PL EN


Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników
1994 | 36 | 21 |

Tytuł artykułu

The structure of weevil communities (Coleoptera, Curculionidae) of selected Polish pine forests

Warianty tytułu

PL
Struktura zgrupowań ryjkowcow (Coleoptera, Curculionidae) wybranych borów świeżych Polski

Języki publikacji

EN

Abstrakty

EN
This paper describes communities of weevils belonging to the families: Attelabidae, Rhinomaceridae, Apionidae, and Curculionidae, Inhabiting pine forests situated within four forest areas In Poland, namely, the subcontinental pine forests (Peucedarto-Pinetum of Puszcza Białowieska and Puszcza Biała and the suboceanic pine forests (Leucobryo-Pinetum) of Bory Tucholskie and Roztocze National Park.
PL
Badaniami objęto zgrupowania ryjkowców (sensu lato) uwzględniające gatunki zaliczane do następujących rodzin: Attelabidae, Rhinomaceridae, Apionidae i Curculionidae. Celem pracy była charakterystyka zgrupowań ryjkowców występujących w wybranych borach świeżych na terenie Polski. Postawione zadania zrealizowano poprzez zbadanie składu gatunkowego, sezonowych zmian liczebności, struktury dominacyjnej i liczebności Curculionidae. Ponadto pomocne w osiągnięciu tego celu było również opracowanie charakterystyki ekologicznej badanych chrząszczy oraz analiza porównawcza struktury zgrupowań występujących na badanych powierzchniach. Badania prowadzono w zbiorowiskach roślinnych związku Dicrano-Pinion z klasy Vaccinio-Piceetea należących do dwóch zespołów borów świeżych: Peucedano-Pinetum i Leucobryo-Pinetum w latach 1986 i 1987. Drzewostany były zlokalizowane w czterech kompleksach borów sosnowych świeżych na terenie Polski: (Peucedano-Pinetum) w Puszczy Białowieskiej i Puszczy Białej oraz (Leucobryo-Pinetum) w Borach Tucholskich i w Roztoczańskim Parku Narodowym. Podczas prowadzonych badań zebrano około 7.5 tysięcy imagines ryjkowców należących do 116 gatunków. Materiał odławiano różnymi metodami ilościowymi. W warstwie koron ryjkowce odławiano pułapkami Moerickego, a w warstwie runa czerpakiem entomologicznym. Ponadto zastosowano uzupełniające metody odłowu służące do pełniejszego określenia składu gatunkowego zgrupowań ryjkowców: pułapki Barbera, przesiewanie ściółki, pułapki Moerickego umieszczone na powierzchni ziemi, odłowy "na upatrzonego" (spod kamieni i kory oraz z próchna). Do charakterystyki zgrupowań ryjkowców zastosowano wskaźnik bogactwa gatunkowego (Shannona i Weavera), natomiast przy porównywaniu zgrupowań wskaźnik podobieństwa składu gatunkowego (Jaccarda-Sörensena) 1 podobieństwa struktury dominacyjnej (Morisity). Gatunki występujące na terenie borów świeżych podzielono, w oparciu o ich bionomię, na 11 grup. Zastosowany podział pozwolił na analizę zróżnicowania ekologicznego Curculionidae. Najliczniejsze były gatunki rozwijające się w koronach drzew Iglastych, głównie na sośnie. Porównanie zgrupowań ryjkowców w zbadanych kompleksach leśnych wykazuje różnice w bogactwie gatunkowym, liczebności i strukturze dominacyjnej. Najwięcej gatunków i najwyższe ich liczebności stwierdzono w Puszczy Białowieskiej, niewiele mniej wykazano z Roztoczańskiego Parku Narodowego, mniej z Puszczy Białej, a najmniej z Borów Tucholskich. W każdym z badanych kompleksów leśnych na terenie starodrzewów dominantem był inny gatunek ryjkowca, jednak skład grupy gatunków najliczniej występujących: dominantów i subdominantów w poszczególnych kompleksach jest do siebie zbliżony. Przeprowadzona analiza fenologiczna wykazała największe liczebności zgrupowań ryjkowców w okresie wiosennym i wczesnego lata. Zgrupowania Curculionide w borach świeżych charakteryzują się największym udziałem gatunków o szerokim typie rozmieszczenia: holarktycznym i palearktycznym. Natomiast pod względem ilościowym dominowały wśród nich gatunki o europejskim, zachodniopalearktycznym i palearktycznym typie rozsiedlenia. Zasięgi tych ryjkowców mieszczą się w areale boru świeżego. W badanych kompleksach leśnych nie wszystkie gatunki ryjkowców uznane za szkodniki lasów Iglastych zostały odnotowane w znacznych liczebnościach. Natomiast inne, uznawane za rzadko łowione, są bardzo licznie reprezentowane w materiale zebranym w koronach sosen.

Wydawca

-

Rocznik

Tom

36

Numer

21

Opis fizyczny

s.397-439, rys.,tab.,bibliogr.

Twórcy

  • Muzeum i Instytut Zoologii PAN, ul.Wilcza 64, 00-690 Warszawa

Bibliografia

Typ dokumentu

Bibliografia

Identyfikatory

Identyfikator YADDA

bwmeta1.element.agro-article-02b5b297-9f76-4801-8609-36dc6b26e203
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.