EN
In a study conducted at the Research Station of the Wrocław University of Environmental and Life Sciences, weed occurrence in living mulches maintained in apple tree rows of ‘Pinova’ cv. was assessed during the first seven years after sowing. The trees were planted in spring 2004 (3.5 × 1.2 m). In the same year, living mulches: colonial bent grass, white clover and French marigold, were sown into 1 m wide tree rows. Blue fescue, the only perennial cover crop with herbicide application against dicot weeds once in the second year after sowing, was introduced in the second year after planting the trees to replace dwarf nasturtium which was sown in the year of orchard establishment. In the inter-row spaces, perennial grass was maintained. During the first seven years, variation in weeds was observed depending on living mulch. Multi-species weed infestation persisted throughout the study period only in the case of annually resown French marigold. Perennial living mulches were significantly suppressed the annual weeds. Significant suppression of Taraxacum officinale Web. was found where the soil surface was covered by perennial grass sod in more than ¾. The maintenance of blue fescue resulted in significantly lower average soil coverage by Elymus repens (L.) Gould; the growth of this weed significantly contributed to the reduction of white clover sod and French marigold plants.
PL
Zachwaszczenie żywych ściółek w sadzie było oceniane na terenie Stacji Badawczo-Dydaktycznej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu w pierwszych siedmiu latach po ich wysiewie w rzędach drzew jabłoni odmiany ‘Pinova’. Drzewa wysadzono wiosną 2004 roku w rozstawie 3,5 × 1,2 m. W tym samym roku w rzędach drzew o szerokości 1 m. wysiano żywe ściółki: mietlicę pospolitą, koniczynę białą oraz aksamitkę rozpierzchłą. Kostrzewę owczą, jedyny gatunek okrywowy, w którym jednokrotnie zastosowano herbicyd na chwasty dwuliścienne w drugim roku po wysiewie żywej ściółki, wprowadzono do sadu wiosną w drugim roku po posadzeniu jabłoni. Zastąpiła ona stosowaną w pierwszym roku po posadzeniu nasturcję karłową. W międzyrzędziach utrzymywano murawę. W okresie pierwszych siedmiu lat po założeniu sadu obserwowano różnicowanie się zbiorowisk chwastów w zależności od zastosowanej w rzędach drzew żywej ściółki. W każdym roku wielogatunkowe zachwaszczenie utrzymało się jedynie w przypadku corocznie wysiewanej aksamitki rozpierzchłej. Uprawa wieloletnich roślin okrywowych istotnie ograniczała populacje chwastów jednorocznych. W przypadku pokrycia gleby darnią wieloletnich traw, przekraczającym ¾ powierzchni w rzędach drzew, stwierdzono również istotne ograniczenie populacji Taraxacum officinale Web. Dodatkowo uprawa kostrzewy owczej charakteryzowała się istotnie mniejszym średnim rocznym pokryciem gleby Elymus repens (L.) Gould. Wzrost populacji tego gatunku chwastu przyczynił się natomiast do istotnego ograniczenia udziału powierzchni gleby pokrytej darnią koniczyny białej oraz roślinami aksamitki rozpierzchłej.