Parasites of carnivorous mammals in Bialowieza Primeval Forest

• Autorzy: Gorski P , Zalewski A. , Lakomy M.
• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Background. Although the parasitofauna of wild carnivorous mammals in Poland is quite well recognized, there has been only one research carried on this issue so far in Białowieża Forest - the last lowland primeval forest of temperate zone in Europe. Material and methods. Twelve wild and two domestic species of carnivorous mammals are living in Białowieża Forest. In our work faeces or intestines of all of them except ermine (Mustela erminea) have been examined and parasites or their eggs (or oocysts) recorded. In total 222 faecal probes from 13 species and 11 intestines of weasels have been investigated. Results. All species of examined carnivorous mammals were infected with parasites. The most infected species has occurred red fox Vulpes vulpes (over 70% infected with parasites) meanwhile only about 30% of otters Lutra lutra were infected. We found at least three protozoan species, one trematode, one tapeworm and nine species of nematodes. Except trematode Alaria alata, all of them are reported for the first time from Białowieża Primeval Forest. Oocysts of coccidia have been found in faeces of nine host species, with the highest prevalence (29.4%) in badger. Six species of carnivorous mammals have been occurred infected with trematodes (highest prevalence 42.1% in wolves) and two with tapeworms (Diphyllobothrium latum with the prevalence 2.6% in otter and 31.6% in wolves). All examined host species were infected with nematodes (with prevalence from 14.7% in lynx to 72.7% in red fox). Results of our work should be treated as preliminary researches on the species composition of parasitic fauna invading carnivorous mammals in Białowieża Primeval Forest.

Słowa kluczowe

EN

parasite; protozoan species; carnivorous mammal; mammal; nematode; trematode; wild mammal; Bialowieza National Park

• Wydawca: -
• Czasopismo: Wiadomości Parazytologiczne
• Rocznik: 2006
• Tom: 52
• Numer: 1
• Opis fizyczny: p.49-53,ref.

Twórcy

autor

Gorski P

• Warsaw Agricultural University, Ciszewskiego 8, 02-786 Warsaw, Poland

autor

Zalewski A.

autor

Lakomy M.

Bibliografia

• [1] Ruszkowski J.S. 1925. Materiały do poznania fauny helmintologicznej Polski. Sprawozdanie Komisji Fizjograficznej Polskiej Akademii Umiejętności 60: 173-185.
• [2] Łukasiak J. 1939. Badania nad fauną helmintologiczną Polski. Fragmenta Faunistica Musei Zoologici Polonici 4: 93-106.
• [3] Furmaga S., Wysocki E. 1949. Przypadek intensywnego zarobaczenia wilka. Medycyna Weterynaryjna 5: 452-453.
• [4] Sołtys A. 1964. Helmintofauna wilków (Canis lupus). Wiadomości Parazytologiczne 10: 59-62.
• [5] Kloch A., Bajer A. 2003. Helminty jelitowe wilków (Canis lupus) z południowej części Pojezierza Mazurskiego: Badanie koproskopowe. Wiadomości Parazytologiczne 49: 301-305.
• [6] Malczewski A. 1964. Przyczynek do znajomości helmintofauny Mustelidae w Polsce. Wiadomości Parazytologiczne 10: 565-567.
• [7] Malczewski A. 1961. Helmintofauna hodowanych lisów i norek. Wiadomości Parazytologiczne 7: 283-286.
• [8] Malczewski A. 1962. Helminth parasites of bred foxes and minks in Poland. Acta Parasitologica Polonica 10: 231-260.
• [9] Furmaga S., Wysocki E. 1951. Helmintofauna lisów województwa lubelskiego. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska 6: 97-121.
• [10] Kozłowska J. 1957. Z badań nad helmintofauną lisów hodowlanych i dzikich. Acta Parasitologica Polonica 5: 181-192.
• [11] Malczewski A. 1964. Wpływ warunków bytowania i rodzaju karmy na helminty lisów rudych Vulpes vulpes. Wiadomości Parazytologiczne 10: 571-573.
• [12] Ramisz A., Eckert J., Balicka-Ramisz A., Grupiński T., Pilarczyk B., Król-Pośpieszny A., Słowikowski P. 1997. Występowanie Echinococcus multilocularis u lisów w zachodniej Polsce. Medycyna Weterynaryjna 53: 340-342.
• [13] Rocki B. 2000. Helmintofauna przewodu pokarmowego lisów dzikich, ze szczególnym uwzględnieniem tasiemca Echinococcus multilocularis w wybranych rejonach Polski. Praca doktorska. Instytut Parazytologii im Witolda Stefańskiego PAN.
• [14] Balicka-Ramisz A., Ramisz A., Pilarczyk B., Bieńko R. 2003. Parazytofauna przewodu pokarmowego lisów wolno żyjących na terenie Polski zachodniej. Medycyna Weterynaryjna 59: 922-925.
• [15] Gawor J., Malczewski A., Rocki B., Malczewska M., Borecka A. 2004. Badania nad występowaniem tasiemca Echinococcus multilocularis u lisów rudych w Polsce. Medycyna Weterynaryjna 60: 489-491.
• [16] Gawor J., Malczewski A., Rocki B. 2004. Echinococcus multilocularis - niebezpieczny dla człowieka tasiemiec lisów rudych (Vulpes vulpes). Medycyna Weterynaryjna 60: 349-351.
• [17] Gutowski J.M., Jaroszewicz B. (Ed.) 2001. Katalog fauny Puszczy Białowieskiej. Wyd. Instytut Badawczy Leśnictwa.
• [18] Shostak S.V., Vasiljuk I.F. 1970. Bolezni evropejjskogo blagorodnogo olenja i ikh profilaktika. Belovezhskaja Pushha 10: 93-108.
• [19] Miniuk M. 1996. Przegląd pasożytów wybranych gatunków ssaków łownych i chronionych Puszczy Białowieskiej. Sylwan 2: 87-95.
• [20] Sumiński P., Goszczyński J., Romanowski J. 1993. Ssaki drapieżne Europy. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne. Warszawa.
• [21] Jędrzejewska B., Jędrzejewski W. 2001. Ekologia zwierząt drapieżnych Puszczy Białowieskiej. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
• [22] Kontrimavichus V.L. 1985. Helminths of mustelids and trends in their evolution. Amerind Publishing Co. Pvt. Ltd. New Dehli Bombay Calcutta New York.
• [23] Sleeman P., Kelly T. 1997. Parasites and diseases of Irish badgers (Meles meles). Small Carnivore Conservation 17: 20-21.
• [24] Tumanov I.L. 2003. [Biological characteristics of carnivores mammals of Russia] Nauka, Saint-Petersburg (in Russian).