EN
The banana root borer Cosmopolites sordidus (Coleoptera: Curculionidae) is native to Malaysia and Indonesia but is found in nearly all banana-growing areas of the world. Studies were conducted to determine the pheromone trap efficacy, effect of shade on trap catches and to monitor the population of C. sordidus using pheromones in Guam. In Guam, pheromone traps were used to monitor the population level of C. sordidus. Before monitoring began, two basic studies were carried out, which established that pheromone-baited ramp traps positioned in the shade of the banana crop canopy caught significantly more adults than those placed in sunlight and that ramp traps baited with pheromone lures caught significantly more adults than did identical traps without pheromone lures. Ramp traps baited with pheromone lures were set up at each of 10 locations throughout the island in November 2005. Weekly counts were made of the borers caught by the pheromone traps. The data indicated higher population levels (>10 per week) in the northern region and low (<5 per week) to medium level (5-10 week) populations in the southern part of the island. These differences among sites were highly significant. Linear and quadratic effects of rainfall on the number of borers captured were statistically significant, but according to quadratic regression models, the significance was due to differences at just one site.
PL
Chrząszcz Cosmopolides sorididus (Koleoptera: Curculionidae) jest rodzimym gatunkiem szkodnika występującym w Malezji i Indonezji, chociaż spotykany jest niemal we wszystkich rejonach uprawy drzew bananowych. Celem prezentowanych badań było określenie skuteczności pułapek feromonowych, wpływu zacienienia na liczebność odławianych dojrzałych osobników oraz monitoring populacji chrząszcza C. soridus z zastosowaniem wabiących pułapek feromonowych na wyspie Guam. Przed przystąpieniem do monitoringu przeprowadzono badania podstawowe, z których wynikało, że wabiące pułapki feromonowi usytuowane w cieniu korony drzewa bananowego odławiały znacznie więcej dorosłych osobników w porównaniu do takich samych pułapek wystawionych na ekspozycję słoneczną, a uzyskane różnice były istotne. Badania podstawowe potwierdziły też, że zastosowanie feromonu jako czynnika wabiącego owady miało istotny wpływ na liczebność odławianych chrząszczy w porównaniu z kontrolą (pułapki bez wabiących przynęt). Pułapki wabiące umiejscowiono w 10 punktach na terenie całej wyspy listopadzie 2005. Każdego tygodnia określano liczebność chrząszczy. Wyniki badań wykazały wyższy poziom populacji chrząszczy (powyżej 10 owadów tygodniowo) w północnej części wyspy oraz od niskiego (poniżej 5) do stanu średniego (5-10), w jej południowej części. Uzyskane różnice w poziomach populacji były wysoce istotne. Współczynniki regresji liniowej i kwadratowej wpływu poziomu opadów na liczebność populacji były też statystycznie istotne.