EN
Between 2002 and 2004 studies of cauliflower grown for autumn harvest were conducted. The investigated plants included cauliflower of white, green and romanesco cultivars, produced at different nitrogen fertilisation and degree of curd development. Following the harvesting, curds were placed for a period of 5 weeks in a cooling room at 2ºC and a relative air humidity of 85-90%. The largest curds were obtained from the plants of white cauliflower and the smallest ones from the romanesco cauliflower. Fertilisation with a higher dose of nitrogen led to the formation of larger curds in the white and green cultivars of cauliflower. Larger curds were obtained when harvest was at the time where curds reached standard commercial quality (possibly maximum weight and simultaneous compact and smooth surface). The green cultivar of cauliflower was characterised by the longest duration of storage. In comparison with green and romanesco cultivars, curds of the white cultivar contained higher concentrations of calcium and sodium. Compared to the romanesco cultivar, curds of green cauliflower contained a higher concentration of L-ascorbic acid, potassium and sodium. Following the storage period, the content of almost all analysed elements increased in every cultivar of cauliflower.
PL
W latach 2002–2004 prowadzono badania w uprawie kalafiora na zbiór jesienny. Badanymi czynnikami były formy kalafiora: biały, zielony i romanesco; nawożenie azotowe i stopień dojrzałości róży. Po zbiorze róże umieszczono na okres 5 tygodni w chłodni z temperaturą 2ºC i wilgotnością względną powietrza 85–90%. Największe róże uzyskano z roślin kalafiora białego, a najmniejsze kalafiora romanesco. Nawożenie azotem w wyższej dawce spowodowało wytworzenie większych róż u kalafiora białego i zielonego (tab. 1). Większe róże uzyskano ze zbioru w momencie osiągnięcia przez nie standardowej jakości handlowej (czyli po osiągnięciu możliwie największych rozmiarów przy zachowaniu zwartej i gładkiej powierzchni). Największą trwałość przechowalniczą wykazał kalafior zielony. W porównaniu z kalafiorem zielonym i romanesco, róże kalafiora białego zawierały więcej jedynie wapnia i sodu. W porównaniu z kalafiorem romanesco, róże kalafiora zielonego zawierały więcej kwasu L-askorbinowego, potasu oraz sodu (tab. 3 i 5). Po przechowaniu stwierdzono wzrost zawartości prawie wszystkich analizowanych pierwiastków u wszystkich form kalafiora.