EN
The aim was to study the effect of physical processes (autoclaving/cooling cycles and spray drying) on starches having different crystalline structure: wheat (type A) or potato (type B) starch. First, the extent of changes in the physico-chemical properties of these physically-modified starches as the carbon and energy sources for growth in in vitro conditions was investigated. Characteristics of functional properties, e.g. water binding capacity (WBC), indicated that both native starches had low affinity to water, that increased however 4-times after modification. The opposite tendency was observed for fat absorption (FA). Viscosity of water dispersion dramatically decreased after modification of both starches. The ability of the tested Bifidobacterium strains to metabolise native or physically- modified wheat and potato starches was differentiated. B. pseudolongum KSI9 and B. animalis KSD29a3 isolated from animals utilised the examined starches as easily accessible substrates of fermentation, whereas B. breve ATCC 15700 isolated from human did not metabolise or only negligibly fermented starch preparations. The number of bifidobacteria populations as well as their acidifying activity were higher in the media containing wheat starch in comparison to the potato starch, whereas no significant differentiation was observed between the results obtained in media with native or modified starch. The results suggest that native or experimentally-modified wheat and potato starches with some fraction of resistant starch can be a good substrate for colonic bifidobacteria.
PL
Celem badań było określenie wpływu procesów fizycznych (cykle autoklawowania/chłodzenia, suszenie rozpyłowe) na skrobie posiadające odmienną strukturę krystaliczną: pszenna (typ A), ziemniaczana (typ B). Badany był zakres zmian właściwości fizykochemicznych skrobi poddanych modyfikacji fizycznej, które stanowiły źródło węgla i energii do wzrostu bifidobakterii w warunkach in vitro. Charakterystyka właściwości funkcjonanych, takich jak zdolność wiązania wody (WBC), wskazała, że obie naturalne skrobie wykazywały niskie powinowactwo do wody, które po modyfikacji zwiększyło się ok. 4-krotnie. Zauważono przeciwną tendencję w przypadku absorpcji oleju (FA). W wyniku ogrzewania zawiesiny wodnej badanych skrobi w aparacie Brabendera stwierdzono znaczące obniżenie lepkości wskutek modyfikacji obu skrobi. Zdolność wybranych szczepów Bifidobacterium do metabolizowania naturalnych bądź fizycznie modyfikowanych skrobi pszennej i ziemniaczanej była zróżnicowana. Bifidobacterium pseudolongum KSI9 i Bifidobacterium animalis KS29a3, izolowane od zwierząt, wykorzystywały badane skrobie jako łatwo dostępny substrat do fermentacji, natomiast Bifidobacterium breve АТСС 15700, izolowany od człowieka, nie metabolizował, lecz nieznacznie fermentował badane skrobie. Liczebność populacji bifidobakterii, jak również ich aktywność kwasząca, były wyższe na podłożu zawierającym skrobię pszenną w porównaniu ze skrobią ziemniaczaną. Jedynie nieznaczne zróżnicowanie obserwowano w tych wskaźnikach in vitro pomiędzy skrobiami naturalnymi i modyfikowanymi. Uzyskane wyniki sugerują, że naturalne i modyfikowane skrobie, pszenna i ziemniaczana, zawierające frakcję amylazooporną mogą stanowić dobry substrat dla bifidobakterii zasiedlających jelito grube.