Charakterystyka chemiczna ekotypow dziurawca zwyczajnego [Hypericum perforatum L.] z kilku stanowisk na terenie Polski

• Autorzy: Osinska E , Weglarz Z.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Przedmiotem badań było 9 ekotypów dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum L.) z terenu Polski. Badane ekotypy różniły się pod względem zawartości olejku eterycznego (0,08-0,22%) oraz jego składem chemicznym. Zawartość flawonoidów w zielu wahała się od od 0,85 do 2,99%, a hiperycyny od 13,5 do 33,5 mg%.

EN

Nine ecological types of Hypericum perforatum L. from different wild hibitats localized in Poland were investigated. The habitats were different from the geographical and ecological points of view. The contents of essential oil ranged from 0.08 to 0.22%. There were also distinct differences in chemical composition of essential oil. The content of flavonoides fluctuated within 0.85-2.99% while the contents of hipericin within 13.5-33.5mg%.

Słowa kluczowe

PL

flawonoidy; rosliny lecznicze; sklad chemiczny; Hypericum perforatum; dziurawiec zwyczajny; ekotypy; hiperycyna; olejki eteryczne

• Wydawca: -
• Czasopismo: Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
• Rocznik: 1998
• Tom: 463
• Opis fizyczny: s.437-443,rys.,tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Osinska E

• Szkola Glowna Gospodarstwa Wiejskiego, ul. Nowoursynowska 166, 02-787 Warszawa

autor

Weglarz Z.

Bibliografia

• Broda B., Mowszowicz J. 1975. Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących, użytkowych. PZWL. Warszawa: 231-232.
• Brunarska Z., Węgiel J., Wiatr E., Ekiert H., Kolmünzer S. 1984. Możliwości ochrony zasobów dziurawca zwyczajnego Hypericum Perforatum L. jako wartościowego surowca farmaceutycznego. Studia Naturae, Seria A, 25: 51-66.
• Dębska W., Żmudzińska I. 1982. Densytometryczne i spektrofotometryczne hyperycyny w zielu dziurawca (Herba Hyperici) po rozdziale chromatograficznym. Herba Polonica 1-2: 21-28.
• Farmakopea Polska IV. 1970. PZWL Warszawa: 73-84.
• Gorecki P., Ostrowska B., Rzemykowska Z. 1996. Dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum L.) jako źródło leków stosowanych w depresjach. Herba Polonica 3: 192-199.
• Kowalewski Z., Kortus M., Tyszyński T. 1981. Ilościowe oznaczanie hyperycyny w zielu i preparatach z dziurawca (Hypericum perforatum L.). Herba Polonica 4: 295-301.
• Niedworok J., Jankowska B. 1997. Farmakologiczne działanie wyciągów z dziurawca zwyczajnego. Wiadomości Zielarskie 6: 20.
• Petrovic S., Müller W.E. 1995. Pharmacological profile of hypericum extract. Effect on serotonin up take by postsynaptic receptors. Azneimttel-Forschung 45(11): 1145-8.
• Saboiev S.S., Mastonsheva K.S. 1992. Raw material reseves of 2 species of the genus Hypericum L. and Origanum tyttanthum Gontsch in the western regions of Gorno-Badakhslen district of Tajikistan. Rastitelnyje Resursy 28,2,36-46.
• Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. 1988. Rośliny polskie. PWN. Warszawa.
• Strzelecka H., Kamińska J. 1978. Chemiczne metody badań roślinnych surowców zielarskich PZWL. Warszawa: 55-56.
• Wagner H., Bladt S. 1994. Pharmacentical quality of hypericum extracts. Journal of Geriatrie Psychiatry & Neurology 7(1): 65-68.