimentalna, egzoteka miejscami zbita, miejscami zaś pęcherzykowata. Pączkowanie międzykielichowe. Wymiary (w mm): Średnica kielichów: 1,5-2,0. Odległości między środkami kielichów: 2,0-4,0 (5,0). Liczba septów: 24. Liczba żeberek: ca. 48. Średnice kolonii: = 34,0xca. 20,0. Wysokość (grubość) kolonii: = ca. 20,0. Występowanie. - Jastrzębia, Trzemesna. Eugyra pusilla rariseptata n.subsp. (pl. IX, fig. 1 a-b; X, fig. 1; texte-fig. 6). Diagnoza. - Kolonia masywna, meandroidalna. Podgatunek ten różni się od typowego gatunku Eugyra pusilla Koby grubszymi i rzadziej ułożonymi septami. Wymiary (w mm): Odległości między pagórkami: 0,7-1,2 (1,5). Liczba elementów radialnych w 5 mm długości pagórka: 15-22. Średnice kolonii : = 40,0x26,0. Wysokość (grubość) kolonii: = ca. 10,0. Występowanie. - Jastrzębia, Trzemesna, Buków. Myriophyllia lanckoronensis n.sp. (pl. IX, fig. 3a-b; pl. X, fig. 2, 3). Diagnoza. - Kolonia masywna, meandroidalna. Korality ułożone w seriach kielichowych, w których pojedyncze kielichy na ogół nie zaznaczają się. Serie kielichowe są dość długie, głównie proste. Sąsiadujące z sobą serie kielichowe połączone są ścianą, która na powierzchni kolonii ma wygląd długich, pojedynczych, ostrych, bardzo wąskich pagórków. Elementy radialne ułożone są w dwóch, rzadko trzech rzędach długości. Słupek okrągły lub wydłużony. Endoteka utworzona z cienkich, horyzontalnych, niekiedy wypukłych lub skośnych tabul. Dissepimenta rzadkie. Wymiary (w mm): Odległości między pagórkami: 1,0-1,5 (2,0). Liczba elementów radialnych w 5 mm długości pagórka: 10-15. Średnice kolonii: = 39,0x25,0. Wysokość (grubość) kolonii : = ca. 20,0. Występowanie. - Jastrzębia. Clausastraea alloiteaui n.sp. (pl. XV, fig. 2; XVI, fig. 2 a-c; texte-fig. 13-15). Diagnoza. - Kolonie płytkowate, tamnasterioidalne. Zagłębienia kielichowe okrągławe, owalne lub lekko poligonalne. Elementy radialne są septami całkowitymi, konfluentnymi lub subkonfluentnymi. Są one ułożone bez specjalnego porządku, należą one przeważnie do trzech rzędów długości. Na powierzchniach lateralnych septów występują karany, których przebieg jest mniej więcej prostopadły do brzegu dystalnego elementów radialnych. Endoteka zbudowana z kompletnych, rzadziej niekompletnych, mniej lub więcej ciągłych tabul, o przebiegu falistym. W osiowych partiach koralitów są one wklęsłe, na granicy dwóch koralitów - wypukłe. Ściana nie występuje. Słupka brak. Wymiary (w mm): Średnica kielichów: ca. 4,0-8,0. Odległości między środkami kielichów: 5,5-9,0 (10,0). Liczba septów: (19) 22-36. Średnice kolonii : = 73,0 x 45,0. Wysokość (grubość) kolonii : = ca. 20,0. Występowanie. - Jastrzębia, Trzemesna. Columnocoenia ksiazkiewiczi n.sp. (pl. XVII, fig. 1-4 a-b; XVIII, fig. 1 a-c; texte-fig. 16). Diagnoza. - Kolonia masywna, plokoidalna. Kielichy okrągłe, średnio głębokie. Kosto-septa całkowite, proste, niekonfluentne, ułożone w 6 systemów. Przed septami I i II cyklu występują blaszkowate paliki. Słupek blaszkowaty na przedłużeniu dwóch naprzeciwległych septów I cyklu. Ściana septotekalna. Endoteka wykształcona w postaci cienkich dissepimentów komórkowych. Peryteka masywna, utworzona z żeberek, które szczelnie łączą się z sobą lateralnie oraz swoimi końcami peryferycznymi. Elementy radialne zbudowane są z trabekul, których osie mają przebieg mniej lub bardziej spiralny. Wymiary (w mm): Średnica kielichów: 2,0-3,0. Odległości między środkami kielichów: 3,0-4,5 (5,0). Liczba septów : 24. Liczba żeberek: 24. Średnice kolonii: = 60,0x75.0. Wysokość (grubość) kolonii: = 40,0. Występowanie. - Jastrzębia, Trzemesna, Buków. Thamnasteria sinuosa n.sp. (pl. XXII, fig. 1 a-b; pl. XXXIII, fig. 2). Diagnoza. - Kolonia masywna, tamnasterioidalna. Zagłębienia kielichowe małe, płytkie. Elementy radialne są to septa tamnasterioidalne, całkowite, o przebiegu falistym (perforacja sporadyczna na wewnętrznych końcach). Słupek mały, okrągły. Ściana nie występuje. Dissepimenta częste, synaptikule rzadkie. Wymiary (w mm): Średnica kielichów: (1,0) 1,5-2,0. Odległości między środkami kielichów: 2,5-4,5. Liczba septów w 2 mm: 12-18 (20). Średnice kolonii: = 100,0x80,0. Wysokość (grubość) kolonii : = ca. 27,0. Występowanie. - Jastrzębia. Ellipsocoenia carpathica n.sp. (pl. XXX, fig. 4; pl. XXXI, fig. 4). Diagnoza. - Kolonia masywna, plokoidalna. Kielichy okrągłe lub eliptyczne, dość płytkie, otoczone lekko wystającą, ostrą ścianą. Przestrzenie międzykielichowe żeberkowane. Kosto-septa niekonfluentne, proste, łukowate, perforowane na końcach wewnętrznych. Należą one do 5 rzędów długości. Ściana synaptikulotekalna, o przebiegu lekko falistym. Słupek szczątkowy, parietalny. Na powierzchniach lateralnych septów występują małe, delikatne, ostre guzki, ułożone skośnie względem brzegu dystalnego elementów radialnych. Wymiary (w mm): Dłuższe średnice kielichów: (1,3) 1,8-3,0 (4,0). Krótsze średnice kielichów: (1,1) 1.6-2.6. Średnice kolonii: = 100,0x75,0. Wysokość (grubość) kolonii: = ca. 22,0. Występowanie. - Trzemesna.

RU

Обработанная фауна кораллов собрана в гродзиских конгломератах подсилезской (Ястржембя, Возьники) и силезской (Тржемесна, Букув) серии, представляющих собой отложения баррема - нижнего апта за исключением Возьник, где гродзиские слои являются готеривского возраста. Коллекция кораллов из всех обследованных местонахождений содержит примерно 1140 образцов, среди которых только 710 является определимыми. Все кораллы, за исключением одного неопределимого образца, являются формами образующими массивные колонии. Все они обнаруживают одинаковую степень диагенеза, перекристаллизации и обкатания и имеют одинаковую окраску желто-беж. Из сбора кораллов из гродзиских слоёв определено 69 видов, в том числе: 42 видов известных по данным литературы, 8 видов определенных как cf. и aff., 9 видов точнее неопределимых (sp.), 8 новых видов, 2 новые подвиды. В комплексе кораллов из гродзиских слоёв (в стратиграфических рассуждениях учитаны только достоверные виды) находятся: 7 видов известных только из юрского периода, 1 вид известный из верхней юры и неокома, 22 известных только из неокома, 6 известных из неокома и ценомана - турона, 6 видов известных исключительно из ценомана - турона. Формы определенные как юрские не являются более перекристаллизован-ными чем меловые, потому принято, что они являются одинакового возраста. Основываясь на составе комплекса кораллов, в котором виды неокомского (готе-ривско-барремского) возраста преобладают подавляющим образом, принято, что весь комплекс кораллов из гродзиских слоёв из Тржемесней, Ястржембей и Букова является готеривско-барремского возраста. Единственный коралл из Возьник является готеривского возраста. Присутствующие в этом комплексе формы, известные до сих пор только из верхней юры или-же ценомана - турона, следует признать долговечными. Средой, в которой обитали эти кораллы, являлось неглубокое и теплое море, на что указывает богатство видового состава комплекса кораллов, а их массивная форма колонии указывает на бурное волнение в прибрежной зоне. На основании измерений направления течений в крупнозернистой фации гродзиского песчаника, можно предполагать, что коралловые рифы, из которых происходят исследованные кораллы, обрастали так северный, как и южный берег седиментационного бассейна гродзиских слоев. Во времена седиментации гродзиских слоёв, эти рифы подвергались уничтожению и вместе с другим пластическим материалом накопились в седиментационном бассейне. ДИАГНОЗЫ НОВЫХ СИСТЕМАТИЧЕСКИХ ЕДИНИЦ. Actinastraea minima irregularis n. subsp. (пл. I, фиг. 6a, б; пл. II, фиг. 4). Диагноз. - Этот подвид отличается от типичной формы Actinastraea minima (de From.) меньшим диаметром кораллитов. более нерегулярным числом перегородок и менее правильной многоугольной формой чашечек. Размеры (в мм): Диаметр чашечек: 0,6-1,0. Расстояние между серединами чашечек: 0,8 - 1,6. Число перегородок: (18) 20 (22)*. Диаметр колонии: 70,0 x 50,0. Толщина колонии: ок. 40,0. Местонахождение. - Ястржембя, Тржемесна. Adelocoenia biedai n.sp. (пл. IV, фиг. 2 а, б, с; V, фиг. 5; текст-фиг. 2). Диагноз. - Колония массивная, плокоидна. Чашечки круглые, окружены торчащей стенкой. Ребро-перегородки компактны, прямые, не сливающиеся, распределенные в 6 системах. Столбик отсутствует. Стенка табуло-паратекаль-ная, в некоторых местах табуло-септотекальная. Эндотека образована немногочисленными днищами или многочисленными тонкими диссепиментами. Экзотека хорошо развита в виде пузырчатых, местами клеточных диссепиментов. Почкование межчашечковое. Размеры (в мм): Диаметр чашечек: 1,4-2,0. Расстояние между серединами чашечек: 2,5-3,4. Число перегородок: 12-24. Число ребрышек: 24. Диаметр колонии: 23,0x30,0. Толщина колонии: 11,0. Местонахождение. - Ястржембя, Тржемесна. Heliocoenia rozkowskae n.sp. (пл. VII, фиг. 6 а, б; VIII, фиг. 3, 4 а, б; текст-фиг. 4). Диагноз. - Колония массивная, плокоидна. Чашечки круглые, окружены толстой торчащей стенкой и соединены перитекой, имеющей часто поверхность покрытую тонкими бугорками. Ребро-перегородки компактны, прямые, не сливающиеся, расположены в 8 системах и трех рядах длины. Между ребрышками находящимися на продолжении перегородок заметна интеркаляция ребрышек более молодых циклов. На поверхности боковых перегородок находятся очень большие кругловатые или эллиптические бугорки. Стенка очень толстая, стереозона диссепиментальная. Столбик листообразный на продолжении двух перегородок первого ряда длины. Эндотека образована клетчатыми диссепи-пентами. Экзотека плотная или в форме периодически повторяющихся горизонтальных слоёв, между которыми находятся хорошо развитые, большие, пузырчатые диссепименты. Почкование межчашечковое. Размеры (в мм): Диаметр чашечек: (3,5) 4,0 - 6,0. Расстояние между серединами чашечек: 6,0-10,0. Число перегородок: 32. Диаметр колонии: 70,0 x 25,0. Толщина колонии: ок. 30,0. Местонахождение. - Ястржембя, Тржемесна. Heliocoenia carpathica n.sp. пл. VI, фиг. 3; VII, фиг. 4, 5; VIII, фиг. 1 а, б; XI, фиг. 3; текст-фиг. 5). Диагноз. - Колония массивная, плокоидна. Кораллиты цилиндрические соединенные перитекой, снабженной тонко бугорчатой поверхностью. Чашечки круглые, средне глубокие. Ребро-перегородки целиком расположены в 6 системах. Ропалоидные перегородки (III циклы). Столбик листообразный на продолжении двух противоположных перегородок 1-го цикла. Стенка очень толстая - септотекальная. Рёбрышка тонкие не сливающиеся, числом в 48. Эндотека диссепиментальна, экзотека в некоторых местах плотная, в других пузырчатая. Почкование межчашечковое. Размеры (в мм): Диаметр чашечек: 1,5 - 2,0. Расстояние между серединами чашечек: 2,0 - 4,0 (5,0). Число перегородок: 24. Число рёбрышек: ок. 48. Диаметр колонии: 34,0 x 20,0. Толщина колонии :ок. 20,0. Местонахождение. - Ястржембя, Тржемесна. Eugyra pusilla rariseptata n.subsp. (пл. IX, фиг. 1 а, б; пл. X, фиг. 1). Диагноз. - Колония массивная, меандригеская. Этот подвид отличается от типического вида Eugyra pusilla Koby более толстыми и реже расположенными перегородками. Размеры (в мм): Расстояние между бугорками: 0,7 -1,2 (1,5). Число радиальных элементов в 5 мм длины бугра: 15 - 22. Диаметр колонии: 40,0 x 26,0. Толщина колонии: ок. 10,0. Местонахождение. - Ястржембя, Тржемесна, Букув. Myriophyllia lanckoronensis n.sp. (пл. IX, фиг. 3 а, б; X, фиг. 2, 3; текст-фиг. 6). Диагноз. - Колония массивная, меандрическая. Кораллиты расположенные в чашечковых сериях, в которых отдельные чашечки в большинстве случаев не отмечаются. Чашечковые серии довольно длинные, по большей части прямые. Соседние чашечковые серии соединяются стенкой, которая на поверхности колонии имеет вид длинных, отдельных, острых, очень тонких бугров. Радиальные элементы расположены в двух, реже трех рядах длины. Столбик круглый или удлиненный. Эндотека образована тонкими горизонтальными, иногда выпуклыми или наклонными днищами. Диссепименты редки. Размеры (в мм): Расстояние между бугорками: 1,0 - 1,5 (2,0). Число радиальных элементов в 5 мм длины бугра: 10 -15. Диаметр колонии: 39,0 x 25,0. Толщина колонии: ок. 20,0. Местонахождение. - Ястржембя. Clausastraea alloiteaui n.sp. (пл. XV, фиг. 2; XVII, фиг. 2 а-с; текст-фиг. 13-15). Диагноз. - Колонии плиткообразные, тамнастериоидные. Углубления чашечек кругловатые, овальные или несколько многоугольны. Радиальные элементы составляют цельные перегородки, конфлуэнтные или субконфлуэнтные, расположенные без особого порядка. Принадлежат они по большей части трем рядам длины. На поверхности боковых перегородок выступают карены, которых ход является более или менее перпендикулярным к дистальному краю радиальных элементов. Эндотека построена из полных, реже неполных, более или менее беспрерывных днищ, обнаруживающих волнообразный ход. В осевых частях кораллитов они вогнуты, а на границе двух кораллитов выпуклы. Стенка отсутствует. Столбика нет. Размеры (в мм): Диаметр чашечек ок: 4,0 - 8,0. Расстояние между серединами чашечек: 5,5 - 9,0 (10,0). Число перегородок: (19) 22-36. Диаметр колонии: 73,0 x 45,0. Толщина колонии: ок. 20,0. Местонахождение. - Ястржембя, Тржемесна. Columnocoenia ksiazkiewiczi. n.sp. (пл. XVII, фиг. 1-4 а-b; XVIII, фиг. 1 а-с; текст-фиг. 16). Диагноз. - Колония массивна, плокоидна. Чашечки круглые, средне глубокие. Ребро-перегородки компактны, прямые, неконфлуэнтные, расположены в 6 системах. Перед перегородками I-го и II-го цикла находятся листоподобные сваи. Столбик листообразный на продолжении двух противоположных перегородок I-го цикла. Стенка септотекальна. Эндотека в виде тонких клетча-тых диссепиментов. Перитека массивная, состоит из ребрышек, которые плотно соединяются между собой латерально и своими периферическими концами. Радиальные элементы построены трабекулами, которых оси имеют винтовой ход. Размеры (в мм): Диаметр чашечек: 2,0 - 3,0. Расстояние между серединами чашечек: 3,0 - 4,5 (5,0). Число перегородок: 24. Число ребрышек: 24. Диаметр колонии: 60,0 x 75,0. Толщина колонии: 40,0. Местонахождение. - Ястржембя, Тржемесна, Букув. Thamnasteria sinuosa n.sp. (пл. XXII, фиг. 1 а, б; пл. XXXIII, фиг. 2). Диагноз. - Колония массивная, тамнастериоидна. Углубления чашечек маленькие, неглубокие. Радиальные элементы составлены тамнастериоидными перегородками, с волнообразным ходом на всем протяжении (спорадическая перфорация на внутренних концах). Столбик маленький, круглый. Стенка отсутствует. Диссепименты часты, синаптикулы редки. Размеры (в мм): Диаметр чашечек: (1,0) 1,5 - 2,0. Расстояние между серединами чашечек: 2,5 - 4,5. Число перегородок в 2 мм: 12 -18 (20). Диаметр колонии: 100,0 x 80,0. Толщина колонии: ок. 27,0. Местонахождение. - Ястржембя. Ellipsocoenia carpathica n.sp. (пл. XXX, фиг. 4; пл. XXXI, фиг. 4). Диагноз. - Колония массивна, плокоидна. Чашечки круглые или эллиптические, довольно неглубокие, окружены немного торчащей, острой стенкой. Межчашечковые пространства покрыты ребрышками. Ребро-перегородки не конфлуэнтные, простые, дугообразные, прободенные на внутренних концах. Они принадлежат 5 ряду длины. Стенка синаптикуло-текальная с несколько волнообразным ходом. Столбик рудиментарный, париетальный. На поверхностях боковых перегородок находятся маленькие, тонкие, острые бугорки, расположенные наклонно по отношении к дистальному краю радиальных элементов. Размеры (в мм): Более длинные диаметры чашечек: (1,3) 1,8 - 3,0 (4,0). Более короткие диаметры чашечек: (1,1) 1,6 - 2,6. Диаметр колонии: 100,0 x 75,0. Толщина колонии: ок. 22,0. Местонахождение. - Тржемесна.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Palaeontologica Polonica
• Rocznik: 1964
• Tom: 09
• Numer: 1
• Opis fizyczny: p.3-114,fig.,ref.

Twórcy

autor

Morycowa E.

• Laboratory of Geology, Jagiellonian University, Krakow, Poland

Bibliografia

• ALLOITEAU, J. 1941. Revision de Collection H. Michelin. Polypiers d’Anthozoaires fossiles. I. Crétacé. - Mém. Mus. Nation. Hist. Nat., n. sér., 16, 1, 1-110, Paris.
• - 1948. Polypiers des couches albiemnes à grandes Trigonies de Padern (Aude). - Bull. Soc. Géol. France, sér. 5, 18, 699-738, Paris.
• - 1952. Madréporaires post-paléozoïques. In: Piveteau, J. - Traité de Paléontologie, t. I, 539-684, Paris.
• - 1957. Contribution à la systématique des Madréporaires fossiles. Thèse C.N.R.S., 1-462, Paris.
• - 1958. Monographie des Madréporaires fossiles de Madagascar. - Ann. Géol. Madagascar, 25, 1-118, Paris.
• - 1960a Sur le genre Clausastrea. - Ann. Paléont., 46, 1-46, Paris.
• - 1960b. Madréporaires du Portlandien de la Querola près d’Alcoy (Espagne).
• ARKELL, W. J. 1956. Jurassic geology of the World. 1-806, Oliver & Boyd, Edinbourgh-London.
• Atlas Geologiczny Polski, 1962 (red. M. Książkiewicz). Zagadnienia stratygraficzno-facjalne. Zesz. 13: Kreda i starszy trzeciorzęd w polskich Karpatach zewnętrznych. Warszawa.
• BATALLER, J. R. 1935. Els polipers cretacics de Catalunya de la Colleccio del Seminari de Barcelona. - Bull. Inst. Catal. Hist. Nat., 35, 194-208, Barcelona.
• BENDUKIDZE, N. S. 1948. Verchne-jurskie korally Rači i jugo-Osetii. - Tr. Geol. inst., 5 (10), ser. geol., 55-172, Tbilisi.
• - 1951. Zametka o nekotorych skeletnych elementach, o roste i razmnoženii verchne-jurskich korallov. - Sborn. Tr., Tbilisi.
• - 1960. Verchne-jurskie korally zapadnoj časti Abchazii i uščelia r. Mzymla. - Tr. Geol. Inst., 11 (XVI), 5-36, Tbilisi.
• - 1961. K izučeniju nižne-melovych korallov Kryma. - Ibidem, 12 (XVII), 1-40.
• BEAUVAIS, L. 1962. Étude stratigraphique et paléontologiqiue des formations à Madréporadres du Jurassique supérieur du Jura et de l’Est du Bassin de Paris. - Thèses présentées à la Faculté des Sciences de l’Univ. de Paris, t. I, II.
• COLOM, G. 1948. Fossil Tintinnids: loricated Infusoria of the order of the Oligotricha. - J. Paleont., 22, 2, 233-263, Menasha.
• COTTREAU, J. 1935. Types du Prodrôme de Paléontologie stratigraphique universelle. - Ann. Paléont., 23, Paris.
• DIETRICH, W. O. 1925-27. Steinkorallen des Malms und der Untenkreide im südlichen Deutsch-Ostafrica. - Palaeontographica, 7, 43-101, Stuttgart.
• EICHWALD, E. 1866. Lethaea Rossica ou Paléontologie de la Russie. 113-170, Stuttgart.
• ETALLON, A. & THURMANN, J. 1862. Lethaea Bruntrutana ou Etudes paléontologiques et stratigraphiques sur le Jura Bernois et en particulier les environs des Porrentruy. - Mém. Soc. Nat. Suisse, 18, 357-412.
• FELIX, J. 1890. Versteinerungen aus der Mexicanischen Jura und Kreide-Formation. - Palaeontographica, 37, 140-194, Stuttgart.
• - 1909. Beiträge zur Kenntnis der Korallenfauna des syrischen Cenoman. - Beitr. Paläont. geol. Öster. Orients, 22, 169-175, Wien.
• - 1914. Fossilium Catalogus. I: Animalia. Pars 5: Anthozoa palaeocretacea, 1-273, Neubrandenburg.
• FRAJOVÁ, H. 1956. Vyzkum korálové fauny tithonského vapence v okoli Stramberka, Skalicky a Jasenice na Morave. - Zpr. geol. vyzk., Praha.
• - 1957. Nove vysledky vyzkumu koralove fauny ze Stramberka, Skalicky a Jasenice na Morave. - Ibidem, 51-54, Praha.
• FRITZSCHE, C. H. 1924. Neue Kreidefaiunen aus Südamerika (Chile, Bolivia, Peru, Columbia). III: Eine neocome Schwamm und Korallen-fauna aus Chile. - N. Jb. Min. etc., Beil.-Bd. 50, 313-334, Stuttgart.
• FROMENTEL, E. DE. 1857. Description des Polypiers fossiles de l’Étage Néocomien. - Bull. Soc. Sci. Yonne, 1-78, Yonne.
• - 1861. Introduction à l’étude des Polypiers fossiles. - Mém. Soc. Émul. Doubs, 1-357, Besançon.
• - 1862-1867. In: D’Orbigny, A. Paléontologie Française. Terrains crétacés, t. VIII: Zoophytes, 1-624, Paris.
• GEYER, O. F. 1954. Die oberjurassische Korallenfauna von Württemberg. - Palaeontographica, 104, A, 121-220, Stuttgart.
• - 1955a. Korallen-Faunen aus dem Oberen Jura von Portugal. Senckenberg. Lethaea, 35, 317-356, Frankfurt a. M.
• - 1955b. Beiträge zur Korallen-Fauna des Stramberger Tithon. - Paläont. Ztschr., 29, 177-216, Stuttgart.
• - 1957. Der Stratigraphische Wert der oberjurassdschen Korallen in Europa. - Ibidem, 31 1/2.
• GIGNOUX, M. 1956. Geologia stratygraficzna (Przekład z franc.). Wyd. Geol., Warszawa.
• GOLDFUSS, A. 1826-1829. Petrefacta Germaniae. T. I, 1-168.
• HACKEMESSER, M. 1936. Eine Kretazische Korallenfauna aus Mittel-Griechenland und ihre paläobiologischen Beziehungen. - Palaeontographica, 84 (A), 1-97, Stuttgart.
• KARAKASCH, N. J. 1907. Le Crétacé inférieur de la Crimée et sa faune. - Trav. Soc. Imp. Nat. St. Pétersb., sect. géol. et min., 32, 238-267, Pétersburg.
• KILIAN, W. 1910. Das Mesozoicum. 3, B: Kreide, Erste Abt.: Unterkreide. - Lethaea geognost., Stuttgart.
• KOBY, F. 1880-1889. 1894. Monographie des Polypiers jurassiques de la Suisse. - Mém. Soc. Paléont. Suisse, VII-XVI, XXI, 1-582, 1-20. Genève.
• - 1896-1898. Monographie des Polypiers crétacés de la Suisse. - Ibidem, XXII- XXIV, 1-100, Genève.
• - 1904-1905. Description de la faune jurassique du Portugal. Polypiers du Jurassique supérieur. - Comm. Serv. Géol. Portugal, 1-167, Lisbonne.
• KOLOSVARY, G. 1954. Les Coralliaires du Crétacé de la Hongrie. - Ann. Inst. Geol. Hongrie, 67-131.
• KOSZARSKI, L. 1961. O stosunku warstw grodziskich do wierzowskich w Karpatach środkowych. - Kwart. Geol., 5, 4, 992-993, Warszawa.
• KSIĄŻKIEWICZ, M. 1938. Fauna górno-neokomska z Lanckorony. - Spraw. Kom. Fiz. PAU., 72, 223-261, Kraków.
• - 1951. Objaśnienia arkusza Wadowice. - Biul. Spec. P. Inst. Geol., 1-283, Warszawa.
• - 1960. Zarys paleogeografii polskich Karpat fliszowych. - Prace Inst. Geol., 30, 2, 209-236, Warszawa.
• KUZMIČEVA, E. J. 1960. Šestilučevye korally. Atlas nižnemelovoj fauny severnogo Kavkaza i Kryma. 125-141, Moskva.
• LAFUSTE, J. 1957. La symétrie et le développement de l’appareil septal chez quelques polypiers Anthozoairas de la famille des Stylinidae. - Bull. Soc. Géol. France, 7, 6, 149-159, Paris.
• MA, T. Y. H. 1944. On the seasonal growth in Palaeozoic tetracorals and the climate during the Devonian period. - Palaeont. Sinica, 2, 3, Nanking.
• - 1937. On the growth rate of reef corals and its relation to sea water temperature. - Ibidem, 16, 1, 1-226.
• MILNE-EDWARDS, H. 1857. Histoire Naturelle des Coralliaires. 2, 1-633, Paris.
• MILNE-EDWARDS, H. & HAIME, J. 1850-1854. A Monograph of the British fossil corals. - Palaeont. Soc., 72-145, London.
• MIRCHINK, M. 1937. Corals from the Jurassic Beds of the environs of Koktebel in the Crimea. - Bull. Soc. Nat. Moscou, N. sér., Sect, géol., 45, 62-80, Moscou.
• MORYCOWA, E. 1959a. A Coral fauna from the Polish Western Carpathians. - Bull. Pol. Acad. Sci., Ser. Sci. chim., geol., geogr., 7, 7, 505-508, Cracovie.
• - 1959b. Z badań nad fauną koralową w Jastrzębiej k/Lanckorony. - Spraw. pos. Kom. Oddz. PAN. w Krakowie, lipiec-grudzień, 1-2, Kraków.
• - 1961. Korale z warstw grodziskich z Trzemesnej między Tarnowem a Tuchowem. - Ibidem, styczeń-czerwiec, 284-285.
• OGILVIE, M. M. 1897. Die Korallen der Stramberger Schichten. - Palaeontographica, 7, (A), Suppl. 2, 73-282, Stuttgart.
• ORBIGNY, A. d’. 1849. Note sur les Polypiers fossiles, 1-12, Paris.
• - 1850. Prodrôme de Paléontologie, 1, 2, 3, Paris.
• PREVER, L. 1909. La fauna coralligena cretaceo dei Monti d’Ocre nell Abruzzo Aquilano. - Mem. Carte geol. Ital., 5, 1, 1-145, Roma.
• SOLOMKO, E. 1888. Die Jura und Kreidekorallen der Krim. - Verh. Russ. Min. Ges., (2), 24, 67-231, Petersburg.
• SPEYER, C. 1903. Die Korallen des Kelheimer Jura. - Palaeontographica, 59, 193-251, Stuttgart.
• STOLICZKA, F. 1873. Corals or Anthozoa from the Cretaceous rocks of South India. - Palaeont. Indica, 4, 4, 133-190, Calcula.
• SWIDZIŃSKI, H. 1953. Karpaty fliszowe między Dunajcem a Sanem. - Reg. Geol. Polski, 1, 2, 362-418, Kraków.
• TEICHERT, C. 1958. Cold and Deep-water Coral Banks. - Bull. Amer. Assoc Petrol. Geol., 42, 5, 1064-1082.
• TRAUTSCHOLD, H. 1886. Le Néocomden de Sably en Crimée. - Mém. Soc. Imp. Nat. Moscou, 15, 119-129, Moscou.
• VAUGHAN, T. W. & WELLS, J. W. 1943. Revision of the suborders, families, and genera of the Scleractinia. - Geol. Soc. Amer., Spec. Pap., 44, 1-363, Baltimore.
• VOLZ, W. 1903. Über eine Korallenfauna aus dem Neocom der Bukowina. - Beitr. Paläont., Geol. Öster.-Ungarns, Orients, 15, 9-30, Wien und Leipzig.
• WELLS, J. W. 1932. Corals of the Trinity Group of the Comanchean of Central Texas. - J. Paleont., 6, 3, 225-256, Menasha.
• - 1933. Corals of the Cretaceous of the Atlantic and Gulf Coastal Plains and western interior of the United States. - Bull. Amer. Paleont., 18, 85-288, New York.
• - 1956. Scleractinia. In: Treatise on Invertebrate Paleontology, Pt. F: Coelenterata. 328-444, Lawrence.