EN
A multivariate analysis was carried out in order to investigate the most influential habitat variables and related features in the selection of breeding cliffs by the Griffon Vulture in Crete. The species was found nesting in mid-altitude areas, close to stock-raising units, on high limestone cliffs, which were also well protected against the prevailing winds of the island. A principal components analysis, which explained 53% of the total variance of the variables examined, differentiated Griffon Vulture colonies in relation to their isolation from other colonies, accessibility to humans and proximity to food resources. In addition, a stepwise discriminant function analysis between breeding and random cliffs included the height of the cliff, its substratum, the altitude, and the distance to the stock breeding unit in a model that successfully classified 97.1% of the nesting and 88.2% of the random cliffs. In comparison to continental regions the Griffon Vulture colonies in Crete were located on higher cliffs but at a lower altitude. This fact should be attributed to the species nesting on steep coastal cliffs close to the livestock's wintering areas.
PL
Liczebność europejskiej populacji sępa płowego szacowana jest na około 21 tysięcy par lęgowych rozmieszczonych głównie w basenie Morza Śródziemnego. W Grecji liczebność tego drapieżnika nie przekracza 300 par. Jak dotąd jedynie nieliczne prace dotyczyły wybiórczości środowiskowej stanowisk lęgowych. Celem pracy było określenie preferencji w skali makro- i mikro- habitatowej, znalezienie różnic między populacją kreteńską a populacjami kontynentalnymi oraz prawidłowości w rozmieszczeniu kolonii lęgowych. W 2003 skontrolowano 34 klify, gdzie w latach 1996-2002 znajdowano gniazda tych drapieżników. Dla wszystkich stanowisk opisano 13 cech: rodzaj skał, topografię, wysokość klifu, wysokość nad poziomem morza, ekspozycję, przeważający kierunek wiatrów, odległość do wybrzeża, najbliższej szosy, drogi, farmy hodowlanej, osiedli ludzkich, liczbę ludności w najbliższym osiedlu, średnia odległość do najbliższej kolonii sępów (Tab. 1). Z pomocą komputera wybrano także 34 losowe punkty. W sytuacji, gdy wyznaczony punkt znajdował się na płaskowyżu, wybierano klif znajdujący się najbliżej. Wszystkie punkty znajdowały się około 11 km od najbliższej kolonii i innych punktów. Wyniki badań wskazują, że klify zajęte przez sępy w porównaniu z losowo wybranymi skałami znajdują się bliżej wybrzeży, są wyższe, leżą bliżej farm hodowlanych i są lepiej chronione przed północnymi wiatrami (Tab. 2). Analiza krokowa porównująca stanowiska gniazdowe i losowo wybrane punkty łączyła wysokość klifu, rodzaj skał, odległość od wybrzeży i farm hodowlanych w model grupujący 97.1% stanowisk gniazdowych i 88.2% losowo wybranych klifów (Tab. 3). Analiza składowej głównej wyjaśniająca 53% zmienności analizowanych zmiennych grupowała kolonie sępów w zależności od stopnia izolacji od innych, sąsiedztwa ludzi i dystansu do pokarmu (Tab. 4). W porównaniu z populacjami kontynentalnymi, gniazda sępów płowych na Krecie znajdowały się na wyższych skałach, bliżej wybrzeża.