EN
White Italian WD-1 and Biłgorajskie geese fed different silages were studied. Compared with White Italian geese, the breast and thigh muscles' percentages were higher by 1.63% and 0.47%, respectively, in Biłgorajskie geese, independently on silage. The chemical composition and functional properties of these muscles also showed their high quality. Irrespective of goose line, better percentage of leg muscles and significantly greater amounts of crude protein in breast and thigh muscles were found in geese fed the grass or red-clover silage.
PL
Badania przeprowadzono na gęsiach biłgorajskich i białych włoskich rodu WD-1 żywionych od 4 do 14 tygodnia różnymi kiszonkami. Gęsi z grupy 1 otrzymywały w 4 i 5 tygodniu kiszonkę z traw podsuszonych, a od 6 do 14 tygodnia z traw świeżych, z grupy 2 kiszonkę z koniczyny czerwonej świeżej (95%) i śruty pszennej (5%), oraz kiszonkę z koniczyny czerwonej świeżej, natomiast gęsi z grupy 3 - kiszonkę sporządzoną z ziemniaków parowanych (87%), poekstrakcyjnej śruty rzepakowej 00 (5%), śruty bobikowej (4%) i suszu z lucerny (4%). Gęsi z grupy 1 i 2, charakteryzowały się większą zawartością mięśni nóg i mniejszą zawartością tłuszczu sadełkowego niż gęsi z grupy 3 (tab. 1). Mięśnie piersiowe gęsi z grupy 1 i 2 odznaczały się także większą zawartością suchej masy, białka ogółem i tłuszczu surowego (tab. 2) oraz mniejszą zawartością wody wolnej, jaśniejszą barwą i wyższym pH niż mięśnie piersiowe gęsi z grupy 3 (tab. 4). Mięśnie udowe gęsi z grupy 1 i 2 charakteryzowały się mniejszą ilością wody wolnej, większą zawartością białka ogółem i wyższym pH niż mięśnie gęsi z grupy 3 (tab. 2 i 4). Udział mięśni piersiowych i nóg w tuszkach gęsi biłgorajskich był wyższy niż u gęsi białych włoskich (tab. 1). Mięśnie piersiowe i udowe gęsi biłgorajskich charakteryzowały się większą zawartością białka ogółem oraz mniejszą ilością wody wolnej, ciemniejszą barwą i wyższym pH niż mięśnie gęsi białych włoskich (tab. 2, 3 i 4). Korzystniejszy udział mięśni nóg w tuszce i istotnie większą zawartość białka ogółem w mięśniach piersiowych i udowych stwierdzono, niezależnie od pochodzenia, w grupach gęsi żywionych kiszonką sporządzoną z traw (grupa 1) i koniczyny czerwonej (grupa 2).