Amarochara bonnairei (FAUVEL, 1865) – a rove beetle new to the fauna of Poland (Coleoptera: Staphylinidae)

• Autorzy: Ruta R. , Melke A. , Olbrycht T. , Baraniak E. , Grzegorczyk T. , Przewozny M.

Warianty tytułu

PL

Amarochara bonnairei (FAUVEL, 1865) – kusak nowy dla fauny Polski (Coleoptera: Staphylinidae)

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Amarochara bonnairei is recorded in Poland for the first time. Five localities are reported: environs of Tuczno (Pomeranian Lake District), Oborniki Śląskie (Trzebnica Hills), two collecting sites in the Niepołomice Forest (Sandomierz Lowland), and one find in environs of Kalwaria Pacławska (Eastern Beskid Mts.). Data on the distribution and ecological preferences of A. bonnairei are summarised. According to the cartographic sources, all newly reported localities of A. bonnairei are situated in forests characterized by long ecological continuity, although size of forest patches varied significantly within the last 200-250 years.

PL

Amarochara THOMSON to rodzaj liczący w Palearktyce 27 gatunków. Dwa z nich, A. (Mniobates) forticornis (LACORDAIRE, 1835) i A. (s. str.) umbrosa (ERICHSON, 1837), były wykazywane z Polski, choć należą do rzadko spotykanych kusakowatych. Trzeci przedstawiciel rodzaju, A. (Lasiochara) bonnairei (FAUVEL, 1865), jest po raz pierwszy wykazana z Polski na podstawie materiałów zebranych w różnych częściach kraju – na Pojezierzu Pomorskim, Wzgórzach Trzebnickich, Nizinie Sandomierskiej i w Beskidzie Wschodnim. Amarochara bonnairei to gatunek o ponto-medy-terraneńskim zasięgu, opisany z okolic Paryża i wykazany z wielu krajów Europy, głównie zachodniej i południowej, a także z azjatyckiej części Turcji. Wymagania ekologiczne A. bonnairei są słabo poznane i ograniczają się do informacji o okolicznościach zebrania osobników. Były one znajdowane w lasach różnych typów, w tym w buczynach, lasach mieszanych i ciepłolubnych dąbrowach, ale także na murawach, gruntach ornych, a nawet na torfowiskach. Wielu autorów uznaje A. bonnairei za gatunek myrmekofilny, związany głównie z Lasius fuliginosus (LATR.) i L. brunneus (LATR.). Brytyjscy autorzy uważają, że A. bonnairei to gatunek typowy dla starolasów (ang. ancient forest, old-growth forests). Analiza danych kartograficznych od drugiej połowy XVIII w. wykazała, że wszystkie stanowiska omawianego kusaka zlokalizowane są na obszarach o zachowanej ciągłości ekologicznej lasów, choć w niektórych przypadkach lasy te miały niewielką powierzchnię, zwłaszcza w drugiej połowie XVIII w.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Wiadomości Entomologiczne
• Rocznik: 2022
• Tom: 41
• Numer: 2
• Opis fizyczny: p.34-38,fig.,ref.

Twórcy

autor

Ruta R.

• Department of Biodiversity and Evolutionary Taxonomy, University of Wrocław, Przybyszewskiego 65, 51-148 Wrocław, Poland

autor

Melke A.

• św. Stanisława 11/5, 62-800 Kalisz, Poland

autor

Olbrycht T.

• Department of Agroecology and Forest Utilization, College of Natural Sciences, University of Rzeszów, Ćwiklińskiej 1, 35-601 Rzeszów, Poland

autor

Baraniak E.

• Department of Systematic Zoology, Faculty of Biology, Adam Mickiewicz University, Uniwersytetu Poznańskiego 6, 61-614 Poznań, Poland

autor

Grzegorczyk T.

• Department of Systematic Zoology, Faculty of Biology, Adam Mickiewicz University, Uniwersytetu Poznańskiego 6, 61-614 Poznań, Poland

autor

Przewozny M.

• Department of Systematic Zoology, Faculty of Biology, Adam Mickiewicz University, Uniwersytetu Poznańskiego 6, 61-614 Poznań, Poland