Zmiany narzadowe w doswiadczalnej wegorczycy krolika wywolane inwazja Strongyloides papillosus

• Autorzy: Prokopowicz D , Ziomko I. , Bernaczyk A. , Sosnowska B.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

EN

Strongyloidosis was induced by percutaneous injection of rabbits; then organ changes were tested. It has been found that Strongyloides papillosus evoked changes in intestine, liver, kidney and lung. No notable changes were found in heart, spleen and suprarenal gland. These changes may be provoked not only directly by the presence of these parasites but also by the products of metabolism of S. papillosus.

Słowa kluczowe

PL

pasozyty zwierzat; Strongyloides papillosus; strongyloidosis; zmiany chorobowe; narzady wewnetrzne; choroby inwazyjne; parazytologia; zwierzeta doswiadczalne; kroliki; wegorczyca; choroby zwierzat; wegorek owczy; Strongyloididae

• Wydawca: -
• Czasopismo: Wiadomości Parazytologiczne
• Rocznik: 1994
• Tom: 40
• Numer: 2
• Opis fizyczny: s.127-132, bibliogr.

Twórcy

autor

Prokopowicz D

• Akademia Medyczna, ul.Zurawia 14, 15-540 Bialystok

autor

Ziomko I.

autor

Bernaczyk A.

autor

Sosnowska B.

Bibliografia

• ALMAZOV V. A., ANTONOV M. M., ARVUSKIJ A. N., BELAJEVA T. V., KALMYKOV P. T., PERVOMAJSKIJ G. S., STARKOVA T. G., FOBARSKIJ M. C., TUVALOVA E. P. 1979. Tropičeskije bolezni. Moskva. Medicina: 453-456.
• ARTHUR R. P., SHELLEY W. B. 1958. Larva currens. A distinct variant of cutaneous larva migrans due to Strongyloides stercoralis. Arch. Dermatol. 78: 186-190.
• COULTER C., WALKER D. G., GUNSBERG M., BROWN I. G., BLIGH J. F., PROCIV P. 1992. Succesful treatment of disseminated strongyloidiasis. Med. J. Austr. 157: 331-332.
• COUPRIE R., MASLO C., BOUCHAUD O., MATHERON S., SAIM0T A. G., COULAUD J. P. 1993. Disseminated strongyloidiasis in HIV infection. Presse Med. 22: 968-968.
• DESPORTES C. 1944/45. Sur Strongyloides stercoralis et sur Strongyloides de primates. Ann. Parasit. Hum. Comp. 20: 160-190.
• FISHER D., MCCARRY F., CURRIE B. 1993. Strongyloidiasis in the Northern Territory. Under recognised and under-treated. Med. J. Austr. 159: 88-90.
• GENTA R. M. 1992. Dysregulation of strongyloidiasis. A new hypothesis. Clin. Microbiol. Rev. 5: 345-356.
• GEYER E. 1965. Pathologie und Immunität bei der Strongyloidiasis des Kaninchens. Ztschr. Parasitenkunde 25: 240-302.
• GIANNOULIS E. 1986. Disseminated strongyloidiasis with uncommon manifestations in Greece. J. Trop. Med. Hyg. 89: 171-178.
• GŁĘBSKI J., MAŁDYK H. 1961. O strongyloidozie. Pol. Arch. Med. Wewn. 31: 251-260.
• GODLEWSKI H. G. 1970. Robaczyce człowieka i ich zwalczanie. Biul. Inform. Inst. Farmaceut. 18: 227-262.
• HOLMGREN I., SVENNERHOLM A. M. 1982. Pathogenic mechanismus and new perspectives in the treatment and pevention of enteric infections. Scand. J. Gastroenterol. 77: 47-58.
• HUMINER D., SYMON K., GROSKOP I., PIETRUSKA D., KRENER I., SCHANTZ P. M., PITLIK S. D. 1992. Seroepidemiologic study of toxocarosis and strongyloidosis in institionalized mentally. Amer. J. Trop. Med. Hyg. 46: 278-281.
• LYSAKOVA L. A., TICHOMIROVA E. P., PROCHOROV A. F. 1984. Funkcjonalnoe sostojanie tonkoj kiški pri strongyloidozie u žitelej umerenoj zony. Med. Parazitol. 53: 26-31.
• MILDER J. E., WALZER P. D., KILGARA G., RUTHEF0RD E., KLEIN M. 1981. Clinical features of Strongyloides stercoralis infection in an endemic area of the United States. Gastroenterol. 80: 1481-1488.
• MILLER S. E. 1988. Helminthic infections in the Acquired Immunodeficiency Syndrome. J. Electron. Microsc. Tech. 8: 133-135.
• NIELSEN P. B., MOJON M. 1987. Improved diagnosis of Strongyloides stercoralis by seven cause cutive stool specimens. Zbl. Bakt. Hyg. A. 263: 616-618.
• ONUIGBO M. A. C., IBEACHUM G. I. R. 1991. Strongyloides stercoralis larvae in peripheral blood. Trans. Roy. Soc. Trop. Med. Hyg. 85: 97-98.
• PALMER P. E. S. 1985. Diagnostic imaging in parasitic infections. Ped. Clin. North. Amer. 32: 1019-1040.
• PROCIV P., LUKE R. 1993. Observations on strongyloidiasis. Med. J. Australia 158: 160-163.
• PROCTOR E. M., ISAAC-RENTON J., ROBERTSON W. B., BLACK W. A. 1985. Strongyloidiasis in Canadian Far East War veterans. Can. Med. Assoc. J. 133: 876-878.
• PURTILLO D. T., MEYERS WAYNE M., CONNOR D. H. 1974. Fatal strongyloidiasis in immunosupressed patients. Am. J. Med. 56: 488-493.
• ROHRBACH M., HERRMANN L., VIOLLIER A. F., VIOLLIER M. 1992. Welches sind die häufigsten enteropathogenen Parasiten in der Praxis., Schweiz. Med. Wschr. 122: 263-265.
• SANDGRAUND J. H., BLACHE E. 1925. Speciation and specifity in the nematode genus Strongyloides. J. Parasit. 12: 59-80.
• SKIBA W., LENDA K., POKS-SKIBA E., 1968. Analiza kliniczna 15 przypadków zakażenia węgorkiem jelitowym. Pol. Arch. Med. Wewn. 40: 645-650.
• SOROCZAN W. 1976. Węgorek jelitowy (Strongyloies stercoralis) we wschodniej i południowo-wschodniej Polsce. Wiad. Parazytol. 12: 261-272.
• - . 1993. Strongyloides stercoralis (Bavay, 1876) Stiles et Hassal, 1902 (Nematoda) – węgorek jelitowy. Część I. Rys historyczny. Ibid. 39: 213-223.
• THOMAS C. 1984. Sandritter's color atlas and textbook of histopathology. Year Book Med. Publ. Inc. Chicago 1984: 321-341.
• TICHOMIROVA E. P., PROCHOROV A. F. 1984. Klinika ostroj stadii strongiloidoza. Med. Parazitol. 53: 37-40.
• UJDA J. 1972. Przypadek dychawicy oskrzelowej w przebiegu zakażenia węgorkiem jelitowym. Wiad. Lek. 25 (12): 1090-1091.
• ZIOMKO I. 1987. Ekstensywność i intensywność inwazji Strongyloides papillosus u owiec. Streszczenia Materiałów, XV Zjazd Pol. Tow. Parazytol. Katowice, 24-26 września 1987: 143.