PL
Praca zawiera analizę zmian w poziomie i strukturze spożycia ryb w latach dziewięćdziesiątych oraz zróżnicowanie w grupach społeczno-ekonomicznych gospodarstw domowych. Ryby należą do produktów spożywczych o bardzo wysokiej wartości odżywczej, która zbliżona jest do mięsa. Obecność pełnowartościowego białka sprawia, że ryby powinny być spożywane 2-3 razy tygodniowo. Jednak ich spożycie jest niskie (6,7 kg na 1 mieszkańca w 1997 г.). Racjonalizacja wyżywienia polskiego społeczeństwa wymaga znacznie wyższego spożycia ryb, co najmniej o 50% w stosunku do obecnego poziomu. Poziom spożycia ryb zależy od połowów krajowych (dalekomorskie, bałtyckie i śródlądowe). Jednak ze względu na ograniczenie dostępu polskiej floty rybackiej do wód innych państw, połowy morskie zmniejszyły się znacznie. Najkorzystniejszymi wodami do połowu ryb w Polsce pozostały wody Bałtyku i wody śródlądowe. W Polsce panują doskonałe warunki do chowu ryb (akwakultura), głównie karpia i pstrąga. Są one jednak nie w pełni wykorzystane. Oprócz połowów krajowych duży wpływ na spożycie ryb i przetworów rybnych w Polsce ma import, który systematycznie wzrasta i w 1997 r. wyniósł 218,5 tys. ton. Dominującą pozycją w polskim imporcie stanowią ryby mrożone, filety oraz mięso rybie (płaty śledziowe). Odmienne uwarunkowania społeczno-ekonomiczne są przyczyną tak dużych różnic w spożyciu ryb pomiędzy grupami społeczno-ekonoinicznyini gospodarstw domowych. Należą do nich m.in. sposób pozyskiwania żywności, nawyki żywieniowe spowodowane wzorcami środowiskowymi, różna sytuacja dochodowa, a także miejsce zamieszkania. Współzależność między spożyciem ryb a dochodami gospodarstw domowych wyrażona jest poprzez współczynniki dochodowej elastyczności popytu. Na zakończenie dokonano porównania spożycia ryb w Polsce i w wybranych krajach świata (kraje należące do Unii Europejskiej, Islandia, Japonia, Norwegia, USA) na podstawie danych statystycznych Organizacji do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO). Spożycie ryb w tych krajach jest 1,2-9,3 razy wyższe niż w Polsce.