The influence of soil microorganisms and bio- or -organic fertilizers on dissipation of some pesticides in soil and potato tubers

• Autorzy: Shalaby S E M , Abdou G.Y.

Warianty tytułu

PL

Wplyw mikroorganizmow glebowych oraz bioorganicznych lub organicznych nawozow na rozmieszczenie niektorych pestycydow w glebie i bulwach ziemniaka

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

The influence of soil microorganisms, biofertilizer and compost fertilization on the persistence of the two organphosphorus insecticides, chlorpyrifos, ethoprophos and carbamate insecticide, carbofuran were studied under semifield experimental conditions. Residue analysis of the initial samples of the three applied pesticides, chlorpyrifos, ethoprophos and carbofuran was relatively high (68.3, 76.0 and 80.9 ppm, respectively) in uncultivated, unfertilized and unsterilized soil. These amounts were decreased to 10.12, 14.6 and 12.0 ppm showing 85.18, 80.79 and 85.17% loss, respectively at 6 weeks after treatments. The initial deposits of these pesticides in potato cultivated soils (control) were 70.77, 74.17 and 81.17 ppm, respectively, graduate dissipation of tested pesticides was noticed through the successive intervals. At the end of the experimental period, residues detected revealed 93.0, 91.5 and 94.37% loss, respectively. Addition of certain bioactive (microbal and compost) amendments was able to induce the pesticide degradation in the contaminated soil (the highest degradation levels was noticed in biofertilized soil, > 99.99, 99.33 and 96.11%). On the other hands, obtained data clearly showed that microorganisms living in soil play role in pesticide biodegradation. In other words, the percentages of loss of chlorpyrifos, ethoprophos and carbofuran residues were 86.35, 83.91 and 82.32% in sterilized soils, respectively, at 6 weeks after treatments. Obtained data indicated also, the residual values of tested insecticides on or in potato tubers were more than the maximum residue limits (MRL) in all treatments, this means that the tested insecticides have a translocation and accumulating properties in potato tubers.

PL

Badano wpływ mikroorganizmów glebowych, nawożenia bionawozem i kompostem na przetrwanie dwóch insektycydów fosfoorganicznych, chloropyrifos, ethoprophos i fungicydu karbaminianowego karbofuran, w częściowo polowych warunkach doświadczalnych. Analiza pozostałości w pierwotnych próbkach trzech zastosowanych pestycydów: chloropyrifosu, ethoprophosu i karbofuranu wykazała względnie wysokie wartości (68,3, 76,0 i 80,9 ppm) w nieuprawianej, nienawożonej i niesterylizowanej ziemi. Te ilości były zmniejszone do 10,12, 14,6 i 12,0 ppm, wykorzystując odpowiednio stratę w wysokości: 185, 18, 80,79 i 85,17%, w 6 tygodni po zabiegu. Początkowe depozyty tych pestycydów w glebie spod uprawy ziemniaków (kontrola) wynosiły odpowiednio 70,77, 74,17 i 81,17 ppm, stopniowe rozproszenie badanych pestycydów zauważono w toku kolejnych przerw. W końcu okresu doświadczalnego wykryte pozostałości ujawniły odpowiednio straty wynoszące: 93,0, 91,5 i 94,37%. Dodanie niektórych bioaktywnych składników (microbien i kompost) indukowało degradację pestycydu w zakażonej ziemi (najwyższy poziom degradacji zauważono w biologicznie nawożonej ziemi > 99,99, 99,33 i 96,11%). Z drugiej strony uzyskane dane jasno wskazywały, że mikroorganizmy żyjące w ziemi odgrywają rolę w biodegradacji pestycydów. Procenty strat chlorpyrifosu, ethoprophosu oraz pozostałości karbofuranu wynosiły odpowiednio: 86,39, 83,91 i 82,32% w sterylizowanej ziemi, sześć tygodni po zabiegach. Otrzymane wyniki wskazywały także, że szczątkowe wartości badanych insektycydów na/lub w bulwach ziemniaka przekraczały maksymalne granice pozostałości (MRL) we wszystkich kombinacjach. To oznacza, że badane insektycydy mają właściwości przemieszczania się i akumulacji w bulwach.

Słowa kluczowe

EN

soil microorganism; bioorganic fertilizer; organic fertilizer; soil; pesticide bioremediation; compost; pesticide; potato tuber

• Wydawca: -
• Czasopismo: Journal of Plant Protection Research
• Rocznik: 2010
• Tom: 50
• Numer: 1
• Opis fizyczny: p.86-92,ref.

Twórcy

autor

Shalaby S E M

• National Research Centre, Dokki, Cairo, Egypt

autor

Abdou G.Y.

Bibliografia

• Abdel-Rahman H. R. 1999. Influence of temperature, microbial activity and soil characteristics on the dissipation of carbofuran and pirimicarb in Egypt. p. 521-531. In: Proccedings of the 2nd Int. Conf. of Pest Control. 6-8 Sept. 1999, Mansoura, Egypt.
• Al-Samariee A. I., Shaker K. A. M., Al-Bassomy M. A. 1988. Residue levels of three organphosphorus insecticides in sweet paper grown in commercial greenhouses. Pestic. Sci. 22: 189-194.
• Anonymous 2003. Codex alimentarius committee for pesticide residues (CAC/PR): Guide to codex recommendation concerning pesticide residues. Maximum limits for pesticide residues. Thirty- fifth session. 31 March-5 April, Rotterdam, The Netherlands, 149 pp.
• El-Menesy A. I. A., Khalefa A. M., Hassanein A. H. A., Negm M. A. 2005. Saw - dust compost and potassium phosphate applications to a calcareous soil planted with four successive vegetable crops. II vegetable dry matter and their N, P, and L uptake. Egypt J. Agric. Res. 2 (2): 473-489.
• El-Metwally I. M., Shalaby Sh.E. M. 2007. Bio-remedaition of fluazifop-p-butyl herbicide contaminated soil with special reference to efficacy of some weed control treatments in faba bean plants. Res. J. Agric. Biol. Sci. 3 (3): 157-165.
• El-Morshedy M. M. F., Hegazy M. E. A., Abu-Zahw M. M., El-Zawari A. M. 1990. Persistence and bio-activity of cadusafos nematicide in soil and potato tubers. Assiut J. Agric. Sci. 21: 3-9.
• Fang H., Xianga Y. Q., Haoa Y. J., Chua X Q., Pana X. D, Yub J. Q., Yu Y. L. 2008. Fungal degradation of chlorpyrifos by Verticillium sp. DSP in pure cultures and its use in bioremediation of contaminated soil and pakchoi. Int. Biodeterior. Biodegrad. 61: 294-303.
• Gamón M., E Sáez E., Gil J., Boluda R. 2003. Direct and indirect exogenous contamination by pesticides of rice-farming soils in a Mediterranean wetland. Arch. Environ. Contam. Toxicol. 44: 141-151.
• Getzin I. W. 1981. Degradation of chlorpyrifos in soil: influence of autoclaving, soil moisture and temperature. J. Econ. Entomol. 74: 158-162.
• Gruzdyve G. S., Zinchenrov V. A., Kalinin V. A., Slovtsov R. I. 1983. The Chemical Protection of Plants. Mir. Publisher, Moscow, 57 pp.
• Hegazy M. E. A., Abu-Zahw M. M., Bayoum A. H., Soliman A., Haggag M. N. S. 1997. Behavior of fenitrothion residues in potato tubers as affected by some processing steps. Egypt J. Agric. Res. 75 (2): 345-352.
• Hirahara Y., Naramuro K., Sayato Y. 1997. Studies on behaviours of decomposition of pesticides in environment. Japanese J. Toxicol. Environ. Health 43 (4): 221-229.
• Jones R. L., Norris F. A. 1998. Factors affecting degradation of aldicarb and ethoprop. J. Nematology 30 (1): 45-55.
• Karpouzas D. G., Karanasios E., Menkissoglu-Spiroudi U. 2004. Enhanced microbial degradation of cadusafos in soils from potato monoculture: demonstration and characterization. Chemosphere 56 (6): 549-559.
• Krause M., Loubser J. T., De Beer P. R. 1986. Residues of aldicarb and fenamiphos in soil, leaves and fruit from a treated vineyard. J. Agric. Food Chem. 34: 717-720.
• Mollhoff E. 1975. Method for gas chromatographic determination of residues of Tokuthion and its oxon in plants and soil samples. Pflanzenschutz-Nachrichten Bayer 28 (3): 382-387.
• Mora A., Cornejo J., Revilla E., Hermosin M. C. 1996. Persistence and degradation of carbofuran in Spanish soil suspension. Chemosphere 32 (8): 1585-1598.
• Moses M., Johnston E. S., Anger W. K., Burse V. W., Horstman S. W., Kackson R. J., Lewis R. G., Maddy K. T., McConnell R., Meggs W. J., Zahm S. H. 1993. Environmental equity and pesticide exposure. Toxicol. Ind. Health 9: 913-959.
• Moye H. A., Malagedi M. H., Leibee G. L., Ku C. C., Wislocki P. G. 1987. Residues of avermectin BLa in rotational crops and soils following soil treatment with (C14) avermectin BLa. J. Agric. Food Chem. 35: 859-864.
• Nasr I. N., Shokr A. A. 2004. Residues of carbofuran, cadusafos and ethoprophos in soil and orange fruits under field conditions. Zagazig J. Agric. Res. 31 (3): 1091-1099.
• Nicholls P. H. 1988. Factors influencing entry of pesticides in water. Pest. Sci. 22: 123-137.
• Racke K. D., Coats J. R., Titus K. R. 1988. Degradation of chlorpyrifos and its hydrolysis products, 3,5,6-trichloro-2-pyridinol, in soil. J. Environ. Sci. Health B 23: 527-539.
• Redondo M. J., Ruiz M. J., Font G., Boluda R. 1997. Dissipation and distribution of atrazine, simazine, chlorpyrifos, and tetradifon residues in citrus orchard soil. Arch. Environ. Contam. Toxicol. 32: 346-352.
• Shalaby Sh.E. M., Abdalla E. F. 2006. Evaluation of certain bioactive agents for bioremediation of pesticide- contaminated soil. Pak. J. Biol. Sci. 9 (4): 750-754.
• Trabue S. L., Feng X., Orgam A. V., Ou L. T. 1997. Carbofuran degradation in soil profiles. Part B: Pesticides food contamination and agricultural wastes. J. Environ. Sci. Health 32 (6): 861-878.
• Van Veen J. A, Van Overbeek L. S., Van Elsas J. D. 1997. Fate and activity of microorganisms introduced into soil. Microbiol. Mol. Biol. Rev. 61 (2): 121-135.
• Zidan Z. H., Afifi F. A., Abdel-Rahman A. G., Mohamed M. A. 2002. Downward movement, leaching and microbial degradation of atrazine and aldicarb under greenhouse conditions. p. 187-198. In: Proc. of the first Conf. of the Central Agric. Pesticide Lab. 3-5 September 2002, Cairo, Egypt.