Collembola in the process of secondary succession of the pine forests of Puszcza Białowieska

• Autorzy: Sterzynska M.

Warianty tytułu

PL

Collembola w szeregu sukcesji wtórnej borów sosnowych Puszczy Białowieskiej

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

A study of Collembola communities was carried out in Pinus silvestris stands of various ages in Puszcza Białowieska. The study revealed that the Collembola communities become stabilised In an older pine plantations (poole wood).

PL

Badaniami objęto dojrzałe zbiorowiska borów sosnowych z zespołu Peucedano-Pinetum oraz różnowiekowe fazy regeneracji tych zbiorowisk (uprawa 1-2 lata, uprawa 4-6 lat, młodnik 10-20 lat, drągowina 40-60 lat). Poza standartowymi parametrami mierzącymi zmiany w strukturze zagrupowań jak skład gatunkowy, liczebność struktura dominacyjna, testem %2 oceniono podobieństwo zgodności uzyskanych empirycznie rozkładów w oparciu o struktury zgrupowań Collembola w badanym szeregu sukcesyjnym z 5 opracowanymi do analizy struktury fauny modelami (Trojan 1992). Podjeto również próbę oszacowania pojemności gatunkowej w oparciu o cechy strukturalne zgrupowań oraz różnorodności gatunkowej aktualnej mierzonej wskaźnikami Shannon-Weavera i Simpsona oraz potencjalnej mierzonej wskaźnikiem Pielou. Stwierdzono, że ze względu na zmieniające się w przebiegu sukcesji warunki glebowe oraz starzenie się drzewostanu zmienia się skład gatunkowy, liczebność i struktura dominacji zgrupowań Collembola. W grupie gatunków dominujących w kolejnych stadiach wiekowych drzewostanu sosnowego dochodzi do wymiany gatunków, chociaż nie jest to wymiana całkowita. Większość gatunków najczęściej pozostaje w zgrupowaniu zajmując tylko inną pozycję w strukturze dominacyjnej. Liczebność zgrupowań jest najniższa w stadium uprawy a najwyższa w drzewostanach średniej klasy wieku. Uzyskane empirycznie modele struktur zgrupowań w stadiach młodszych drzewostanu sosnowego (4-6 lat, 10-20 lat) są najbardziej zbliżone do rozkładu dwumianowego ujemnego, a estymowana liczba gatunków w obydwu tych stadiach powinna być wyższa niż stwierdzona. Poszczególne stadia sukcesyjne są środowiskami o wyższej potencjalnej różnorodności gatunkowej. W badanym szeregu sukcesyjnym młodnik jest stadium o największych potencjalnych możliwościach realizacji różnorodności gatunkowej w stosunku do zgrupowań zasiedlających tak stadia młodsze jak i starsze. Stabilizacja zgrupowań Collembola następuje w starszych drzewostanach sosnowych (stadium drągowiny).

Słowa kluczowe

PL

fauna; liczebnosc populacji; sklad gatunkowy; owady; bor sosnowy; sukcesja wtorna; Puszcza Bialowieska; Collembola; skoczogonki

• Wydawca: -
• Czasopismo: Fragmenta Faunistica
• Rocznik: 1995
• Tom: 38
• Numer: 17
• Opis fizyczny: s.353-364, tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Sterzynska M.

• Muzeum i Instytut Zoologii PAN, Wilcza 64, 00-679 Warszawa