EN
Magpie nest sites in the Polish urban environment were described from data gatheredon 1838 nests. Tree rows, hedges, and groups of trees and bushes were more frequently used as nest sites (58%). Poplar (Populus spp.) was the most commonly used species for magpie nest sites (31%). Other tree species were Tilia sp. and Betula sp. Most nests were located between 14-20m with mean value 14.98m (SD = 5.533) above ground level. Nests were located higher in the city centre than in suburbs. Magpies, preferred 6 tree species (Populus sp., Tilia sp., Aesculus hippocastanum, Alnum sp., Platanus x acerifolia and Larix decidua) as nest sites in Zielona Góra (with W > 1). There was a strong positive correlation between nests and preferred trees species distribution (r = 0.767 p < 0.001) and all trees distribution (r = 0.497 p < 0.05). Magpies build nests higher than the average height of all trees recorded in researched plot.
PL
Miejsca lęgowe sroki gniazdującej w środowisku zurbanizowanym Polski zbadano na podstawie 671 kart lęgowych Kartoteki Gniazd i Lęgów (Uniwersytet Wrocławski) zebranych w 60 miastach w okresie od 1969 do 1995 roku oraz danych własnych autora zebranych w 12 miastach zachodniej Polski (1167 gniazd) w latach 80-tych (razem 1838 gniazd). Aby stwierdzić czy sroka częściej wybiera określone miejsca lęgowe w środowisku zurbanizowanym, policzono drzewa wyższe niż 5m na całej badanej powierzchni Zielonej Góry (20km²). Porównując stwierdzone wykorzystanie poszczególnych gatunków drzew z oczekiwanym wykorzystaniem wyliczono wskaźnik wybiórczości (W) określający stopień preferowania danego gatunku drzewa przez srokę jako miejsca lęgowego. W miastach sroki umieszczały gniazda głównie w szpalerach drzew i krzewów (33%) oraz w ich grupach (25%) (tab. 1). Podobne miejsca lęgowe sroki wybierały również w krajobrazie pozamiejskim Polski (Jerzak 1988). Poza tym w śródmieściu miast sroki gnieździły się w parkach i cmentarzach, a na peryferiach w ogrodach. Prawie jedna trzecia badanych gniazd była umiejscowiona na topoli (31%) (tab. 2). Drzewo to jest też wymieniane jako najczęściej wykorzystywane przez srokę w wielu badanych miastach Eurazji (tab. 3). Z pośród innych gatunków wymieniane były lipa (15%), brzoza (9%), dąb (6%) oraz drzewa owocowe (6%). Pozostałe gatunki były wykorzystywane do umieszczania gniazd rzadziej (poniżej 5%). Różnorodność gatunkowa wykorzystywanych drzew i krzewów jest znacznie większa w miastach niż w środowiskach pozamiejskich. Większość badanych gniazd sroki była umieszczona w przedziale wysokości od 14 do 20 metrów. Średnia wysokość położenia gniazda wyniosła 15,0m i była wyższa w śródmieściu (16,3m) niż na peryferiach (13,9m) (ryc. 1). Tak wysokie umieszczanie gniazd wydaje się być powodowane obawą przed ludźmi. Typowe miejsce lęgowe sroki w środowisku miejskim to szpaler lub grupka topoli otoczonych trawnikiem, a gniazdo umieszczone jest dość wysoko w rozwidleniu gałęzi części szczytowej drzewa (tab. 4). W mieście sroki znajdują obfitość miejsc lęgowych pozwalających na odniesienie sukcesu lęgowego. Przeprowadzona analiza wskazuje, że sroka wybierała częściej jako miejsce lęgowe sześć gatunków drzew: topola, kasztanowiec, lipa oraz olsza, platan i świerk (tab. 6). Rozmieszczenie gniazd wyraźnie korelowało z rozmieszczeniem tych gatunków drzew (ale także wszystkich drzew) w mieście (ryc. 2). Częstsze wybieranie tych gatunków wydaje się być związane z wczesnym pojawianiem się na nich ulistnienia oraz z możliwością wysokiego umieszczania gniazd co jest wymuszane na sroce przez ludzką aktywność. Oczywiście jest to tylko jeden z czynników mogących wpływać na rozmieszczenie terytoriów sroki w środowisku zurbanizowanym.