EN
This paper describes the use of photochemiluminescence (PCL), spectrophotometric methods (TEAC, FCR reducing capacity) and cyclic voltammetry for the measurement of the antioxidant capacity of roots obtained from dark- and light-grown buckwheat sprouts. A 80% methanol was used for the preparation of extracts originated from roots separated from 6 and 8 DAS (days after seeding) buckwheat sprouts. The 8 days germination period was sufficient to obtain a good quality sprouts with completely removed pericarps and therefore the roots were collected within this period for the experiments. Comparison of the PCL with TEAC assays showed that these methods provided similar values of antioxidant capacity of the roots. Results showed that antioxidant capacity of roots separated from 6 and 8 days sprouts obtained under dark conditions was higher than that noted for roots separated from sprouts planted in light. The FCR reducing capacity values of roots originated from dark and light-grown sprouts were highly correlated with PCL ACL (r= 0.94 and r=1.00, respectively) and TEAC values (r= 0.98 and r=0.99, respectively). The antioxidant capacity of roots obtained from sprouts produced under dark and light conditions evaluated by PCL and TEAC assay gave almost four and three times higher values than that provided by cyclic experiments. In contrast, an excellent agreement was noted between data provided by FCR reducing capacity and antioxidant capacity obtained by cyclic voltammetric experiments indicating that only part of antioxidants present in the root extracts was able to be oxidized on a glassy carbon electrode. The phenolic compounds were the main antioxidants found in root extracts. It was suggested that antioxidant capacity of roots separated from sprouts may be a potential indicator of sprouts resistance against reactive oxygen intermediates resulting in healthy buckwheat sprouts for a consumer.
PL
W pracy badano pojemność przeciwutleniającą korzonków po oddzieleniu ich od 6 i 8 – dniowych kiełków gryczanych hodowanych w ciemności i w świetle. Do oceny pojemności antyoksydacyjnej zastosowano metody oparte na badaniu zdolności do wymiatania anionorodników ponadtlenkowych generowanych chemiluminescencyjnie, kationorodników ABTS (test TEAC) przez 80% metanolowe ekstrakty oraz metody wykorzystujące własności oksydatywno-redukcyjne związków bioaktywnych obecnych w ekstraktach (pojemność antyoksydacyjna mierzona metodą cyklicznej woltamperometrii oraz pojemność redukująca badana metodą spektrofotometryczną). Uzyskane rezultaty wykazały, że pojemność przeciwutleniająca korzonków pochodzących od 6 i 8 dniowych kiełków uzyskanych w ciemności była wyższa od pojemności przeciwutleniającej korzonków oddzielonych od 6 i 8 dniowych kiełków hodowanych w świetle (tab. 1-3). Pojemność antyoksydacyjna korzonków wyznaczona metodą chemiluminescencyjną (tab. 1) i testem TEAC (tab. 2) była na jednakowym poziomie, który był 3-4-krotnie wyższy od wyników uzyskanych metodą cyklicznej woltamperometrii (tab. 3). Stwierdzono ponadto, że wyniki pojemności redukującej korzonków uzyskanych z kiełków hodowanych w ciemności i w świetle były skorelowane z wynikami uzyskanymi metodą chemiluminescencyjną (r=0,94 i r=1,00) i testem TEAC (r=0,98 i r=0,99). Wysoką zgodność wykazały wyniki pojemności redukującej z rezultatami badań metodą cyklicznej woltamperometrii wskazując, że tylko część związków przeciwutleniających obecnych w ekstraktach z korzonków wykazywała zdolność do utleniania na elektrodzie węglowej. Na podstawie analizy widm UV stwierdzono, że obejmują one związki fenolowe oraz antocyjanidyny. Stwierdzono, że pojemność antyoksydacyjna korzonków uzyskanych z kiełków gryczanych może stanowić cenny wskaźnik odporności korzonków na działanie czynników mikrobiologicznych, grzybów oraz reaktywnych form tlenu powstających w czasie kiełkowania nasion.