EN
The White-faced Whistling Duck is a waterfowl species lacking any differences in ornamentation, coloration, size or behavior between the sexes. For distant communication, this species uses loud whistles. We analyzed 12 spectral parameters of 344 whistles from 23 captive adult ducks (14 males and 9 females). Discriminant analysis showed 94% correct assignment to an individual (N = 279 calls from 14 birds; 15-22 calls per bird). Separately for 8 males (162 calls) and for 6 females (117 calls), discriminant analysis showed 99% and 93% correct assignment to individuals respectively. Discriminant analysis for sex (N = 86; 3 calls from each of 14 males and 5 calls from each of 9 females) showed 100% correct assignment. Intersexual differences were governed by frequency parameters, the values of which were significantly higher in females than in males. Cluster analysis showed that differences between sexes were expressed significantly more strongly than the individual differences. The fact that the "acoustical keys" differed as regards the identification of individual birds or their sex may significantly enhance the reliability of acoustical recognition systems in the White-faced Whistling Duck. The data are discussed in the context of the biology of the Whitefaced Whistling Duck and significant intersexual differences in syringial and tracheal anatomy, which may be responsible for the sharp distinctions between the sexes in the calls of this species.
PL
Badano drzewicę białolicą, gatunek ptaka blaszkodziobego z podrodziny Anserinae, charakteryzujący się brakiem dymorfizmu płciowego w ubarwieniu, wielkości ciała czy jakichkolwiek ozdobach. Komunikację długodystansową umożliwia tym ptakom wydawanie niezwykle głośnych gwizdów. Przeanalizowano 12 parametrów (Fig. 1) charakteryzujących spektrum 344 gwizdów pochodzących od 23 dorosłych osobników żyjących w niewoli (14 samców i 9 samic). W oparciu o analizę wielowymiarową (zagnieżdżona ANOVA, analiza dyskryminacyjna, analiza skupień) pokazano wyraźne osobnicze i płciowe zróżnicowanie wszystkich mierzonych parametrów spektrum i czasowych głosu (Tab. 1). Analiza dyskryminacyjna z 94% skutecznością klasyfikowała badane głosy do poszczególnych osobników (n = 279 głosów od 14 ptaków; 15-22 głosów na osobnika (Tab. 2). Analiza dyskryminacyjna obliczona oddzielnie dla 8 samców (162 głosy) i 6 samic (117 głosów) umożliwiła poprawne przypisanie głosu do osobnika w 99% (samce) i 93% (samice) przypadków. Najistotniejszymi zmiennymi kodującymi odrębność poszczególnych samców były maksymalne i minimalne częstotliwości głosu, podczas gdy samice najbardziej różniły się między sobą stosunkiem czasu trwania poszczególnych części głosu. Analiza dyskryminacyjna mająca na celu rozpoznanie płci osobnika (n = 86; 3 głosy od 14 samców i 5 głosów od każdej z 9 samic) była w 100% skuteczna (Tab. 3). Różnice między płciami dotyczyły głównie parametrów częstotliwości, które były istotnie wyższe u samic niż u samców (Fig. 2). Po zastosowaniu procedury sprawdzającej, w której przeanalizowano 258 głosów nie uwzględnionych we wcześniejszych analizach dyskryminacyjnych (169 głosów samców i 89 głosów samic) stwierdzono 100% poprawne klasyfikowanie głosu do płci (Tab. 3). Analiza skupień wykazała, że różnice międzypłciowe u badanego gatunku były istotnie większe niż różnice międzyosobnicze (Fig. 3). Głos u drzewicy białolicej jest więc rzetelnym sygnałem oznajmiającym płeć oraz tożsamość osobnika. Wyniki pracy są zgodne z danymi o anatomii badanego gatunku, u którego stwierdzono istotne międzypłciowe zróżnicowanie krtani dolnej (syrinx) oraz dróg głosowych, w tym tchawicy. Różnice te są najprawdopodobniej bezpośrednią przyczyną stwierdzonego dymorfizmu płciowego w głosie drzewicy białolicej.