Densities and habitats of the Tawny Pipit Anthus campestris in the Wielkopolska region [W Poland]

• Autorzy: Grzybek J , Michalak I. , Osiejuk T.S. , Tryjanowski P.

Warianty tytułu

PL

Zageszczenie i siedliska wykorzystywane przez swiergotka polnego w Wielkopolsce

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

The material was collected in a large plot (100 km2) in west-central Poland in 2004-2005. The average density was 85.5 breeding pairs/100 km2 and was similar during both years of the study. The vegetation structure (visibility of the territory surroundings, and height and density of the under-storey vegetation) was described for 82 pipit territories in 2004, and for 33 additional territories in 2005. The same information on habitat variables was collected in randomly selected localities. Tawny Pipits use nesting sites with very short vegetation and with a high number of areas free of vegetation or only covered with dry mosses. The available data on the Tawny Pipit's habitat in different European localities show that the species is able to occupy a much wider range of habitats. Destruction of habitats, for example, for the construction of a new motorway, influenced pipit numbers and distribution in the study area; even so, the studied population remains the densest and most stable in the geographical range of the species. Although the study area contains Tawny Pipits and other interesting species from a conservation point of view, protection of the land may be very difficult owing to changes in habitats that are being destroyed both by infrastructure investments, and also by the financial support farmers receive from the European Union, which allows them to cultivate more land and thus destroy bird habitats.

PL

Materiał zbierano w latach 2004-2005, na dużej powierzchni badawczej (100 km2) położonej w okolicy miasta Koło w środkowej Polsce. Średnie zagęszczenie wynosiło 85.5 terytoriów/100 km2 i było bardzo podobne w obu sezonach lęgowych. Zagęszczenia te należą do najwyższych w Europie, a porównanie z historycznymi danymi pochodzącymi z badanego obszaru sugerują, że lokalna populacja jest stabilna. Terytoria świergotka polnego zlokalizowane były w miejscach z suchą niską roślinnością, przy czym ważne było występowanie także fragmentów niepokrytych roślinnością, np. miejsc z piaskiem po wykopach, wydm śródlądowych, dróg polnych. Terytoria świergotka różniły się istotnie od punktów losowych zlokalizowanych na powierzchni badawczej pod względem wszystkich trzech analizowanych parametrów — pokrycia granic przez drzewa i krzewy, wysokości roślinności i pokrycia roślinnością (Tab. 1). W trakcie badań znaleziono 11 gniazd tego gatunku; zdecydowana większość z nich położona była daleko od centrum terytoriów, w miejscach z gęstszą trawa niż w losowo wybranych miejscach terytorium. W 85 terytoriach zanotowano 261 terytorialnych śpiewów samców, większość z nich wykonywana była w locie, ale świergotki czasem śpiewały także siedząc na liniach energetycznych lub drzewach (Tab. 2). Z punktu widzenia ochrony przyrody, miejsca występowania świergotka polnego, ale także innych gatunków ekstensywnego krajobrazu rolniczego są niezwykle trudne do ochrony. Często są one uważane za nieużytki i z łatwością przeznaczane na inwestycje budowlane, czy jak w przypadku badanej populacji — pod inwestycje drogowe. Również dotacje dla rolników w ramach pomocy finansowej dla obszarów wiejskich oferowanych przez Unię Europejską, powodują silne przekształcenia takich miejsc (np. orka i zasiewy nawet na gruntach najsłabszej jakości).

Słowa kluczowe

EN

habitat use; breeding ecology; Poland; ornithology; farmland; Tawny Pipit; habitat; Wielkopolska region; bird; Anthus campestris; density

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Ornithologica
• Rocznik: 2008
• Tom: 43
• Numer: 2
• Opis fizyczny: p.221-225,fig.,ref.

Twórcy

autor

Grzybek J

• Adam Mickiewicz University, Umultowska 89, 61-714 Poznan, Poland

autor

Michalak I.

autor

Osiejuk T.S.

autor

Tryjanowski P.

Bibliografia

• Ålstrom P., Mild K. 2003. Pipits and wagtails of Europe, Asia and North America. Helm, London.
• Bijlsma R. G. 1990. Habitat, territory size and breeding success of Tawny Pipit Anthus campestris. Limosa 63: 80-81.
• Delgado A., Moreira F. 2000. Bird assemblages of an Iberian cereal steppe. Agrie. Ecosyst. Environ. 78: 65-76.
• Golawski A., Lewartowski Z. 1993. [The most numerous breeding sites of the Bank Swallow Riparia riparia and Tawny Pipit Anthus campestris in Północne Podlasie Loweland]. Chrońmy Przyr. Ojcz. 49: 108-111.
• Hagemeijer J. M., Blair M. J. (eds). 1997. The EBCC Atlas of European Breeding Birds: their distribution and abundance. Poyser, London.
• Krüger S. 1989. Der Brachpieper. Ziemsen, Wittenberg.
• Kumstátová T., Brinke T., Tomková S., Fuchs R., Petrusek A. 2004. Habitat preferences of tree pipit (Anthus trivialis) and meadow pipit (A. pratensis) at sympatric and allopatric localities. J. Ornithol. 145: 334-342.
• Osiejuk T. S., Grzybek J., Tryjanowski P. 2007. Song structure and repertoire sharing of the Tawny Pipit Anthus campestris in Poland. Acta Ornithol. 43: 157-165.
• Suárez F., Morales M. B., Minguez I., Herranz J. 2005a. Seasonal variation in nest mass and dimensions in an open-cup ground-nesting shrub-steppe passerine: the tawny pipit Anthus campestris. Ardeola 52: 43-51.
• Suárez F., Traba J., Herranz J. 2005b. Body mass changes in female tawny pipits Anthus campestris during the nesting stage. J. Ornithol. 146: 372-276.
• Suárez F., Yanes M., Herranz J., Manrique J. 1993. Nature reserves and the conservation of Iberian shrubsteppe passerines: the paradox of nest predation. Biol. Conserv. 64: 77-81.
• Telleria J. L., Suarez F., Santos T. 1988. Bird communities of the Iberian shrubsteppes. Holarc. Ecol. 11: 171-177.
• Tomiałojć L., Stawarczyk T. 2003. [The Avifauna of Poland. Distribution, numbers and trends]. PTOP "pro Natura", Wrocław.
• van Turnhout C. 2005. The disappearance of the Tawny Pipit Anthus campestris as a breeding bird from the Netherlands and Northwest-Europe. Limosa 78: 1-14.
• Zamora R. 1990. Interspecific aggression by the Wheatear in high-mountain passerine community. Ornis Scand. 21: 57-62.