PL
Celem pracy było zbadanie wpływ azotanów(III), azotanów(V) oraz alliloizotiocjanianu na poziom jodu w moczu szczura w warunkach suplementacji jodem. Badania przeprowadzono na szczurach - samcach szczepu Wistar. Zwierzęta żywiono odpowiednio dietami półsyntetycznymi opartymi na AIN- 93G. Doświadczenia przeprowadzane po okresie adaptacyjnym obejmowały ok. 20. dni. W tym czasie zwierzęta otrzymywały dietę kontrolną i diety z dodatkiem alliloizotiocyjanianu, azotanu(V) i azotanu(III) oraz jod w ilości odpowiednio 2 (zalecana ilość) lub 4 µg/dobę/szczura. Z ostatnich dwóch dni od zwierząt doświadczalnych zbierano dobowy mocz. Oznaczenie jodu w moczu przeprowadzono w oparciu o reakcję Sandell-Kolthoffa. W przeprowadzonym doświadczeniu nie wykazano istotnych różnic pomiędzy grupami w przyrostach masy ciała zwierząt doświadczalnych. Żaden z czynników doświadczalnych nie miał wpływu na pobranie diety. Podawane goitrogeny przy zalecanej ilości jodu spowodowały nieznaczne obniżenie ilości wydalanego jodu. Natomiast u wszystkich szczurów suplementowanych wykazano zwiększenie ilości wydalanego jodu w stosunku do niesuplementowanych zwierząt.
EN
Male Wistar rats were fed four experimental diets, based on AIN93G rodent diet. The diets were: control (AIN-93G), allylisothiocyanate (SCN⁻), nitrate (NaNO3) and nitrite (NaNO2) with 0 or 2 µg iodine (I) supplement per rat. The diets were fed to eight groups of rats (n=6) for 20 d. Body mass of rats was monitored weekly. Urine was collected quantitatively from each rat during the last 2 days (19-20 d) of the experiment. Iodine in urine was determined after digestion with chloric acid solution (potassium chlorate and perchloric acid, 70%) using the Sandell-Kolthoff spectrophotometric method as modified by Dunn et al. The growth of rats was not affected by the intake of goitrogens. Urinary iodine concentrations tended to decrease in rats with goitrogens intakes and 0 µg iodine. Rats supplemented with iodine (2 µg) had higher iodine concentration compared to unsupplemented rats.