EN
The survey of waterfowl distribution and density was done in different types of waterbodies in Belarus, such as small forest lakes, poor- and high-productivity lakes, reservoirs, fish-farm ponds, floodplains poor, moderately rich and rich in open water, canals and small rivers. The study was done in 1985-1996. The densities of main waterfowl species with breeding ranges covering the total area of Belarus were the same as in similar European habitats. The densities of Anas strepera, Podiceps griseigena, Anas crecca and especially of Anas querquedula in Belarus differed from those in surrounding areas. Extremely high densities and breeding far outside the continuous ranges were observed for several species on artificial highly productive waterbodies. The majority of species had high densities on one type of waterbody, whereas relatively low on other types. In most cases, the distribution of numbers of birds followed the pattern of their density distribution. The total abundance of all species was estimated from their densities on different types of wetlands. At present, the most important breeding sites of waterfowl are located in floodplains of Poles'ya with high and medium proportions of open water (48% of the waterfowl numbers) and on artificial ponds (30.3%). Trends in the populations of most species were determined by qualitative and quantitative changes in their habitats, but for some species such as Anser anser, Cygnus olor, Aythya nyroca, and Mergus merganser they may be explained by different factors.
PL
W latach 1985-1996 przeprowadzono badania składu gatunkowego i zagęszczeń ptaków wodnych na 93 naturalnych i sztucznych zbiornikach a także na dużych i małych rzekach oraz kanałach na całym obszarze Białorusi. Na większości tych wód liczenia przeprowadzono w oparciu o metodykę Linkoli (1959) i Kauppinena (1983). W niektórych przypadkach obserwacje prowadzono z wykorzystaniem helikoptera i łodzi. Zagęszczenia większości gatunków obejmujących swym zasięgiem całą Białoruś (Podiceps cristatus, Anas platyrhynchos, A. clypeata, Aythya ferina, A. fuligula), w środowiskach naturalnych nie odbiegały (tab. 2) od stwierdzanych w innych częściach Europy (Onno 1970, Cramp & Simmons 1977, Majewski 1983, Dyrcz et al. 1984, Kauppinen 1993). Różnice zaobserwowano dla gatunków, które osiągają na Białorusi granicę swego występowania (Podiceps griseigena, Anas strepera, A. crecca, A. querquedula). Gnieżdżą się one przede wszystkim na sztucznych zbiornikach (Podiceps nigricollis, P. grisegena, Aythya nyroca, Mergus albellus). Ze względu na brak badań nad awifauną Białorusi trudno jest ocenić zmiany liczebności na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci. O tendencjach tych zmian (tab. 3) można tylko mówić w oparciu o analizę zmian w wielkości powierzchni podstawowych typów siedlisk w latach 1950-1990 (tab. 4) i biorąc pod uwagę subiektywne oceny liczebności przeprowadzane wówczas w trakcie badań faunistycznych. W czasie ostatnich 40 lat nie zmieniła się powierzchnia jezior polodowcowych znajdujących się na terenach leśnych (Yakushko et al. 1988). Największe zmiany zaszły na skutek osuszenia rozlewisk rzek i błot. Zmiany stanu i powierzchni zbiorników eutroficznych wiązały się przede wszystkim z degradacją większości naturalnych jezior eutroficznych wynikającą z zachwiania równowagi hydrologicznej i ze znacznym zwiększeniem powierzchni sztucznych zbiorników wodnych. Zmiany liczebności większości gatunków wynikają z ilościowych i jakościowych zmian zachodzących w ich siedliskach (tab. 3). Stabilna pozostała jedynie liczebność gatunków gnieżdżących się przede wszystkim na jeziorach: Gavia arctica, Anas crecca, Bucephala clangula, Mergus albellus, Mergus serrator, Fulica atra. Liczebność łyski zmniejszyła się w omawianym czasie na rozlewiskach rzek, wzrosła na zbiornikach sztucznych. Z powodu osuszenia rozlewisk rzecznych i błot w latach 1960-1985 znacznie spadła liczebność kaczek. Obecnie liczba Anas platyrhynchos, A. querquedula, A. clypeata zmienia się znacznie w różnych latach w zależności od zasięgu i długości trwania wiosennych powodzi. W latach 1960-tych Aythya ferina i A. fuligula uważane były za gatunki rzadkie. W ostatnich dziesięcioleciach zarówno ich liczebność jak również liczebność Podiceps cristatus znacznie wzrosła, co wiąże się prawdopodobnie ze zwiększeniem powierzchni sztucznych eutroficznych zbiorników wodnych. Zagęszczenia większości gatunków na zbiornikach o stabilnych parametrach (jeziora polodowcowe, sztuczne zbiorniki, słabo uwodnione rozlewiska rzek) nie zmieniają się w różnych latach i odpowiadają ekologicznej pojemności środowiska (Michelson et al. 1986). Zagęszczenia ptaków wodnych w ekosystemach niestabilnych (średnio i silnie uwodnione rozlewiska rzeczne) wykazują znaczne fluktuacje w różnych latach w zależności od charakteru wiosennych powodzi.