EN
Work done in the years 1991-1994 involved an assessment of breeding bird density and numbers of species in relation to habitat structure in 74 plots located in mid-field woods in an agricultural landscape 50 km south of Poznań (W Poland). A total of 68 breeding species were recorded, with a density of 14.6 pairs/ha. The dominants in the community were: Fringilla coelebs (15.7%), Emberiza citrinella (12.8%), Passer montanus (7.4%), Miliaria calandra (5.1%). In the avenue-shaped woods the density (9.8 p/ha) and mean number of species (10) were lower than in wood belts (where the respective figures were 18.3 p/ha and 16 species) or clumps (14.9 and 21). The densities of birds expressed per unit of length were 13.8 p/km in avenues compared with 33.6 p/km in belts. It was found that 74-91% of differences in the numbers of species and densities in the different types of woods could be related to just several habitat parameters, above all the age of tree stand, the percentage cover of tree stand and shrub layers and the area of the given wood.
PL
Celem badań była charakterystyka zgrupowań ptaków lęgowych zróżnicowanych zadrzewień śródpolnych i określenie parametrów środowiskowych warunkujących te zgrupowania. Badania przeprowadzono w latach 1991-1994 w urozmaiconym krajobrazie rolniczym koło wsi Turew (50 km na pd. od Poznania), gdzie wyznaczono 74 powierzchnie badawcze: 20 w alejach, 33 w zadrzewieniach pasowych i 21 w zadrzewieniach kępowych (ryc. 1, tab. 1). Zagęszczenie ptaków oceniono przy użyciu kombinowanej metody kartograficznej. Każdą z powierzchni scharakteryzowano w odniesieniu do: wielkości (dla alei i pasów także do długości i szerokości), wieku drzewostanu, stopnia pokrycia drzewostanem, podszytem i runem, zagęszczenia drzew, wysokości runa i udziału dwuliściennych w runie. Związki pomiędzy strukturą środowiska a zgrupowaniami ptaków badano przy pomocy krokowego doboru zmiennych w regresji wielorakiej oraz analizy współczynnika korelacji. Na wszystkich powierzchniach łącznie stwierdzono 68 gatunków lęgowych ze średnim zagęszczeniem (średnia ważona) 14,6 par na ha. Liczba gatunków na poszczególnych powierzchniach wynosiła od 1 do 31 (ryc. 2), a zagęszczenie od 0,7 do 87,8 p/ha (ryc. 3). W zgrupowaniu dominowały: zięba, trznadel, mazurek i potrzeszcz (tab. 3). Średnia liczba gatunków w kępach była istotnie wyższa, niż w alejach i pasach (P < 0,001 i P < 0,05 w teście t) a najmniejsza — w alejach (tab. 4). Zagęszczenie ptaków w kępach i pasach (tab. 4), przy braku różnic między nimi, było wyższe, niż w alejach (odpowiednio P < 0,05 i P < 0,01 w teście t). Zagęszczenie ptaków w przeliczeniu na długość było w pasach 2,5-krotnie wyższe, niż w alejach (tab. 4) przy P < 0,01 w teście t. W alejach stwierdzono więc najuboższą awifaunę, zarówno pod względem liczby gatunków, jak i zagęszczenia. W kępach i pasach gniazdowało około 30 gatunków nie stwierdzonych w alejach, natomiast w alejach nie gniazdował żaden gatunek (z wyjątkiem skrajnie nielicznej pójdźki), którego nie stwierdzono w pozostałych typach zadrzewień. Pomimo to aleje, zasiedlane przez ponad 30 gatunków ptaków, mogą się istotnie przyczynić — przy braku możliwości zakładania kęp i pasów — do ochrony bogactwa awifauny w krajobrazie rolniczym. Różnice w awifaunie pomiędzy zadrzewieniami były wyraźnie związane ze strukturą roślinności w analizowanych typach zadrzewień. Aleje w stosunku do pasów cechowały się mniejszym stopniem pokrycia drzewostanem i podszytem oraz mniejszym zagęszczeniem drzew, a również mniejszym stopniem pokrycia runem oraz jego mniejszą wysokością. Struktura roślinności w pasach i kępach była podobna (tab. 2). Stwierdzono, że zmienność w liczbie gatunków ptaków zależała: w alejach — w 91% od wieku drzewostanu i stopnia pokrycia podszytem, w pasach — w 91% od ich powierzchni, stopnia pokrycia drzewostanem i podszytem, a w kępach — w 95% od ich powierzchni, wieku drzewostanu i udziału roślin dwuliściennych w runie. Zmienność w zagęszczeniu ptaków zależała: w alejach — w 91% od wieku drzewostanu, stopnia pokrycia drzewostanem i zagęszczenia drzew, w pasach — w 74% od stopnia pokrycia drzewostanem i runem oraz od szerokości, w kępach — w 78% od wieku drzewostanu i zagęszczenia drzew. Uwagę zwracają tu wysokie wartości współczynników determinacji, co świadczy o dużych możliwościach prognozowania stanu awifauny (liczby gatunków i zagęszczenia) i jej zmian na podstawie analizy struktury środowiska. Po wykluczeniu z analizy parametrów struktury roślinności, wymiary geometryczne zadrzewień okazały się mieć istotny wpływ na liczbę gatunków i zagęszczenie ptaków, z wyjątkiem alej, gdzie nie wystąpiły żadne zależności (tab. 5).