Wegorczyca [strongyloidosis]. Cz.7.Epidemiologia i profilaktyka [1]

• Autorzy: Soroczan W
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

EN

The source of invasion of Strongyloides stercoralis and the routes of transmission strongyloidosis were presented. The survival, development and behavior forms parasitic and free-living generation of S. stercoralis in soil and host was also described.

Słowa kluczowe

PL

Strongyloides stercoralis; choroby pasozytnicze; parazytologia; wegorek jelitowy; profilaktyka; wegorczyca; epidemiologia

• Wydawca: -
• Czasopismo: Wiadomości Parazytologiczne
• Rocznik: 2000
• Tom: 46
• Numer: 2
• Opis fizyczny: s.191-209,bibliogr.

Twórcy

autor

Soroczan W

• Akademia Medyczna, ul.Radziwillowska 11, 20-080 Lublin

Bibliografia

• BERESLAVIČ T. 1963. Slučaj strongiloidoza v rostovskoj oblasti po materialam kliniki rostovskogo instituta medicinskoj parazitologii. Med. Parazitol. Parazitarn. Bol. 4: 488-489.
• BOCH J. 1956. Der Einfluss des Alters auf die Verwurmung von Hunden, Katzen und Fischen. Zbl. Parasitenk. 17: 349-359.
• BOURÉE P., TAUGOURDEAU A., BARTHELÉMY M., PEQUIGNOT-RICOME H., PASSERON J., BOUVIER J. B. 1981. Anguillulose: analyse clinique, biologique et épidémiologique de 350 observations. La Nouv. Presse Méd. 10: 679-681.
• BRINDLEY P. J., GAM A. A., MCKERROW J. H., NEYA F. A. 1995. Ss 40: the zinc endopeptydase secreted by infective larvae of Strongyloides stercoralis.Exp. Parasitol. 80: 1-7.
• BRUMPT L. C. 1976. Peut-on contracter l'anguillulose dans une piscine? Ibid. 5: 434-435.
• - DAO C. 1970. Peut-on contracter l'ankylostomose en milieu aquatique? Bull. Soc. Pathol. Exot. 63: 363-367.
• BURLAK G. 1963. K voprosu o profilaktike strongiloidoza v Moldavii. Vopr. Profilakt. Med. Infekt. Patol. Tr. Kišinevsk. Med. In-ta 18: 318-320.
• CHANDLER A. C. 1925. The helminthic parasites of cats in Calcutta and the relation of cats to human helminthic infections. Indian J. Med. Res. 13: 213-227.
• CHOQUETTE L. P., DE GÉLINAS L. 1950. The incidence of intestinal nematodes and protozoa in dogs in the Montreal district. Canad. J. Camp. Med. Vet. Sci. 14: 33-38.
• DANCESCU P. I 976. Observations concerning the parasite load, duration of infection and clinical manifestations in strongyloidiasis. Trans. Roy. Soc. Trop. Med. Hyg. 70: 162-163.
• DE PAOLI A., JOHNSEN D. 1978. Fatal strongyloidiasis in gibbons. Vet. Parasitol. 15: 31-39.
• EHRENFORD F. A. 1953. The incidence of some common canine intestinal parasites. J. Parasitol. 39 (Suppl.): 34-35.
• FORESI C., PIEROTTI R., VANNUCCHI G. 1965. Nuovi contributti alla conoscenza della biologia et epidemiologia di Strongyloides stercoralis. Atti Soc. Toscan. Sci. Natur. B 72: 27-40.
• FÜLLEBORN F. 1914. Untersuchungen über den Infektionsweg bei Strongyloides und Ankylostomum und die Biologie dieser Parasiten. Arch. Sciffs. Trop. Hyg. 18: 26-80.
• - 1924. Über „Taxis" (Tropismus) bei Strongyloides und Ankylostomen-Larven. Ibid. 28: 144.
• FURMAGA S. 1985. Choroby pasożytnicze zwierząt domowych. PWRL, Warszawa.
• GALLIARD H. 1950. Recherches sur l'infestation experimentale a Strongyloides au Tonkin (lere note). Ann. Parasitol. Hum. Comp. 25: 441-473.
• GENTA R. M., GROVE D. I. 1989. Strongyloides stercoralis infections in animals. In: D. I. Grove (ed.). Strongyloidiasis a Major Roundworm Infection of Man. Taylor and Francis. London. New York. Philadelphia.
• GEORGI J. R., SPRINKLE C. L. 1974. A case of human strongyloidiasis apparently contracted from asymptomatic colony dogs. Amer. J. Trop. Med. Hyg. 23: 899-901.
• GIERYNG R., SOROCZAN W. 1979. Przydatność danych z biologii Strongyloides siercoralis dla epidemiologii i zwalczania strongyloidozy. Przegl. Epidemiol. 4: 501-506.
• GLADENKO V. J. 1973. Funkcjonalno-morfologiceskoe narusenija nekotorych vnutrennych organov i terapevticeskaja aktivnost tiabendazola pri strongiloidoze. Avtoref. Dis. Kand. Charkov.
• GROVE D. I. 1982. Strongyloidiasis: is it transmitted from husband to wife? Brit. J. Vener. Dis. 58: 271-272.
• - 1984. Strongyloidiasis. In: K. S. WARREN., A. A. F. Mahmoud (eds). Tropical and Geographical Medicine. McGraw-Hill Book Company. New York.
• HARROP S. H., PROCIV P., BRINDLEY P. J. 1995. Amplification and characterization of cysteine proteinase genes from nematodes. Trop. Med. Parasitol. 46: 119-122.
• HOUDEMER E. F. 1938. Recherches de parasitologie comparee indo-chinoise. Le François, Paris.
• HUNTER G., FRYE W., SWARTZWELDER J. 1966. Medycyna tropikalna. PZWL, Warszawa.
• JASKOSKI B. 1971. Intestinal parasites of well cared for dogs. Amer. J. Trop. Med. Hyg. 20: 441-444.
• - BAAR V., BORGES M. 1982. Intestinal parasites of well-cared-for-dogs: an area revisited. Ibid. 31 : 1107-1110.
• JOHNSON A. D. 1962. Experimental infection of the raccoon with Strongyloides stercoralis. J. Parasitol. 48: 332.
• JUNOD C. 1987. Etude retrospective de 1934 cas de strongyloidose diagnostiques a Paris (1970-1986). Bull. Soc. Pathol. Exot. 80: 357-369.
• KARASEVA A. 1965. K voprosu o strongiloidoze v astrachanskoj oblasti. Med. Parasitol. Parazitarn. Bol. 4: 484.
• KELINA A. 1958. O wyziwaemosti licinok Strongyloides stercoralis v konservirovannoj krovi. Tez. Doki. Vses. O-va Gelmintol. AN. SSSR. Moskva. 65.
• LEIBGOTT F. I 962. Pericarditis verminosa (Strongyloides) beim Schimpanse. Virch. Arch. Pathol. Anat. Physiol. 355: 211-225.
• LITTLE M. D. 1962. Experimental studies on the life cycle of Strongyloides. J. Parasitol. 48. Sect. 2: 41.
• LUPASCU G., DANCESCU P., TINTAREANU J., SMOLIŃSKI M. 1967. Aspects of the epidemiology of strongyloidiasis in Romania. Mat. IX Zjazdu PTP. Katowice, 18-20 maja 1967: 112-113.
• MARINA K., NEČAENKO O. 1958. Ješče o zabolevanijach strongiloidoza v Moldavii. Probl. Infekc. Invaz.Bol.1: 73-75.
• MCCLURE H. M., STROZIER L. M., KEELING M. E., HEALY G. R. 1973. Strongyloidiasis in two infant orangutans. J. Amer. Vet. Assoc. 163: 629-632.
• MCKERROW J. H., DRINDLEY P., BROWN M., GAM A. A., STAUNTON C., NEYA F. A. 1990. Strongyloides stercoralis: identification of protease that facilitates penetration of skin by the infective larvae. Exp. Parasitol. 70: 134-143.
• MELAŠENKO V. 1963. Izucenie dejstvija nekotorych vnesnich faktorov na licinok Strongyloides stercoralis. Med. Parazitol. Parazitarn. Bol. 2: 163-168.
• MIYAMOTO K. 1986. The prevalence of strongyloidiasis in stray dogs, cats and red foxes of Hokkaido and the eggs and filariform larvae of Strongyloides planiceps to various environmental factors. Jap. J. Parasitol. 35: 512-520.
• PANAITESCU D. 1967. Alergia in parazitologie. Microbiol. Parazitol. Epidemiol. Rev. Soc. Patol. Infect. 12: 9.
• PARAPINSKIJ G. 1962. K voprosu o strongiloidoze. Med. Parazitol. Parazitarn. Bol. 3: 365.
• REGE A. A., DRESDEN M. H. 1987. Strongyloides spp.: demonstration and partial characterization of acidic collagenolytic activity from infective larvae. Exp. Parasitol. 64: 275-280.
• REICHENOW E., VOGEL H., WEYER F. 1952. Leitfanden zur Untersuchung der tierischen Parasiten des Menschen und der Hautiere. Leipzig.
• RYBICKA Z., WIŚNIEWSKA M., HANZLIK J. 1963. Dwa przypadki strongyloidozy jelit leczone fioletem goryczki. Wiad. Parazytol. 9: 563-565.
• RYBICKA-STRYJECKA Z., STOJAŁOWSKA W. 1969. Niektóre zagadnienia z biologii Strongyloides stercoralis Stiles et Hassal i epiedmiologii węgorczycy. Ibid. 15: 35-42.
• ŠABLOVSKAJA J. A. 1963a. Ob invazionnych svojstvach Strongyloides stercoralis obitajuščich v počve. In: Gelminty čeloveka, životnych i rastenij i borba s nimi. Moskva.
• - 1963b. Nabljudenija za razvitem Strongyloides stercoralis v različnych vidach počv v otkrytom grunte v uslovijach umierennogo klimata zapadnych oblastej USSR. Probl. Parazitol. Tr. IV. N Konf Parazitol. USSR. Kiev: 281-283.
• - 1963c. Nekotorye dannye o vertikalnoj migracii Strongyloides stercoralis v počve. Tr. Ukr. Resp. N. O-va. Kiev 2: 74-80.
• - 1966. Izučene roli sobak v epidemiologii strongiloidoza. Kraj. Parasitol. Prirod. Očag. Transmis. Bol. Nauk. Dumka, Kiev: 149-151.
• - 1986. Strongiloidoz. Medicina, Moskva.
• URIN A. 1963. O vlijanii Strongyloides stercoralis na kulturu tripsinizirovannych čelovečeskich fibroblastov. Mat. N Konf. Vses. O-va Gelmintol. Moskva 2: 171-172.
• SKIBA W., LENDA K., POKS-SKIBA E. 1968. Analiza kliniczna 15 przypadków zakażenia węgorkiem jelitowym. Pol. Arch. Med. Wew. 40: 645-650.
• SOROCZAN W. 1976. Węgorek jelitowy (Strongyloides stercoralis) we wschodniej i południowowschodniej Polsce. Wiad. Parazytol. 22: 261-272.
• - 1977a. Przeżywalność i ruch postaci rozwojowych Strongyloides stercoralis Stiles et Hassal, 1902 (Nematoda, Strongyloididae) w środowisku zewnętrznym. Fol. Soc. Sci. Lubl. Biol. 2. 19: 47-52.
• - 1977b. The life cycle Strongyloides stercoralis Stiles et Hassan. 1902. (Nematoda, Strongyloididae) in the temperate climatic zone. Acta Parasitol. Polon. 24: 259-267.
• - 1994a. Strongyloides stercoralis (Bavay, 1876) Stiles et Hassan, 1902 (Nematoda) – węgorek jelitowy. Część II. Rozprzestrzenienie geograficzne. (I). Wiad. Parazytol. 40: 115-126.
• - 1994b. Strongyloides stercoralis (Bavay, 1876) Stiles et Hassan, 1902 (Nematoda) – węgorek jelitowy. Część II. Rozprzestrzenienie geograficzne (2). Ibid. 40: 265-277.
• - 1994c. Węgorczyca (strongyloidosis). Część. I. Swoiste i nieswoiste zmiany skóry. Ibid. 40: 45-51.
• - 1995. Węgorczyca (strongyloidosis). Część II. Patogeneza i patologia. Ibid. 41: 171-191.
• - 1996. Węgorczyca (strongyloidosis). Część III. Objawy kliniczne. Ibid. 42: 291-312.
• - 1998. Węgorczyca (strongyloidosis). Część V. Rola odporności i immunosupresji. Ibid. 44: 13-20.
• - 1999. Strongyloides stercoralis. (Bavay, 1876) Stiles et Hassall, 1902 (Nematoda) – węgorek jelitowy. Część IV. Cykl życiowy. 45: 13-27.
• SPROTT V., SELSBY C. D., ISPAHANI P., TOGHILL P. J. 1987. Indigenous strongyloidiasis in Nottingham. Brit. Med. J. 294: 741-742.
• STUERCHLER D. 1981. Endemiegebiete tropischer Infektionskrankheiten. H. Huber (ed.). Bern.
• SZELĄGIEWICZ M., TARCZYŃSKI S. 1969. Truskawka (Fragaria grandiflora Duch.) źródłem inwazji pasożytniczych dla ludzi. Wiad. Parazytol. 15: 63-66.
• TEITE H. 1928. Über Anguillulosis und Lambliosis-zwei seltene parazitare Erkrankungen bei Bergarbeitem. Klin. Wocheus-chr. 36: 1687.
• TOMA L., DANCESCU P. 1977. Certain aspects of strongyloidiasis foci in Europe. In: The First Mediterranean Conference on Parasitology. Izmir, Turkey: 71.
• UEMURA E., HOUSER W. D., CUFF C. J. 1979. Strongyloidiasis in an infant orangutan (Pango pygmaeus). J. Med. Primatol. 8: 282-288.
• WALFREDO DA COSTA W., CAMILLO-COURA L. 1985. Condicoes edafologicas da distribuição das geohelmintiases nos municipios de Alhandra, Serraria e Aguiar, no estado da Paraiba. Centr. Cien. Saud. UFPB 7: 7-13.
• WIGAND R., MATIES O. 1958. Helminthen und Helminthiasen des Menschen. Jene.
• YAMASHITA J. 1963. Ecological relationships deteen parasites and primates. I. Helminth parasites and primates. Primates 4: 1-96.