EN
The aim of the study (carried out 25 km south of Poznań, western Poland) was to determine the impact of Red Fox on bird abundance on farmland. Bird abundance was studied in the years 1999-2000 and 2005-2007 in three categories of sampling plots: 1) in small woods — with or without active fox dens, 2) along transects — starting from dens and running across arable land, and 3) around points — located at dens and far from them. Thus, variability in bird density was analyzed in relation to the presence/absence of Red Fox (in woods) and to the intensity of Red Fox penetration of crops (approximated by distance from a den). Two groups of bird species were distinguished with respect to their vulnerability to Red Fox predation pressure: 1) potential fox prey, i.e. species nesting on the ground and in low vegetation; and 2) birds not threatened by foxes, i.e. species nesting in tree holes and in tall vegetation. To investigate the relationships between bird distribution and Red Fox dens in woods, a step-wise multiple regression of bird density and species number on woodland structure was first performed. The residuals derived from the model were used to evaluate the impact of foxes by analyzing the differences between woods with and without active dens. Neither the species number nor the bird density differed significantly between woods with and without active dens. The differences in bird density observed between years in woods with or without active dens were not significant, either. No relationship between bird density in crop fields and distance from fox dens was found. The results are contrary to those of earlier studies and show that Red Fox does not affect farmland bird distribution, diversity and abundance, at least in the short term.
PL
Liczebność populacji lisa w Europie, w tym także w Polsce, rośnie od lat siedemdziesiątych. Jednocześnie obserwuje się coraz liczniejsze jego występowanie w małych zadrzewieniach śródpolnych i na polach uprawnych nawet z dala od lasu. Celem badań było sprawdzenie prawdziwości tezy, że lis negatywnie wpływa na zagęszczenie i różnorodność ptaków krajobrazu rolniczego. Badania prowadzono na terenie Parku Krajobrazowego im. gen. Dezyderego Chłapowskiego. Przyjęto, że presja lisa jest największa blisko nor (< 600 m). Założono także, że różni się ona pomiędzy grupami gniazdowymi: jest znacząca dla gatunków budujących gniazda na ziemi i nisko nad ziemią (oznaczonych łącznie jako EG) i słaba w grupie dziuplaków oraz gatunków, których gniazda umieszczane są wysoko (wspólnie oznaczonych jako NG) (zob. Appendix I). Testowano trzy hipotezy: 1) liczba gatunków i zagęszczenie ptaków EG powinny być niższe w zadrzewieniach z czynnymi norami, niż w zadrzewieniach bez takich nor, przy braku takiej zależności dla ptaków NG, 2) zagęszczenie ptaków na polach uprawnych (występują tam wyłącznie gatunki z grupy EG) powinno zwiększać się wraz ze wzrostem odległości od czynnych nor, 3) zagęszczenie ptaków EG w danym zadrzewieniu powinno być niższe w latach, w których zadrzewienie jest zasiedlone przez lisy, przy braku takich różnic w grupie ptaków NG. W celu zweryfikowania tych hipotez skład gatunkowy oraz zagęszczenie populacji ptaków badano: w latach 1999-2000 oraz 2005-2007 — metodą kartograficzną w zadrzewieniach (n = 70) z czynnymi norami i bez takich nor, w latach 2005-2006 — na transektach (n = 27) położonych na polach uprawnych, i w roku 2007 — na terenach uprawnych wokół 34 punktów położonych przy norach i z dala (> 700m) od nich. Status nor oceniano na podstawie obserwacji prowadzonych od marca do czerwca, podczas których zbierano informacje o tropach i innych śladach obecności lisów, w tym młodych. Zgrupowanie ptaków lęgowych w zadrzewieniach składało się z 54 gatunków, średnie zagęszczenie ptaków wynosiło 115 par/10 ha (Appendix I), a liczba gatunków w zadrzewieniach wynosiła od 1 do 18 (średnio 7-7.5). Lisy zakładały nory w zadrzewieniach bez żadnych wyraźnych preferencji siedliskowych. Aby przetestować hipotezę (1), najpierw za pomocą modelu regresji krokowej oceniono, jaka część zmienności awifauny zadrzewień zależy od struktury środowiska (Tab. 1). Reszty tego modelu (jego szczegóły — zob. Appendix II) zarówno w odniesieniu do liczby gatunków, jak i zagęszczenia, w żaden sposób nie zależały od obecności nor lisa, grupy gniazdowej, a także roku (Tab. 2). Różnice w liczbie gatunków i zagęszczeniu ptaków między zadrzewieniami z norami i bez nor były podobne dla obu grup gatunków, czyli EG NG (Fig. la, lb). Hipoteza (2): na polach uprawnych w początkowym okresie sezonu lęgowego zagęszczenie ptaków nie było istotnie statystycznie związane z odległością od nor (|r| < 0.4, p > 0.3). Dotyczyło to zarówno całego zgrupowania (Fig. 2a), jak i gatunków dominujących — skowronka i pliszki żółtej (Fig. 2b). Przeciwnie do oczekiwań, pod koniec sezonu łęgowego zagęszczenie łączne ptaków było skorelowane z odległością od nor ujemnie (r = -0.36, p < 0.001), przy nieistotnych zależnościach dla skowronka (r = -0.36, p > 0.1)i pliszki żółtej (r = -0.41, p > 0.8) (Fig. 2b). Również różnice w zagęszczeniu ptaków w sąsiedztwie nor (0.9 par/punkt) i z dala od nich (0.7 par/punkt) ocenianym za pomocą metody punktowej były nieistotne statystycznie (test U, p > 0.4). Hipoteza (3): różnice w liczbie gatunków i zagęszczeniu ptaków w danych zadrzewieniach między latami z czynnymi norami a latami bez takich nor były nieistotne statystycznie zarówno dla gatunków EG, jak i NG (Tab. 3). Wyniki badań nie potwierdziły zatem żadnej z testowanych hipotezi świadczą o tym, że wpływ lisa na zdecydowaną większość gatunków występujących w krajobrazie rolniczym jest znikomy. Tym samym opinie o dużym negatywnym znaczeniu lisa dla różnorodności awifauny terenów uprawnych nie znalazły potwierdzenia.