Adaptation of the method of sugars determination by gas chromatography (GC) and characteristics of their occurrence in chosen vegetables

• Autorzy: Horbowicz M. , Czapski J. , Bakowski J.

Warianty tytułu

PL

Adaptacja metody oznaczania cukrów za pomocą chromatografii gazowej i ich zawartości w niektórych warzywach

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

A quantitative method for determination of sugar in vegetables is described. Sugar were converted into trimethylsilyl derivatives after separation of interfering organie acids by precipitation as lead salts. Fructose, glucose, sucrose, maltose, raffinose, stachyose, mannitol and meso-inositol were determined. Twelve species of vegetables were analyzed and results compared with those obtained by using the Luff-Schoorl method for reducing and total sugars contents.

PL

Oznaczono zawartości fruktozy, glukozy, sacharozy, maltozy, rafinozy, stachiozy, mannitolu i mezo-inozytolu w następujących gatunkach warzyw: marchwi (odm. Nord), cykorii (odm. Zoom F₁), ogórkach (odm. 629-76), porach (odm. Helvetia), melonach (odm. Zenith F₁), cebuli (odm. Sochaczewska), pasternaku (odm. Półdługi Biały), pietruszce (odm. Berlińska), czarnej rzodkwi (odm. Murzynka Freege), skorzonerze (odm. Schwarzer Peter), słodkiej kukurydzy (odm. Ama) i pomidorach (odm. New Yorker i Szkarłatna Kula). Analizami objęto części jadalne poszczególnych warzyw pochodzących z doświadczeń Instytutu Warzywnictwa w Skierniewicach. Oznaczenia przeprowadzono metodą chromatografii gazowej, ekstrahując cukry 80% etanolem i następnie przeprowadzając je w pochodne trójmetylosililowe. Stwierdzono zarówno jakościowe, jak i ilościowe różnice analizowanych cukrów w zależności od gatunku warzywa. Fruktoza, glukoza i sacharoza występuje w różnych ilościach w większości badanych warzyw. Pomidory zawierają jedynie ślady sacharozy, a korzeń pietruszki ślady fruktozy i glukozy. Zawartość rafinozy jest stosunkowo wysoka w cebuli (2,81%), skorzonerze (1,56%) i cykorii (1,15%) stanowiąc główny cukier tych warzyw. Również zawartość stachiozy w tych warzywach jest stosunkowo duża i wynosi odpowiednio 0,88% dla cebuli, 1,12% dla skorzonery, i 0,34% dla cykorii. Zawartość mannitolu w większości analizowanych warzyw waha się w granicach 0,07%-0,34%, jedynie korzeń pietruszki posiada większą jego ilość (0,82%), a w pomidorach, cykorii i pasternaku znajdują się śladowe ilości mannitolu (poniżej 0,01%). Niewielką ilość maltozy znaleziono w korzeniach i liściach pora, a większą jej ilość w ziarnie słodkiej kukurydzy (0,27%), Śladowe ilości mezo-inozytolu zaobserwowano w melonach, ziarnie słodkiej kukurydzy i porach. Wyniki analiz metodą GC porównano dla niektórych warzyw z wynikami oznaczeń cukrów redukujących i ogółem metodą Luffa-Schoorla, Otrzymano stosunkowo zgodne rezultaty. Wzbogacanie prób szeregu warzyw poszczególnymi cukrami dawało odzyski w granicach od 83,2% (dla fruktozy dodanej do cykorii) do 106% (dla sacharozy dodanej do cebuli).

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Alimentaria Polonica
• Rocznik: 1980
• Tom: 06
• Numer: 4
• Opis fizyczny: p.227-236,fig.,ref.

Twórcy

autor

Horbowicz M.

• Research Institute of Vegetable Crops, 22 Lipca 1/3, 96-100 Skierniewice, Poland

autor

Czapski J.

• Research Institute of Vegetable Crops, 22 Lipca 1/3, 96-100 Skierniewice, Poland

autor

Bakowski J.

• Research Institute of Vegetable Crops, 22 Lipca 1/3, 96-100 Skierniewice, Poland

Bibliografia

• 1. Chan B. G., Cain J. C.: J. Chromatog., 1966, 22, 95.
• 2. Chmielewska I. (Ed.): Metody badania składników roślin, PWRiL, Warszawa, 1955, 172.
• 3. Davison P. K., Young R.: J. Chromatog., 1969, 41, 12.
• 4. Hammond J. B. W., Nichols R.: J. Sci.- Fd. Agric., 1975, 26, 835.
• 5. Heatherbell D. A.: J. Sci. Fd. Agric., 1974, 25, 1095.
• 6. Holtz R. B.: J. Agr. Food Chem., 1971, 19, 1272.
• 7. Howard F. D., Mac Gillivray J . H„ Yamaguchi M.: Nutrient composition of fresh California-grown vegetables, Calif. Agric. Exp. Station, Davis, 1962, Bull. 788.
• 8. Kimura M., Tohma M., Okazawa Y., Murai N.: J. Chromatog., 1969, U, 110.
• 9. Kline D. A., Fernandez-Flores E., Johnson A. R.: J. AOAC, 1970, 53, 1198.
• 10. Krasnodębski· P., Grochowski E., Bolesławska T.: Przemysł Chemiczny 1976, 55, 600.
• 11. Piekarska J.: Żywienie Człowieka 1978, 5, 69.
• 12. Rumpf G.: J. Chromatog., 1969, 43, 247.
• 13. Rumpf G., Mawson J., Hansen H.: J. Sci. Fd. Agric., 1972, 23, 193.
• 14. Samuelson O., Stromberg H.: Carbohyd. Res., 1966, 3, 89.
• 15. Sawardeker J. S., Sloneker J. H., Jeanes A.: Anal. Chem., 1965, 37, 1602.
• 16. Southgate D. A. T.: Determination of Food Carbohydrates, Applied Sci., Publishers, London, 1976, 91.
• 17. Sweeley C. C., Bentley R., Makita M., Wells W. W.: J. Am. Chem. Soc., 1963, 85, 2497.
• 18. Washüttl J., Riederer P., Bancher E., Wurst F., Steiner K.: Z. Lebensm. Unters. Forsch., 1974, 155, 77.
• 19. Whistler R. L., Wolfrom M. L. (Eds.): Methods in Carbohydrate Chemistry, Academic Press, New York, 1962, 1, 36.