PL
Ryś jest w Polsce gatunkiem chronionym, ale bierna ochrona nie przyniosła dotąd zadowalających efektów. Zasięg występowania rysia zmniejszył się w północnowschodniej Polsce w ciągu ostatnich 20 lat. Ponieważ biologia rysia jest ściśle związana ze środowiskiem leśnym, podjęto próbę scharakteryzowania wybiórczości środowiskowej tego gatunku i określenia, jakie cechy otoczenia odgrywają rolę w ich podstawowych czynnościach biologicznych – polowaniu i odpoczynku. W tym celu przeanalizowano dane dotyczące charakterystyki środowiskowej miejsc odpoczynku i polowania rysi w Puszczy Białowieskiej uzyskane w trakcie badań telemetrycznych. Łącznie zlokalizowano 98 miejsc polowania i 80 miejsc odpoczynku 3 samców i 2 samic rysia oraz porównano je z opisem 81 miejsc losowych. W polowaniu szczególnie istotna okazała się duża liczba struktur ułatwiających podejście ofiary (zwalone pnie, wykroty, zarośla). Ważną rolę w polowaniu rysi odgrywały śródleśne polany z rozwiniętym runem i naturalnym odnowieniem z powodu ich atrakcyjności jako miejsca żerowania ssaków roślinożernych i dobrych warunków podchodzenia ofiar. Wykazano również, że miejsca zabicia ofiar charakteryzują się mniejszym zwarciem drzewostanu i większą widocznością niż miejsca ich późniejszego ukrycia. Miejsca odpoczynku charakteryzowały się gęstszym podszytem, większym zwarciem drzewostanu i niższym stopniem widoczności niż miejsca losowe. Młodniki były wybierane na odpoczynek częściej niż wynikałoby to z ich dostępności. Wyniki tych badań pokazują szczegółowe cechy środowiska, które zapewniają rysiom skuteczność polowania i bezpieczeństwo w trakcie odpoczynku. Na podstawie wymagań biologii rysia zaproponowano sposoby jego aktywnej ochrony poprzez odpowiednią restrukturyzację środowisk leśnych. Konieczność podjęcia takich działań jest szczególnie pilna na obszarach leśnych o uproszczonej strukturze lasu, które znajdują się w zasięgu potencjalnego występowania rysia w Polsce. Przebudowa struktury lasu w celu jej dostosowania do wymagań rysia może przyczynić się do zwiększenia jego liczebności, jak również do rozszerzenia zasięgu występowania gatunku.
EN
The lynx is a protected species in Poland, however, its passive protection have not brought satisfactory effects. The range of lynx has decreased in NE Poland during recent 20 years. As the lynx biology is strictly related to the forest habitat we attempted at describing the habitat selectivity of this species and determining, which traits of the environment are crucial for their basic biological functions – hunting and resting. For that we analyzed data on habitat characteristics in hunting and resting sites of lynx in Białowieża Forest obtained during telemetry research. In total 98 hunting and 80 resting sites of 3 male and 2 female lynx were found and compared with 81 random sites. The presence of high number of structures suitable for stalking (uprooted trees, fallen logs, bush) was particularly important for hunting. Small forest glades were also selected by lynx for their function as foraging sites of herbivores and good stalking opportunities. The actual killing sites had higher visibility than the sites where the prey was hidden. The lynx resting sites had lower visibility and denser undergrowth and tree stands than random sites. Young thickets were chosen by lynx more often than at random. The results show the detailed habitat characteristics that ensure the effectiveness of hunting and the safety when resting for the lynx. We propose some active conservation measures for the lynx in Poland corresponding to their biological requirements through relevant restructuring of the forest habitat. Such attempts are particularly urgent in the forests with simplified structure that occur in the potential range of the lynx in Poland. The restructuring of the forests in accordance with lynx requirements may contribute to increasing their numbers as well as to expand the range of the species.