EN
The increasing interest in the urban ecosystem is indicated in Italy by the great number of ornithological atlases in progress. Since 1986, research has been carried out in 14 urban areas ranging in size from 10-360 km². Seven of these have already been published. Atlases of the wintering bird community are being prepared in two cities and an atlas of the entire annual bird fauna has been completed in another city. Since 1990, a coordinating group has been meeting to standardize research methodologies, and to exchange results and information. A classification of the environments occurring in Italian cities has also been drawn up. All the urban atlases produced in Italy thus far have been based on small-sized mapping units (0.25- 2.00 km²). In some cities, quantitative survey methods, such as extensive mapping, transect, direct counting, VCP, have also been used. In Italian urban areas 167 species of birds have been recorded thus far (47.6 % of the Italian avifauna). The main aims of an urban ornithological atlas are scientific (faunal), practical (urban planning, nature conservation) and cultural (education). The research carried out to date will make it possible to draw a picture of the Italian urban bird fauna. Moreover, a comparison of historical and present records may allow future trends to be foreseen.
PL
We Włoszech rośnie zainteresownie badaniami awifauny terenów zurbanizowanych. Między innymi podjęto badania mające na celu opracowanie atlasów ornitologicznych szeregu miast. Pierwszy (1986) ukazał się atlas ptaków lęgowych Florencji, potem pojawiały się kolejne atlasy, a ostatnio liczba miast objętych badaniami wzrosła do 14 (tab. 1, ryc. 1). Powierzchnie obszarów na jakich prowadzone są badania różnią się wielkością, od 10 km² (Viterbo) do 360 km² (Rzym, ryc. 2). Dotychczas opublikowano atlasy 5-ciu miast: Florencji, Marcon, Cossato, Leghorn, Cremony (tab. 1). 2 opracowania obejmowały także ptaki zimujące (Cremona, Neapol), a w jednym mieście (Turyn) badaniami objęto również awifaunę pozostałych pór roku. W roku 1990 zawiązano grupę roboczą złożoną z kierowników prac nad atlasami poszczególnych miast. Jej zadaniem jest koordynowanie prac, oraz standaryzowanie metodologii wszędzie tam, gdzie to możliwe, a także dostarczanie pełnej informacji każdemu, kto chciałby przyłączyć się z podobnymi badaniami. Podjęto także próby ujednolicenia typologii środowisk występujących w miastach włoskich (tab. 2). Stwierdzenia gatunków notowano w 3 kategoriach, jakie zazwyczaj są stosowane w atlasach ptaków (gniazdownanie: możliwe, prawdopodobne oraz potwierdzone). Podstawą wszystkich atlasów, z wyjątkiem atlasu Turynu opartego na podziale biotopowym, jest sieć kwadratów (0.25-2 km²). Wszystkie atlasy, z wyjątkiem atlasu Cremony (ograniczonego do obszarów zabudowanych), obejmowały zarówno strefę śródmiejską (urban area) jak i peryferyjną. W niektórych miastach używano ilościowych metod liczenia ptaków, takich jak metoda kartograficzna (ryc. 3), transektowa i punktowa. Dotychczasowe badania stworzyły już dość dokładny obraz włoskiej awifauny miast. Ogólna liczba stwierdzonych gatunków wynosi 167, co stanowi 47.6% liczby gatunków ptaków spotykanych w tym kraju. Proporcja liczby gatunków wróblowatych do pozostałych w miastach wynosi 1.2, w całej włoskiej awifaunie — 0.6. Głównymi celami tworzeni.a atlasów ptaków włoskich miast były cele: naukowe (faunistyczne, ekologiczne), popularyzatorskie (wiedza o przyrodzie własnego miasta) oraz praktyczne (wykorzystanie danych o ptakach dla planowania przestrzennego — ryc. 4). W przyszłości prace nad atlasami ornitologicznymi przyczynią się do stałego monitoringu awifauny miast.