EN
The hypothesis that the Manchurian-Korean refugium of forest flora and fauna played a role in the formation of the European biota in the postglacial period is confirmed by: geographical vicarance in the Palaearctic region, the distribution of fossil species, the similarity of the present-day climate to that in the Tertiary, the disappearance of the sea barrier between Europe and Asia in the Quaternary, ecological corridors serving as migration pathways between Europe and the Far East. The data point to the importance of studies of the biota of Poland and Korea for the explanation of the genesis and evolution of the living world.
PL
Formowanie lądowej flory i fauny Holarktyki zamyka się w granicach ostatnich 14 000 lat. Centrum Koreańsko-Mandżurskie stanowi jeden z ważniejszych ośrodków rozprzestrzeniania się roślin i zwierząt w okresie polodowcowym. Hipotezę tę potwierdzają dane dotyczące rozmieszczenia refugiów arborealnych w plejstocenie i dziś, liczne zjawiska wikariancji geograficznej w obrębie Palearktyki oraz rozmieszczenie gatunków kopalnych, obecnie reliktów występujących na ograniczonych terytorialnie stanowiskach. Zgodne z tą koncepcją są również dane o trzeciorzędowym i obecnym klimacie Europy i Korei. Przez większą część trzeciorzędu morze izolowało rozczłonowaną wówczas Europę od kontynentu Azji. Bariera ta zaniknęła w czwartorzędzie. W holocenie powstały korytarze ekologiczne umożliwiające przemieszczanie się roślin i zwierząt między Europą a centrum Koreańsko-Mandżurskim. Swoistym fenomenem jest to, że dzielący je dystans około 10 000 km okazał się i łatwiejszy do przebycia dla licznych gatunków niż kilkusetkilometrowa odleglość od refugiów śródziemnomorskich. Dane te wskazują na znaczenie badań flory i fauny Polski i Korei dla wyjaśnienia genezy i ewolucji świata żywego Palearktyki.