PL
1. W latach 1988-1996 utrzymywało się powolne tempo wypadania gospodarstw. Selekcji podlegały gospodarstwa różnej wielkości, ale największy był ubytek gospodarstw średnich. Nastąpiła ekonomizacja motywów likwidowania gospodarstw i urynkowieniu uległy sposoby likwidacji. 2. Decydujące znaczenie dla przemian agrarnych miały zmiany obszarowe między rolnikami oraz podaż gruntów z AWRSP. Zmiany obszarowe między rolnikami były dwukierunkowe z wyraźną przewagą tendencji do zwiększania obszaru. 3. Poprawa struktury obszarowej była zjawiskiem powszechnym (z wyjątkiem regionu południowo-wschodniego), ale bardzo nierównomiernym przestrzennie. Największy postęp wystąpił w terenach koncentracji gruntów skarbowych (zachodnia i północna Polska wraz z regionem środkowozachodnim). Natomiast na wschodzie i południu kraju poprawa struktury była bardzo skromna. Rozpiętości regionalne uległy istotnemu pogłębieniu. 4. Tendencjom do koncentracji towarzyszyły tendencje do rozdrobnienia. Wyrażały się one w powszechnym wzroście liczby gospodarstw w przedziale 1-2 ha, jednak ich udział w użytkach rolnych pozostał marginesowy. 5. Szczególną cechą przemian agrarnych w tym okresie był bardzo selektywny przyrost gospodarstw dużych, przy pokaźnej koncentracji gruntów w tej grupie.