EN
Nucleopolyhedrovirus (NPV) of the satin moth Leucoma (=Stilpnotia) salicis L. was produced by infecting the larvae with the LesaNPV strain obtained from epizootic center in Katowice. The infected larvae were reared under laboratory, greenhouse and insectarium conditions. Because L. salicis can not be reared on a semi-synthetic food, the insects were maintained on natural products. Efficiency of the mass virus production depended on an insect growth stage, virus concentration and number of infected larvae in a rearing container. The fourth-instar larvae were the best for LesaNPV replication. Inoculation of younger larval stages (third instar stadium) provided less number of inclusion bodies (insects were dying sooner and did not meet their maximum body weight). On the contrary inoculation of older stages (fifth and sixth instars) resulted in slower virus replication and low larva mortality. The virus concentration of 3 x 109 of inclusion bodies per container was the optimum inoculum for the mass virus production (double infection with the virus concentration of 1.5 x 109 inclusion bodies/1000 larvae). The larvae reared at high-density became more infected and it caused their earlier death and in consequences low virus efficiency. Rearing the insect at low density (less than 10 larvae per 1.0L container) was conducive for both an increase of insect body mass and virus replication as well. The highest number of inclusion bodies per one larva (5.3 x 109-7.7 x 109) and the highest total number of inclusion bodies (152 x 1011-188 x 1011) were achieved under these rearing conditions in a greenhouse and insectarium.
PL
Nukleopoliedrowirus (NPV) białki wierzbówki Leucoma (=Stilpnotia) salicis L. był produkowany metodą inokulacji gąsienic szczepem wirusa LesaNPV, wyizolowanym z ogniska epizootycznego w Katowicach. Inokulowane owady hodowano w warunkach laboratoryjnych, insektaryjnych i szklarniowych. Ze względu na brak możliwości hodowli owada na półsyntetycznym pokarmie hodowlę prowadzono na pokarmie naturalnym. O wysokiej wydajności w pozyskiwaniu materiału wirusowego decydował dobór odpowiedniego stadium owada, koncentracja wirusa oraz zagęszczenie inokulowanych gąsienic w naczyniu hodowlanym. Stadium L4 białki było optymalnym do replikacji wirusa LesaNPV. Inokulacja młodszych stadiów larwalnych (L3) dostarczała mniejszej liczby wtrętów wirusowych (owad zamierał szybciej nie osiągając maksymalnej masy ciała). Z kolei inokulacja stadiów starszych (L5 do L6) powodowała zbyt wolną replikację wirusa i niską zamieralność gąsienic. Koncentracja wirusa 3 x 109 wtrętów na naczynie była optymalnym inokulum zastosowanym w masowej produkcji wirusa (dwukrotna inokulacja wirusem o koncentracji około 1,5 x 109 wtrętów/bukiet liści/1000 gąsienic). Hodowla owadów w dużym zagęszczeniu przyspieszała rozwój infekcji powodując wcześniejsze zamieranie gąsienic, co w efekcie dawało niską wydajność. Hodowla owada w niskim zagęszczeniu (poniżej 10 gąsienic na litr pojemności naczynia hodowlanego) była korzystna zarówno dla zwiększenia masy ciała owada jak i replikacji wirusa. W takich warunkach hodowli (insektarium i szklarnia) uzyskiwano najwyższą liczbę wtrętów wirusowych przypadających na jedną gąsienicę (5,3 x 109-7,7 x 109) oraz najwyższą łączną liczbę wtrętów (152 x 1011—188 x 1011).