EN
Bream from the spring catch was subjected to sensory, microbiological and chemical analysis after various time of cold storage in ice. Results of analyses proved bream′s quality to decrease at a slow rate during the first week of storage and at a high rate in the second one. Yet quality changes noted for fish tissue were about 3 times slower than for the whole fish. On the basis of the obtained results the shelf life of spring bream under cold storage in ice was 10 ±1 days, at a maximum.
PL
Celem pracy było zbadanie zmian jakościowych leszczy podczas przechowywania w lodzie 1 na podstawie tych zmian próba ustalenia okresu ich trwałości. Badania przeprowadzono na 4 partiach leszczy (Abramis brama L.), złowionych wiosną (11 marzec do 28 maja) na Zalewie Szczecińskim i przyległym do niego jeziorze Dąbie. Ryby w 10 kg porcjach, zalodowywano i przechowywano w temp. 2°C ±1, w komorze chłodniczej przez 2 tygodnie. Badania przeprowadzano po kilku godzinach od połowu, a następnie średnio nie rzadziej niż co 3 dni, pobierając do badań jedną 10 kg porcję ryb. Przeprowadzano analizę sensoryczną, mikrobiologiczną i chemiczną. Sensorycznie oceniano ryby całe i filety (ze skórą) z niej sporządzone - na surowo i w próbie gotowania. Analizowano: wadliwość ryb całych, profil zapachu i smaku, zapach i smak wg skali Torry, świeżość, zapach i teksturę wg hedonicznej skali graficznej oraz stosowano klasyfikację wg ustaleń EC. Badania mikrobiologiczne przeprowadzono tylko najednej partii, pobierając do analiz tkankę mięsną i pobrane w sposób sterylny filety ze skórą. Określano ogólną liczbę bakterii psychrofilnych i psychrotrofowych oraz ogólną, liczbę bakterii proteolitycznych, lipolitycznych i wytwarzających H2S. Analiza chemiczna obejmowała: oznaczenie lotnych zasad amonowych (LZA) i trójmetyloaminy (TMA), pH, oznaczenie zawartości lipidów wyekstrahowanych metodą Bligha-Dyera, oznaczenie liczby nad- tlenkowej - metoda siarkocyjankowa, składu kwasów tłuszczowych (w jednej z badanych partii) metodą chromatografii gazowj (HP, kolumna kapilarna). Właściwości sensoryczne leszczy wiosennych przechowywanych w lodzie, w postaci ryb całych zmieniały się powoli w pierwszym tygodniu przechowywania, chociaż okres wysokiej jakości (klasa E) był krótki i wynosił (w zależności od partii ryb) tylko 1-3 dni. Po tygodniu przechowywania następował szybki spadek jakości - psucie się ryb. Sensorycznym oznakom psucia towarzyszyło przekroczenie granicy l*106/g (rozdrobnione filety) ogólnej liczby bakterii zimnolubnych. Zmiany w mięsie zachodziły okolo 3-krotnie wolniej niż zmiany sensoryczno w rybach całych; nawet po 2 tygodniach przechowywania ryb, zapach i smak mięsa nie stanowił podstawy do dyskwalifikacji ryb. Leszcze znajdujące się w okresie akceptowalności sensorycznej (klasa A) i jak można sądzić bezpieczne mikrobiolgicznie, wykazywały jednakże znaczący wzrost utlenienia lipidów i spadek wielonienasyconych kwasów tłuszczowych. Po tygodniu przechowywania leszczy w lodzie ilość kwasu dokozaheksaenowego zmniejszyła się aż o 30%. W oparciu o uzyskane wyniki analizy sensorycznej, mikrobiologicznej i chemicznej można przyjąć, że maksymalna trwałość wiosennych leszczy przechowywanych w lodzie, w warunkach chłodniczych