Nesting biology of the Rock Partridge Alectoris graeca graeca in northern Greece.

• Autorzy: Vavalekas K , Thomaides C , Papaevangellou E , Papageorgiou N

Warianty tytułu

PL

Biologia gniezdzenia sie kuropatwy skalnej Alectoris graeca graeca w pln. Grecji

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Thirty three nests were found in 1984-1985 on the 22 km² study plot at altitudes of 500-1380 m a.s.l. Two more nests in adjacent areas were found at 120 m a.s.l., the lowest recorded in Greece. Nest cover was holly oak Quercus coccifera - 45.7%, coppice of young white oak Quercus pubescens -34,3%, abandoned fields -15.2% and common juniper Juniperus communis-6%. Nests were located in areas regularly grazed by goats and sheep, at slopes of 16-48%. An important factor was proximity to running water downhill. Egg laying started from late April to early June, depending on the altitude. Mean clutch size was 16 eggs (12-18) and hatching success 90.8% (70.6-100%). Sixty six percent of the nests were successful. The most important nest predators were Red Fox Vulpes vulpes and Beech Marten Martes foina. A male bird with brood patch was found incubating one of the nests.

PL

Badania prowadzono w latach 1984-1985 na powierzchni 21.8 km w płn. Grecji, 128 km na płn.wsch. od miasta Thessaloniki (rye. 1). Okazjonalnie poszukiwano gniazd również na sąsiednich terenach. Gniazda lokalizowano obserwując pary kuropatw, a później regularnie kontrolowano je. Badany gatunek nie porzuca gniazda jeśli nie powoduje się zakłóceń stanu zniesienia i w osłonie gniazda. Na badanej powierzchni, położonej na wysokości 500-1380 m n.p.m. wykryto 33 gniazda. Wszystkie one były usytuowane na terenach, gdzie regularnie wypasano owce i kozy. Zawsze znajdowały się w przewiewnym miejscu, miały dostęp co najmniej z dwóch kierunków i były osłonięte od góry (tab. 1). Większość gniazd (64%) miała ekspozycję wschodnią, pozostałe zaś płd.-wschodnią, z wyjątkiem jednego - eksponowanego na północ. Nachylenie stoku w miejscach gnieżdżenia się wynosiło 16-48% (średnio 33%, S.E. = 1.57). W okolicy gniazda, poniżej niego, zawsze przebiegał ciek wodny. Oddalenie od niego wynosiło 40—300 m (średnio 142 m, S.E. = 11.5). Dwa gniazda spoza powierzchni badań (A i В na ryc. 1) znajdowały się na wysokości 120 m n.p.m. - najniżej spośród stwierdzonych w Grecji, jednak ich charakterystyka nie odbiegała od parametrów podanych powyżej. Ogółem na badanej powierzchni stwierdzono 22 kompletne lęgi. Początek zniesień następował w kwietniu i trwał do czerwca, wykazując wyraźną zależność od wysokości położenia (ryc. 2). Zniesienia składały się z 12-18 jaj (średnio 16, S.E. = 0.42). Stwierdzono słabo wyrażoną, jednak istotną statystycznie, negatywną zależność wielkości zniesienia od wysokości położenia (ryc. 3). Średni sukces wylęgu wyniósł 90.8% - w poszczególnych gniazdach 70.6-100% (S.E. = 2.2). Odstęp czasu między zniesieniami jaj w poszczególnych gniazdach wynosił średnio 0.8-2.3 dnia, a dla wszystkich gniazd - 1.3 dnia (n = 6). Pisklęta opuściły pomyślnie 66% gniazd. W 6 przypadkach przyczyną strat lęgów było drapieżnictwo lisa lub kuny kamionki, w 2 przypadkach - gadów, a pozostałe gniazda zostały opuszczone. Na jednym z gniazd poza powierzchnią badań znaleziono martwego samca (oznaczony na podstawie sekcji) z plamą lęgową, a pod nim żywe jaja w stadium wylęgu. Mimo poszukiwań, nie stwierdzono drugiego ptaka w pobliżu.

Słowa kluczowe

PL

kuropatwa skalna; ptaki; Phasianidae; legi ptakow; Alectoris graeca; gniazdowanie; bazantowate; Grecja

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Ornithologica
• Rocznik: 1993
• Tom: 28
• Numer: 2
• Opis fizyczny: s.97-101, rys.,tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Vavalekas K

• Office of Planning and Coordination, Prefecture od Serres, 25 Ravine Str,. GR-62124 Serres, Greece

autor

Thomaides C

• Lab. of Wildlife Ecology, Technol. Education Inst., GR-36100, Karpenisi, Greece

autor

Papaevangellou E

• Division of Game Management, Min. of Agriculture, 3-5 Ippokratous Str., GR-10679, Athens, Greece

autor

Papageorgiou N

• Lab. of Wildlife and Freshwater fisheries, Box 241, Aristotelion Univ. of Thessaloniki, GR-54006, Greece

Bibliografia

• Alkon P.U. 1983. Nesting and brood production in an Israeli population of chukars, Alectoris chukar (Aves: Phasianidae). Isr. J. Zool. 32: 185-193.
• Bernard-Laurent A. 1990. Biologie de reproduction d'une population de Perdixrochassiere Alectoris graeca saxatalis X Alectoris rufa rufa dans les Alpes meridionales. Rev. Ecol. (Terre Vie) 45: 321-344.
• Cramp S., Simmons K.E.L., eds. 1980. The birds of Western Palearctic, Vol. 2. Oxford Univ. Press, Oxford.
• Galbreath D.S., Moreland R. 1953. The chukar partridge in Washington. Biol.Bull. 11, Washington State Game Dept. 54 pp.
• Genelly R.E. 1955. Annual cycle in a population of California quail. Condor 57: 263-285.
• Green R.E. 1984. Double nesting of the red-legged partridge Alectoris rufa. Ibis 126: 332-346.
• Goodwin D. 1953. Observations on voice and behaviour of the red-legged partridge Alectoris rufa. Ibis 95: 581-614.
• Gorenzel W.P., Ryder R.A., Braun C.E. 1982. Reproduction and nest site characteristics of American coots at different altitudes in Colorado. Condor 84: 59-65.
• Harper H.T., Harry B.H., Bailey W.D. 1958. The chukar partridge in California. Calif. Fish and Game 44: 5-50.
• Holzinger J. 1988. Vertikale Verbreitungsmuster des Steinhuhns (Alectoris graeca) in verschiedenen Raumen Griechenlands als Abbild der Verfolgung durch den Menschen. Kartierung Mediterr. Brutvogel 1: 25-28.
• Jenkins D. 1957. The breeding of the red-legged partridge. Bird Study 4: 97-100.
• Jones R.E. 1971. The incubation patch of birds. Biol. Rev. 46: 315-339.
• Jovetic R., Trpkov B., Rizovski R. 1979. Some data on the biology of the rock partridge Alectoris graeca graeca-Meisner and the possibility of breeding this species in Yugoslavia. In: Coles L., Reydellet M., van Tuyll G., van Maltzahn L., Bugalho J. (Eds.) Partridges of the Alectoris Genus. Proc. Symp. in Athens, Intern. Counc. for Game and Wildl. Conserv., Paris, pp. 141-147.
• Krementz D.G., Handford P. 1984. Does avian clutch size increase with altitude? Oikos 43: 256-259.
• Lups P. 1980. Daten zur Vertikalverbreitung und zum Lebenstraum des Steinhuhns Alectoris graeca in den Schweizeralpen. Orn. Beob. 77: 209-218.
• Lups P. 1981. Gedanken zur Besiedlung des Alpenraums durch das Steinhuhn Alectoris graeca. J. Orn. 122: 393-401.
• Lups P., Heynen W. 1975. Verteilungmuster und Lebenstraum des Steinhuhns Alectoris graeca an einem Sudhang des Lotschbergs (Rhonetal, Schweizer Alpen). Jb. Naturhist. Mus. Bern 6: 143-165.
• Menzdorf A. 1975a. Zur Brut und Jungenaufructht beim Steinhuhn, Alectoris graeca graeca Meisner 1804. Zool. Garten N.F. 45: 491-499.
• Menzdorf A. 1975b. Zum Vorkommen von Doppelbruten bei Huhnern der Gattung Alectoris. Vogelwelt. 96: 135-139.
• Menzdorf A. 1976. Bemerkungen zur Siedlungsdichte und Reviergrosse von Steinhuhnern, Alectoris graeca, im Freilauf. Zool. Garten N.F. 46: 389-400.
• Pantelas V.S. 1979. The Cyprian chukars Alectoris chukar In: Coles et al. (Eds.) Partridges of the Alectoris Genus. Proc. Symp. in Athens (Eds. Coles et al.), Intern. Counc. Game and Wildl. Conserv., Paris, pp. 18-24.
• Papaevangellou E. 1979. General situation of the partridge species in Greece, pp. 71-75. Ibidem.
• Sara M. 1989. Density and biology of die rock partridge Alectoris graeca whitakeri in Sicily (Italy). Boll. Zool. 56: 151-157.
• Watson G.E. 1962. Three sibling spied es of Alectoris partridge. Ibis 104: 353-367.