Flora przewodu pokarmowego chorych z podejrzeniem biegunki poantybiotykowej [AAD]. I. Clostridium perfringens

• Autorzy: Pituch H. , Martirosian G. , Obuch-Woszczatynski P. , Meisel-Mikolajczyk F. , Luczak M.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

W próbkach kału pobranych od 158 chorych z podejrzeniem biegunki poantybiotykowej (AAD) poszukiwano toksynotwórczych szczepów Clostridium difficile oraz enterotoksynotwórczych szczepów Clostridium perfringens. W 35 (22%) próbkach kału wykryto toksynę A C. difficile natomiast z 48 (30%) próbek wyhodowano szczepy C. difficile. Z 21 (13%) próbek kału wyhodowano szczepy C. perfringens. Stosując łańcuchową reakcję polimerazy (PCR) z użyciem starterów ent 1 i ent 2 dla genu enterotoksyny (cpe) C. perfringens nie wykryto genu cpe w DNA izolowanym z próbek kału jak też ze szczepów. U dwóch chorych z biegunką poantybiotykową wykryto szczepy C. perfringens wytwarzające termorezystentne spory. Toksynotwórcze szczepy C. difficile i szczepy C. perfringens wyhodowano z tych samych próbek w czterech przypadkach.

EN

Stool samples of 158 patients suspected of antibitic-associated diarrhoea (AAD) were studied. Toxin A of C. difficile and enterotoxin of C. perfringens were detected in stool samples by immunoenzymatic assays and PCR. In 35 stool samples toxin A of C. difficile was detected and in 48 cases (30%) C. difficile strains were cultured from 21 stool samples (13%). The presence, of the cpe gene of C. perfringens, enabling the production of enterotoxin, could not be detected by PCR, both in stool samples and in isolated strains, using ent 1 and ent 2 primer pairs. C. difficile and C. perfringens were isolated from the same stool samples in 4 cases. From stool samples of two patients with AAD C. perfringens strains, thermoresistant spores were cultured.

Słowa kluczowe

PL

przewod pokarmowy; choroby czlowieka; Clostridium difficile; biegunki poantybiotykowe; flora bakteryjna; Clostridium perfringens

• Wydawca: -
• Czasopismo: Medycyna Doświadczalna i Mikrobiologia
• Rocznik: 2000
• Tom: 52
• Numer: 4
• Opis fizyczny: s.375-382,rys.,tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Pituch H.

• Akademia Medyczna, 02-004 Warszawa, ul.Chalubinskiego 5

autor

Martirosian G.

autor

Obuch-Woszczatynski P.

autor

Meisel-Mikolajczyk F.

autor

Luczak M.

Bibliografia

• 1. Bartlett JG. Clostridium difficile: history of its role as an enteric pathogen and the current state of knowledge about the organism. Clin Infect Dis 1994; 18 (Suppl. 4): 265-72.
• 2. Borriello SP. Clostridium difficile and its toxin in the gastrointestinal tract in health and disease. Res Clin Forums 1979; 1: 33-35.
• 3. Borriello SP, Larson HE, Welch AR i inni. Enterotoxigenic Clostridium perfringens: a possible cause of antibiotic -associated diarrhoea. Lancet 1984; 1: 305-7.
• 4. Borriello SP. Pathogenesis of C. difficile infection. JAC.1998; 41 (Suppl. C): 13-19.
• 5. Carman RJ. Clostridium perfringens in spontaneous and antibiotic-associated diarrhoea of man and other animals. Rev Med Microbiol 1997; 8 (Suppl. 1): 43-45.
• 6. Daube G, China B, Simon P i inni. Typing of Clostridium perfringens by in vitro amplification of toxin genes. J Appl Bacteriol 1994; 77: 650-55.
• 7. Dunkan CL. Time and enterotoxin formation and release during sporulation of C. perfringens type A. J Bacteriol 1973; 113: 932-36.
• 8. Ellner PDA. Medium promoting rapid quantitative sporulation in Clostridium perfringens. J Bacteriol 1956; 71: 495-96.
• 9. Fach P, Popoff M. Detection of enterotoxigenic Clostridium perfringens in food and fecal samples with a duplex PCR and the slide latex agglutination test. Appl Environ Microbiol 1997; 4232-36.
• 10. Hatheway CL. Toxigenic clostridia. Clin Microbiol Rev 1990; 3: 66-98.
• 11. Hobbs BC, Oakley CI, Warrack GH i inni. Clostridium welchi food poisoning. J Hyg 1953; 51: 75-101.
• 12. Martirosian G, Kuipers S, van Belkum A i inni. PCR ribotyping and arbitrarily primed PCR for typing of Clostridium difficile from a Polish maternity hospital. J Clin Microbiol. 1995; 33: 2016-21.
• 13. Meisel-Mikołajczyk F, Kaliszuk-Kamińska E, Martirosian G. Badanie termorezystencji spor szczepów Clostridium difficile. Med Dośw Mikrobiol 1995; 47: 177-81.
• 14. Mpamugo O, Donovan T, Brett M. Enterotoxigenic Clostridium perfringens as a cause of sporadic case of diarrhoea. J Med Microbiol 1995; 43: 442-45.
• 15. Petit L, Gibert M, Popoff MR. Clostridium perfringens: toxinotype and genotype. Trends Microbiol 1999; 7: 104-10.
• 16. Pituch H, Obuch-Woszczatyński P, Martirosian G i inni. Wykrywanie toksynotwórczości szczepów Clostridium difficile przy pomocy szybkich metod diagnostycznych. Med Dośw Mikrobiol 1998; 50: 55-61.
• 17. Pituch H, Leszczyński P, van Belkum A i inni. Izolacja toksynotwórczych szczepów Clostridium difficile i enterotoksynotwórczych szczepów Bacteroides fragilis z kału osób z podejrzeniem biegunki poantybiotykowej. Med Dośw Mikrobiol 1999; 51: 59-66.
• 18. Riegler M, Sedivy R, Pothoulakis C i inni. Clostridium difficile toxin B is more potent than toxin A in damaging human colonic epithelium in vitro. J Clin Invest 1995; 95: 2004-11.
• 19. Tabaqchali S, Jumaa P. Diagnosis and management of Clostridium difficile infection. BMJ 1995; 310: 1375-80.
• 20. Stringer MF, Watson GN, Gilbert RJ. Faecal carriage of Clostridium perfringens. J Hyg 1985; 95: 277-88.
• 21. Van Damme-Jongsten M, Wernars K, Notermans S. Cloning and sequencing of the Clostridium perfingens enterotoxin gene. Antonie van Leeuwenhoek 1989; 56: 181-90.
• 22. Van der Waaij D, Berghius-de Vries JM, Lekkerkerk-van der Wess JEC. Colonization resistance of the digestive tract in conventional and antibiotic-treated mice. J Hygiene 1971: 69.
• 23. Zhao Y, Melville SB. Identification and characterization of sporulation-dependent promotors upstream of the enterotoxin gene (cpe) of C. perfringens. J Bacteriol 1998; 180: 136-42.