EN
Observations of nesting populations of the House Martin were carried out on three study plots in the city of Poznań: a city centre area (599.0 ha) and two housing estates (567.1 ha and 125.6 ha), a total area of 1291.7 ha. Throughout the 1980s House Martin numbers increased continuously over the whole area, the greatest population density being 4.6 occupied nests per 10 ha. The number of breeding pairs in the city centre was stable, and the density there varied from 2.1 to 3.0 occupied nests per 10 ha. The highest density of occurrence was recorded in the new housing estates, where increases in the House Martin population were recorded. These was related to the construction of new buildings, which provided fresh nesting sites. The nests were built at heights from the first to the fifteenth storey. Over 96% of the nests in the housing estates were built in the corners of the window openings. In the entire study area the preferred nesting sites were on the southern (35.2%), northern (26.1%) and eastern (13.3%) sides of buildings. In the city centre the greatest number of nests had south-facing entrances, while in one of the other study plots, the entrances to most nests faced north. No more than 7% of the total number of martins' nests available in a given year were occupied by Passer domesticus.
PL
Inwentaryzację gniazd oknówek przeprowadzono na obszarze 1291.7 ha (CP) w Poznaniu ograniczonym ulicami: Lechicką, Naramowicką, Szelągowską, Ewangelicką, Marchlewskiego, Towarową, Zachodnią, Głogowską, Kolejową, Strusia, Wyspiańskiego, Reymonta, Grunwaldzką, Kraszewskiego, Kościelną, Poznańską, Pułaskiego, Obornicką, Szydłowską, Wojska Polskiego, Dojazd, Witosa i Piątkowską. Teren ten tworzyły trzy powierzchnie badawcze: C — położona w centrum i w śródmieściu (599.0) pokrywająca się z terenem zbadanym w latach 1967-1969 (Ptaszyk 1971); P1 — Winogrady (567.1 ha) — rejon kwartałów willowych i nowych osiedli mieszkaniowych położony poza zwartym śródmieściem, ograniczony ulicami: Armii Poznań, Obornicką, Piątkowską, Lechicką, Naramowicką i Szelągowską; P2 — Winiary (125.6 ha) najbardziej peryferyjna powierzchnia z willami, nowymi osiedlami i lokalnie ze starą zabudową, wyznaczona ulicami: Obornicką, Szydłowską, Wojska Polskiego, Dojazd i Witosa do Piątkowskiej. Najwyższe zagęszczenia stwierdzono w środowisku nowych osiedli mieszkaniowych (P1 i P2), gdzie wahały się w zakresie od 1.9 do 6.3 zajętych gniazd/10 ha (Tab. 1). Najmniejsze wahania liczebności par lęgowych stwierdzono na powierzchni śródmiejskiej (C), na której zagęszczenia wahały się od 2.1 do 3.0 zajętego gniazda/10 ha (Tab. 1). W latach 1982-1986 dla obszaru (CP) średnie zagęszczenie wynosiło 4.16 (± 0.53) zajętego gniazda/10 ha. Oknówki umieszczały gniazda na wysokości od parteru do XIV piętra włącznie (Tab. 2). W śródmieściu (C), gdzie występowała niska zabudowa, oknówki budowały gniazda do wysokości IV piętra włącznie, jednak najwięcej gniazd było na parterze i pod balkonami (Tab. 2 i 3). Na obszarach z nowymi blokami mieszkalnymi (P1 i P2) ponad 96% ogółu zajętych gniazd było umieszczonych w narożnikach okiennych (Tab. 3). Oknówki na całym badanym obszarze (CP) umieszczały gniazda głównie na ścianach o wystawie południowej (35,2%) oraz północnej i wschodniej (łącznie około 40 %), natomiast unikały ścian o ekspozycji zachodniej (Fig. 1). Kierunki umieszczenia otworów gniazdowych badano tylko na powierzchniach C i P2 (Tab. 5): na powierzchni C dominowały gniazda z otworami skierowanymi na południe (22.5%), a na powierzchni P2 — na północ (26.1%) i wschód (24.5%). Na śródmiejskiej powierzchni (C) blisko 15% gniazd miało otwory gniazdowe skierowane na zachód mimo, iż w Poznaniu z tego kierunku najczęściej wieją wiatry. Prawdopodobnie gęsta i mało zróżnicowana pod względem wysokości zabudowa tłumiła w śródmieściu siłę wiatru przez co nie docierał on ze znaczną siłą do wnętrza gniazd. Na powierzchni P2, gdzie oddalenie budynków nie ograniczało oddziaływania wiatru, tylko wyjątkowo otwory gniazdowe były skierowane w zachodnią stronę (Fig. 2). W latach 1977-1978 udział gniazd oknówek zasiedlanych przez wróbla wynosił średnio 5.4% ogółu gniazd, natomiast w latach 1982-1986 był niższy i wynosił średnio 2.6% (Tab. 1). W12 przypadkach stwierdzono, że wróbel zasiedlał gniazda oknówek od kilku lat niezamieszkałe lub gniazda nowo zbudowane. Być może, tym sposobem wróble unikają pasożytów gniazdowych pochodzących od oknówek.